Ուր են և ինչու են լռում Հայաստանի խոշոր գործարարներն ու պաշտոնյաները. Արկադի Փելեշյան

Վերլուծական 7 Հոկտեմբեր, 2023 20:13

Ուր են և ինչու են լռում Հայաստանի խոշոր գործարարներն ու պաշտոնյաները. Արկադի Փելեշյան

ԼՈւՐԵՐ.com-ը շարունակում է անդրադառնալ այն պաշտոնյաներին և գործարարներին, ովքեր երկար տարի զբաղեցրել են պետական կարևորագույն պաշտոններ, հարստություն և բիզնես են դիզել՝ Հայաստանի և Արցախի անունը հոլովելով, իսկ այսօր, երբ Արցախում տեղի է ունենում անթաքույց ցեղասպանություն, լռում են և նախընտրում են մնալ ստվերում:

Այսօր կանդրադառնանք Վանաձորի համայնքապետի պաշտոնը նվեր ստացած Արկադի Փելեշյանին, ով բնավ էլ նոր մարդ չէ քաղաքականության մեջ, տասնյակ տարիներ պաշտոններ է զբաղեցրել Վանաձորում: Վերջինս, սակայն, առավել հայտնի է իր քրեական անցյալով: «Դատալեքս» տեղեկատվական հարթակի համաձայն՝ Փելեշյանը 2008-ին դատապարտվել էր խուլիգանության համար։ Մասնավորապես, ըստ դատական գործի, նա հարբած վիճակում իր ընկերների հետ միասին մուտք էր գործել Վանաձորի մի խանութ, վիճաբանել ու քաշքշել խանութի աշխատակիցներին, բարձրաձայն սեռական բնույթի հայհոյանքներ հնչեցրել, ջարդել խանութի ալկոհոլային խմիչքները: Խուլիգանության համար հարուցված քրեական գործի դատական քննության ժամանակ Վանաձորի նորանշանակ համայնքապետը զղջացել էր, ընդունել մեղքը ու խնդրել արագացված դատաքննություն։ Դատարանը որոշել էր 150 000 դրամով տուգանել Փելեշյանին այս արարքի համար։ Արկադի Փելեշյանը 2016-ին հայտնվել էր իրավապահների ուշադրության կենտրոնում այն բանից հետո, երբ, ըստ Ազատություն ռադիոկայանի, ծեծի էր ենթարկել Հայ ավետարանչական եկեղեցու առաջնորդ Ռաֆիկ Գրիգորյանին՝ մեղադրելով վերջինիս ՏԻՄ ընտրություններում իրեն չսատարելու մեջ։ Ռաֆիկ Գրիգորյանը պատմել էր, որ Փելեշյանը 15 հոգու ուղեկցությամբ մոտեցել էր Գրիգորյանին, առանձնացել նրա հետ, սեռական բնույթի հայհոյանքներ հնչեցրել ու սկսել հարվածել վերջինիս։ Ծեծից հետո հարուցվել էր քրեական գործ, Փելեշյանը բերման էր ենթարկվել, սակայն գործը կարճվել էր, քանի որ տուժած հոգևորականը բողոքը հետ էր վերցրել։

2020-ին արդեն քաղաքապետի պաշտոնին բազմած Փելեշյանը մեծահոգաբար 15 միլիոն դրամ էր նվիրաբերում Արցախին՝ անշուշտ պետական բյուջեի հաշվին։

Թեև Փելեշյանի քաղաքական ամբիցիաները երբեք դուրս չեն եկել Վանաձորի սահմաններից, այնուամենայնիվ, նա փորձել է իրեն դիրքավորել որպես հայրենասեր պետական գործիչ, բոլորի հետ մեկտեղ նա էլ էր ժամանակին Արցախի անկախության տոնը շնորհավորում, կենացներ բարձրացնում իր հողի վրա ազատ ապրելու իրավունք ունեցող արցախցու պատվին: Սակայն, այսօր, երբ Փելեշյանը հասել է բաղձալի պաշտոնին, նա լռում է: Ավելին՝ նա այդ պաշտոնն ընդունել է այն քաղաքական ուժի ձեռքերից, որոնք փաստացի մեղավոր և պատասխանատու են ստեղծված իրավիճակի համար, սակայն դա մի հանգամանք է, որը Փելեշյանին, կարծես, առանձնապես չի հուզում: Նա այժմ էլ կարող է կենացներ խմել՝ Արցախից բռնի տեղահանված մեր քույրերի և եղբայրների պատվին: Թերևս այսպես է լինում, երբ պաշտոնը և դիրքը շատ ավելի կարևոր և առաջնային են, քան սկզբունքները: