«Ժամանակակից ստրիպտիզուհիները չե՞ն փորձում, արդյոք, ընդօրինակել մեր սիրո հեթանոս աստվածուհիներին...»
Գիտություն և Մշակույթ
... Արևմտյան Հայաստանում կա մի սքանչելի հովիտ, որ Մշո դաշտ է կոչվում: Այդ դաշտով հոսող գետը՝ Արածանին, այնքան է մաքուր ու կապույտ, որ ասես բազալտե ժայռերը նրա մեջ իրենց արցունքներն են քամել:
Լեգենդը պատմում է, որ մեր սիրո աստվածուհի Աստղիկը սովորություն է ունեցել ամեն գիշեր գալ այդ գետի ափը, դանդաղորեն հանել իր մշուշե շղարշները՝ գետում լողանալու համար...
Ժամանակակից ստրիպտի՞զ է հիշեցնում...
Թերևս...
Ի՞նչ իմանաս, ժամանակակից ստրիպտիզուհիները չե՞ն փորձում, արդյոք, ընդօրինակել մեր սիրո հեթանոս աստվածուհիներին...
Գրեցի, բայց զգացի, որ մեղանչում եմ մեր հեթանոս աստվածուհիների դեմ:
Ժողովուրդն իր գեղեցկության ծարավից է ծնել նրանց, լեգենդների մեջ մերկացրել՝ ծունկի գալու ու նրանց գեղեցկության դեմ երկրպագելու համար:
Հայոց գեղեցկության աստվածուհին ամոթխած է նաև:
Լեգենդն իր շարունակության մեջ պատմում է, որ երբ Աստղիկը նկատում էր, որ մերձակա լեռների հովիվ պատանիները խարույկներ են վառում իր «ստրիպտիզը» դիտելու համար, լեռներից մշուշ էր ցած բերում ու ծածկում իր մերկությունը...
Ոչ, բոլորովին այլ են ժամանակակից «սիրո աստվածուհիները»: Իրենց բարեմասնությունները ցուցադրելուց հետո, նրանք չեն շտապում ծածկել իրենց մերկությունը, հեռանալ բեմից, մինչև խնամքով չհավաքեն իրենց ոտքերի տակ վավաշոտ ծերունիների նետած թղթադրամները:
Ժամանակների կապն, այո շատ է խզվել...
Խզվել է արար աշխարհում և, ինչու՞ թաքցնել, ինչ-որ չափով խզվել է նաև սիրո ամոթխած աստվածուհիներ ունեցած հայոց աշխարհում...
«Համառոտ պատմություն հայոց»- ից հատված
Վահագն Դավթյանի ֆեյսբուքյան էջ


















































Ամենադիտված
Ադրբեջանից ներմուծված բենզինը պետք է մնա բենզալցակայաններում, չպետք է օգտվեն դրանից (տեսանյութ)