Գագիկ Ծառուկյանի ուղին

Այն, որ այսօր քաոսային է վիճակը ներքաղաքական կյանքում, այսուհետև փաստ է: Ըստ տրամաբանության՝ դաշտում առկա այս լարվածությունը կպահպանվի այնքան ժամանակ, մինչև հայտարարվի նախագահի հաղթող թեկնածուի անունը, ինչից հետո էլ լարվածությունը կհասնի իր գագաթնակետին, և այս ամենը՝ ցանկացած ելքի դեպքում, այսինքն՝ անկախ նրանից, թե հաղթողը կլինի ՀՀԿ թեկնածու Սերժ Սարգսյանը, թե ԲՀԿ թեկնածու Գագիկ Ծառուկյանը: Խուսափել գագաթնակետից անհնարին կլինի՝ երկու կողմերն էլ չեն դիտարկելու պարտության տարբերակը:
Եթե շաբաթներ առաջ Գագիկ Ծառուկյանի՝ որպես նախագահի թեկնածու առաջադրվելու հարցը կասկածներ էր հարուցում լայն շրջանակներում, ապա այսօր, եթե ոչ 100, գոնե 89 տոկոսով ԲՀԿ առաջնորդը իր գործողություններով փարատում է առկա կասկածները և դրանով իսկ վերջ դնում իր առաջադրվել-չառաջադրվելու հարցի քննարկմանը, չնայած նրան, որ իր կողմից խոստացված հայտարարությունը ամեն անգամ հետաձգվում է: Իսկ ահա Սերժ Սարգսյանի՝ 2013 թվականի նախագահական ընտրություններին առաջադրվելը կարելի այժմ էլ  ընդունել որպես փաստ:

Բրյուսել, Վաշինգտոն և Մոսկվա. ահա այն երեք աշխարհաքաղաքական կենտրոնները, որոնց միջոցով կամ որոնց համաձայնությամբ այսօր աշխարհում իրականացվում են քաղաքական պրոցեսները: Այն, որ մեր երկիրն այսօր դասվում է այն երկրների շարքին, որոնք ինչ-որ առումով ղեկավարվում են արտաքին ուժերի կողմից, գաղտնիք չէ, և այդ պարագայում խելահեղ կլինի մտածելն անգամ այն մասին, որ մեր երկրում որևէ քաղաքական պրոցես կարելի կլինի ծավալել առանց վերոնշյալ կենտրոնների, ժողովրդի լեզվով ասած` «դաբրոյի»: Այդ մասին գիտի նաև Գագիկ Ծառուկյանը և հենց այդ նպատակով էլ գլխավորած պատվիրակության հետ միասին կուղևորվի Բրյուսել, այնուհետև, ըստ ԲՀԿ-ական պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանի, կլնի նաև ԱՄՆ-ում: Իսկ Մոսկվա Գագիկ Ծառուկյանը վաղուց արդեն այցելել է և անգամ արժանացել է «Տարվա մարդ» կոչմանը:

Չնայած լրատվամիջոցներում պտտվող մեկնաբանություններին այն մասին, որ այս այցելությունները ինքնանպատակ են և ոչ մի լուրջ բան չեն հետապնդում, միևնույնն է, փաստն այն է, որ այցելություններ լինելու են, որոնց ընթացքում էլ համապատասխպանաբար լինելու են հանդիպումներ, որոնք ԲՀԿ առաջնորդին կտան լիարժեք պատկերացումներ՝ նախագահական պայքարի բեմում ավելի լավ մանևրելու համար: Սրանով ԲՀԿ-ն ևս մեկ անգամ հաստատում է այն, եթե կարելի է ասել, վարկածը, ըստ որի՝ ներկա պահին ունի 500 հազար քվե և այդ առումով մտածելու բան չունի, խնդիրը միայն միջազգային հանրությունն է: Եվ, վերջիվերջո, եթե անգամ չունի այդ 500 հազար քվեն, միևնույնն է, մեր երկրում շատ քվեներ ստանալու համար կան բազմաթիվ միջոցներ. ընտրություններում հաղթանակի հասնելու վառ օրինակ են անցյալ կիրակի կայացած ընտրությունները, կարևորը ֆինանսի քանակն է: Բացի այս ամենը, Գագիկ Ծառուկյանն իր զինանոցում ունի նաև քաղաքական կոնսուլտացիաների երկրորդ փուլը, որի միջոցով, շատ հավանական է, ավելացնի դաշնակիցների քանակը:

Այսպիսով՝ այս ամենից կարելի է հասկանալ, որ Գագիկ Ծառուկյանը այսօր ունի շատ բարձր վարկանիշ: Հարց է առաջանում՝ բայց ինչի՞ հաշվին: Բարեգործությունների, ժողովրդի կարիքները հոգալու համար միանշանակ: Քաղաքական դաշտում ի՞նչ ճանապարհ է անցել Գագիկ Ծառուկյանը: 2003 թվականից նա ՀՀ ԱԺ պատգամավոր է, բայց ԱԺ մոնիտորինգի ցուցանիշները ցույց են տալիս, որ հենց նա է համարվում նիստերից ամենաշատ բացակայած պատգամավորը: Իսկ երբ լրագրողները փորձում են հասկանալ բացակայությունների պատճառը, միշտ ստանում են միևնույն պատասխանը` Գագիկ Ծառուկյանի գրաֆիկը ծանրաբեռնված է, այդ իսկ պատճառով էլ չի մասնակցում նիստերին: Լավ, այդ ո՞ւմ է պետք  ԱԺ պատգամավորի մանդատը. խոհափիլիսոփայական հարց, որ ոչ նիստերին պետք է մասնակցես, ոչ էլ արտահերթ նիստերին: Բացի այս, Գագիկ Ծառուկյանը  զբաղեցնում է Ազգային Օլիմպիական կոմիտեի նախագահի պաշտոնը, իսկ 2003-2007 թթ. եղել է ՀՀ ԱԺ Պաշտպանության, ազգային անվտանգության և ներքին գործերի մշտական հանձնաժողովի անդամ:

Այս առումով բավականին զիջելով Սերժ Սարգսյանին, միևնույնն է, նա է այսօրվա մեր երկրում միակ այլընտրանքը գործող իշխանություններին: Հետևաբար արդեն խորհելու հերթը ժողովրդինն է, արժե իշխանությունը վստահել մարդու, ով իր կյանքում չի զբաղեցրել և ոչ մի պետական պաշտոն՝ միևնույն ժամանակ աչքի տակ ունենալով ներկայիս նախագահ Սերժ Սարգսյանին, ում հետ  զբաղեցրած պաշտոնների առումով և չի կարող մրցել որևիցե քաղաքական գործիչ: 

Գևորգ Ավետիսյան