Սամվել Ալեքսանյանի փեսային նեղո՞ւմ են, թե՞ Ջհանգիրյանը վրեժ է լուծում դատախազությունից
Վերլուծական
Հետաքրքիր զուգադիպությամբ՝ բավական է՝ Սամվել Ալեքսանյանը ոտքն Ազգային ժողովից քաշի և Կորյուն Նահապետյանին սկսում են նեղել: Առանց այն էլ՝ Ալեքսանյանն արդեն երկար ժամանակ անցել է խորհրդարանի «գերազանցիկների» շարքը. բարեխղճորեն ներկայանում է Ազգային ժողով, բարեխղճորեն սեղմում կոճակը և դեռ չի եղել մի դեպք, երբ առանց կոճակը սեղմելու լքի նիստերի դահլիճը:
Այդպես էր նաև այս քառօրյային: Երկուշաբթի օրը օլիգարխ-պատգամավորը խորհրդարանում էր: Երեքշաբթի չերևաց, ասեցին՝ մեկնել է Դուբայ, գոնե մի երկու օրով լիցքաթափվի: Հենց հաջորդ օրը Կորյուն Նահապետյանը ենթարկվեց «հարձակման»: Այս անգամ արդեն հարձակվողը ոչ թե գեներալի օգնական էր, այլ հենց գեներալ. ոչ ավել, ոչ պակաս՝ նախկին զինդատախազ Գագիկ Ջհանգիրյանը:
Առիթը՝ քննարկման դրված «Փողերի լվացման և ահաբեկչության ֆինանսավորման դեմ պայքարի մասին» օրենքի լրամշակումն էր: Սրա հետ կապված որոշ փոփոխություններ են արվելու նաև Քրեական օրենսգրքում: Հենց այստեղ էլ նախկին զինդատախազը, զգալով իրեն ինչպես ձուկը ջրում, որսաց որոշ խոցելի կետեր և սկսեց հարվածներ տեղալ: ՀԱԿ պատգամավորը նախ հայտարարեց, թե չի հասկանում՝ ինչ է նշանակում գույքի բռնագանձում, որ դա ոչ թե քրեաիրավական ներգործության միջոց է պետք դիտարկել, այլ գույքի բռնագրավման տարատեսակ: Հիմնական զեկուցողը, ճիշտ է, Կենտրոնական բանկի նախագահ Արթուր Ջավադյանն էր, բայց գլխադասային հանձնաժողովը ԱԺ պաշտպանության, ազգային անվտանգության և ներքին գործերի մշտական հանձնաժողովն էր, որի նախագահ, իրավաբան Կորյուն Նահապետյանին էլ հենց ուղղված էին նկատողությունները: Բայց սա դեռ սկիզբն էր:
«Հաջորդը՝ ուղեկցող հանցակազմերի խնդիրն է: Հիմա դուք ասում եք՝ այս փողերի լվացման հոդվածի համար բոլոր քրեական հանցագործությունները ուղեկցող են: Սա նշանակում է, որ սովորական գրպանահատին կամ խուլիգանին կարող ենք մեղադրել փողերի լվացման համար: Ցավոք, մեր դատական պրակտիկան գնում է հենց էդ ճանապարհով, բնակարանային գողություն կատարողը, ասենք, 500 դոլար է հափշտակել, վաղը կարող է «Ժիգուլի» գնել 20 տարվա և մենք նրան մեղադրենք փողերի լվացման մեջ, քանի որ փողերի ծագման իրական աղբյուրը չգիտենք: Եթե դուք ուզում եք վիճակագրություն ապահովել այսպիսի ծիծաղելի մեթոդներով, դա մեզ պատիվ չի բերում, ամո՛թ է: Պարո՛ն Ջավադյան, մի բան էլ: Ասում եք՝ դատախազությունն է համաձայնվել էս նախագծի հետ, չգիտեմ՝ ո՞վ է հիմա ձեր ֆինանսական միջգերատեսչական հանձնաժողով ներկայացնում այդ մարմինը, բայց փոխանցեք այդ ներկայացուցչին, որ նրա քրեաիրավական գիտելիքները բացարձակ զրոյին մոտ են: Ինչ վերաբերում է քրեական դատավարության օրենսգրքում արված լրացումներին, լիովին համամիտ եմ, եթե «բռնագանձում» տերմինը փոխենք «բռնագրավման ենթակա գույք» տերմինով»:
