Նիկոլ Փաշինյանի երեք վերջին հենարանները

Երևանում և մարզերում թափ են հավաքում զանգվածային բողոքի ակցիաները, որոնց մասնակիցները պահանջում են Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականը: Այսօր ակցիաներին են միացել բազմաթիվ ԲՈՒՀ-երի ուսանողներ, գործադուլ են հայտարարել մեծ և փոքր բիզնեսի մի շարք ներկայացուցիչներ, իսկ ինքը՝ Փաշինյանը, միայն տասնյակ, եթե ոչ հարյուրավոր ոստիկանների մեջքի հետևում ծվարելով հաջողեց դուրս գալ կառավարության շենքից, որտեղ, ի դեպ, կառավարության նիստ էր անցկացնում՝ իրականությունից կտրված լինելով ու քննարկելով սպանդանոցային մորթի խնդիրները:

Իրականում Նիկոլ Փաշինյանը այս պահին ունի երեք հենարան: Առաջին հենարանը իր քաղաքական ֆրակցիան է, որը, ինչպես բազմիցս գրել ենք, կազմված է տարբեր թևերից և այնպես չէ, որ այդ բոլոր թևերը պատրաստ են Նիկոլ Փաշինյանի հետ հավասարապես ստանձնել տեղի ունեցողի պատասխանատվությունը: Այդ ֆրակցիան ամեն պահի կարող է ճաք տալ և այն, որ ՔՊ-ականները չեն շտապում հրապարակավ պաշտպանել Փաշինյանի՝ Արցախի վերջնական հանձնման ծրագիրը, արդեն իսկ շատ բանի մասին է խոսում:

Երկրորդ հենարանը ուժայիններն են, սակայն, կարծես թե, դա էլ է ժամանակավոր և կախված է նրանից, թե որքան հեռուն է պատրաստվում գնալ Նիկոլ Փաշինյանը: Կարող է գալ մի պահ, երբ ուժայինները այլևս չեն ցանկանա հանցակից դառնալ Փաշինյանի ապօրինություններին և պարզապես չեն գնա նոր Մարտի 1-ի: Սա ավելի քան ռեալ է և դա հասկանում է նաև Նիկոլ Փաշինյանը:

Երրորդ հենարանը դա, անշուշտ, ֆեյքերի մեծ բանակն է, որը այս օրերին պատվերով հարձակումներ է սկսել արցախցի մեր հայրենակիցների դեմ: Սակայն, անգամ ֆեյքերի ակտիվությունը առանձնապես չի փրկում Փաշինյանին:

Այս երեք հենարանների ֆոնին պետք է խոսել Փաշինյանի լեգիտիմության ճգնաժամի մասին վկայող հանգամանքների մասին փաստերով: 

Փաստ 1՝ Երևանի ավագանու վերջին ընտրությունները ապացուցեցին, որ Նիկոլ Փաշինյանի և ՔՊ-ի հանրային աջակցության տոկոսը 9.5 տոկոսը չի գերազանցում: Սա լեգիտիմության լրջագույն ճգնաժամ է, որով հանդերձ պետություն ղեկավարելը դառնում է ինստիտուցիոնալորեն անհնարին: Նիկոլ Փաշինյանը և ՔՊ-ն իրենց հանրային աջակցության նման տոկոսներով չեն կարող հավակնել՝ կարևորագույն հարցերում ժողովրդի անունից խոսելու իրավունքին: Եվ նաև դա է պատճառը, որ Փաշինյանը այլևս լայվերով չի դիմում իր աջակիցներին և կոչ չի ուղղում դուրս գալ փողոց: 

Փաստ 2 ՝ Հայ առաքելական եկեղեցին, ըստ էության, քննադատել է Նիկոլ Փաշինյանի վարած ապազգային քաղաքականությունը և համազգային զորաշարժի կոչ հնչեցրել։

Փաստ 3՝ Սփյուռքի համայնքներն ու կառույցները մերժում են Նիկոլ Փաշինյանին և նրա հետ ցանկացած համագործակցություն; Այստեղ, իհարկե, Փաշինյանը պետք է հատուկ շնորհակալություն հայտնի Սփյուռի գործերով իր գլխավոր հանձնակատար՝ Զարեհ Սինանյանին, ում ապաշնորհության արդյունքում Սփյուռքը վերջնականապես ձեռքերը լվաց ՀՀ իշխանության հետ ցանկացած տիպի համագործակցությունից: Իսկ ասել, որ Սփյուռքը հսկայական ռեսուրս է՝ նշանակում է ոչինչ չասել:

Փաստ 4՝ ժողովրդի ամենաակտիվ հատվածը՝ երիտասարդությունը, մերժում է Նիկոլ Փաշինյանին ու ՔՊ-ին և այս հանգամանքի հետ վերջիններս չեն կարող հաշվի չնստել:

Ահա այս բոլոր հանգամանքները, որոնք խոսում են այն մասին, որ Փաշինյանը այլևս չի տիրապետում իրավիճակին և ունի լեգիտիմության լրջագույն ճգնաժամ ստիպում են նրան ոստիկանական ուժերին մղել բիրտ ուժ կիրառելուն։ Սակայն պատմությունը ցույց է տալիս, որ դեռևս ոչ մի երկրի ղեկավարի նման մեթոդներով չի հաջողվել պահպանել իշխանությունները: Ինչպես ռուսական ասացվածքն է ասում՝ «насильно мил не будешь»։

Այս թեմայով Ցավալի է, որ խորանի առջևից հետևում է Ամենայն Հայոց դավաճանը՝ մարդ, ում «ջանքերով» պղծվել են տասնյակ ու տասնյակ օծյալ խորաններ. Ռուբեն Մելիքյան Թղթի կտորի վրա Ալիևի ստորագրության համար Փաշինյանը պատրաստ է միջանցք տալ. Արթուր Խաչատրյան Նիկոլ Փաշինյանն ու Աննա Հակոբյանը թիկնապահների ուղեկցությամբ մտան Մայր Տաճար. (տեսանյութ) Թղթի կտորի վրա Ալիևի ստորագրության համար Փաշինյանը պատրաստ է միջանցք տալ. Արթուր Խաչատրյան «Ուղեղլվա»․ Կոչ եմ անում բոլորին, որ անպայման այցելեն Արցախ․ Փաշինյանը՝ 2018-ին