Ելույթ ունենալուց հետո դատախազության նախկին աշխատակիցը հաղթական տեսքով լքեց նիստերի դահլիճը՝ այլևս չհետաքրքրվելով մյուսների ելույթներով: Իսկ երբ փորձեցինք որոշ մասնագիտական նրբությունների հետ կապված բացատրություն ստանալ, ինքնագոհ տեսքով շտապեց հեռանալ՝ արդեն, ըստ երևույթին, ինքն իրեն պատկերացնելով Աղվան Հովսեփյանի աթոռին, որին լրագրողները մոտ գալու, հարցեր տալու իրավունք, երևի թե, արդեն չեն ունենա դատախազ Ջհանգիրյանի օրոք, իսկ ոտնձգություն թույլ տվողները, բնականաբար, կհայտնվեն նախկին զինդատախազի ամենասիրելի՝ ցմահ ազատազրկվածների բանտախցում:
Ի տարբերություն իրեն օրենքից դուրս համարող Ջհանգիրյանի՝ Կորյուն Նահապետյանը հոժարակամորեն որոշ բացատրություններ տվեց.
«Գույքի բռնագանձումը՝ որպես քրեաիրավական ներգործության միջոց, և այս միջոցի հետ կապված կա մտահոգություն գործընկերոջ կողմից, որ դա պետք է շարունակի մնալ որպես գույքի բռնագրավման տարատեսակ: Մինչդեռ գույքի բռնագրավման հասկացությունը ունի բոլորովին այլ բովանդակություն, իսկ գույքի բռնագանձումը՝ որպես քրեաիրավական ներգործության միջոց կարող է կիրառվել նաև ոչ միայն դատապարտվող անձի, այլ նաև երրորդ անձանց նկատմամբ: Հետևաբար, ճիշտ է այն մոտեցումը, որ գույքի բռնագանձումը պետք է լինի ոչ թե գույքի բռնագրավման տարատեսակ, այլ քրեաիրավական ներգործության միջոց: Եվ հաջորդ հարցը՝ նորից քրեական օրենսգրքի փոփոխությունների շրջանակում, կապված է փողերի լվացմանը նախորդող հանցագործությունների շրջանակի հստակեցմանը: Գործող օրենսգրքով նախատեսված են որոշակի թվով հանցագործություններ, որոնց կապակցությամբ պետք է համարժեք միջոցներ ձեռնարկվեն, իսկ նոր ներկայացված նախագծով որևէ սահմանափակում չկա, այսինքն՝ ցանկացած հանցագործություն և, պարզ է, որ խոսքը նյութական հանցակազմերի մասին է նախ և առաջ, որոնց արդյունքում ստացվել է հանցավոր եկամուտ, կարող է փողերի լվացմանը նախորդող հանցակազմերի շրջանակի մեջ դիտվել: Ես կարծում եմ պարոն Ջհանգիրյանը որպես նախկին դատախազ էր փորձում նման դիտարկումներ անել և հիմնականում ոչ արդարացի և ոչ հիմնավոր»:
Իսկ դատախազությունում աշխատող «զրոյական քրեաիրավական գիտելիքներ» ունեցողների պահով բացատրություն տալու խնդիրն արդեն երևի թե հենց դատախազության տիրույթում է, եթե, իհարկե, այնտեղ հարկ համարեն պատասխանել ևս մի «դառնացած ու նեղացած» մարդու:
Լուսինե Կեսոյան


















































Ամենադիտված
Կորուստ՝ Ալլա Լևոնյանի ընտանիքում