Նիկոլ Փաշինյանը տանում է Հայաստանի «թրքացմանը»

Նիկոլ Փաշինյանի և նրա թիմակիցների քայլերն ու հայտարարությունները ցույց են տալիս, որ այս իշխանությունները հայ ժողովրդի արժանապատվության, անցյալի,  ավտանգության հաշվին մեր թշնամիներին արդեն բացահայտ հրավիրում են տարածաշրջան, մասնավորապես Հայաստան՝ իր բոլոր կանխատեսելի հետևանքներով։ Դրան զուգահեռ վերջիններս անթաքույց սկսել են իրականացնել Հայաստանի թրքացման քաղաքականությունը: Խոսենք փաստերով:

Նախ՝ ակնհայտ է որ Փաշինյանի առաջարկած նոր Սահմանադրության մեջ փորձ է արվելու հրաժարվել Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման պահանջից, Հայ Դատից և նույնիսկ Արարատից՝ որպես ՀՀ ազգային ինքնության կարևորագույն սիմվոլ: Բնական է, որ սա արվում է թուրքական կողմի պահանջով, որոնք տարիներ շարունակ երազել են, որպեսզի Հայաստանը հետ կանգնի պատմական արդարությունը վերականգնելու իր փորձերից:

Մեկ այլ օրինակ՝ ամիսներ առաջ պարզվեց, որ կառավարությունը որոշման նախագիծ է շրջանառության մեջ դրել, ըստ որի՝ Հայաստանի տնտեսության մեջ 150 հազար դոլար ներդրած օտարերկրացիները կարող են ՀՀ քաղաքացիություն ստանալ: Սա նշանակում է, որ Հայաստանի հետ շատ կարճ ժամանակում կատարվելու է այն, ինչ եղավ Վրաստանի Աջարական երկրամասի և հատկապես նրա մարզկենտրոն Բաթումիի հետ, որը Թուրքիան համարում է իր պատմական տարածքը և որտեղ թուրք–ադրբեջանական դոլարային էքսպանսիայի արդյունքում Վրաստանի քաղաքացիություն ստացած թուրքական տարրն այնքան շատ է և ակտիվ, որ շատ դեպքերում Բաթումիում գտնվելով չես պատկերացնում, որ դա Վրաստանն է։

Եվս մեկ փաստարկ: Իշխանություններն ակնհայտ պայքար են սկսել բնակավայրերի հայկական տեղանունների հետ և ցանկանում են դրանք փոխարինել թուրքական և ադրբեջանական բառերով: Դիցուք՝ 2-րդ և 5-րդ դասարանների դպրոցական դասագրքերում քաղաքների հայկական անվանումների փոխարեն օգտագործվում են ադրբեջանական տեղանուններ։ Օրինակ՝ երկրորդ դասարանցիների մայրենիի դասագրքում Ստեփանավան քաղաքը ադրբեջաներեն անվանվում է Ջալալօղլու։ Իսկ Սպիտակը 5-րդ դասարանի գրքում նշված է որպես Ամամլու, ինչը նույնպես թուրքական տեղանուն է:

Փաշինյանի թիմակիցները մեկը մյուսի հետևից փորձում են մաքրել Թուրքիային և այն հանրության աչքին ներկայացնել իբրև պոտենցիալ գործընկեր: Օրինակ՝ Փաշինյանի թիմակից Գուրգեն Արսենյանը հայտարարում է, որ Թուրքիայից երբեք էլ վտանգ չի տեսել: «Մենք չունենք այդպիսի որեւէ փաստ՝ Հայաստանի պետական անկախությունը ճանաչելուց հետո, որ Թուրքիան մեզ որեւէ անգամ սպառնացել է»,– ասում էր Արսենյանը: Փաշինյանի մեկ այլ թիմակից՝ պատգամավոր Մարիա Կարապետյանն էլ ավելի հեռուն է գնացել և հայտարարում է, որ տափակ միտք է, թե թուրքերը կոտորել են հայերին: էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանն էլ փորձում է արդարացնել թուրքական ապրանքներով հայկական շուկան ողողելը՝ հայտարարելով, որ թուրքական ապրանքների էմբարգոյի պատճառով գնաճ է տեղի ունենում, իսկ ահա հակառակ դեպքում՝ շահելու է միայն սպառողը: Անշուշտ, պարզ է, թե ինչ է կատարվելու դիցուք՝ հայկական գյուղատնտեսության հետ՝ շուկան էժան թուրքական լոլիկներով և այլ միրգ-բանջարեղենով ողողելու դեպքում:

Բանն անգամ հասել է նրան, որ հանրային տրանսպորտում՝ վերջինիցս օգտվելու կարգը բացատրող հայերեն, անգլերեն գրառումների կողքին հայտնվել է նաև թուրքերենը: Զուգադիպությո՞ւն է, դժվար թե ...

Ափյուռքի հետ հարաբերությունների փաստացի առկախումը նույնպես թուրքական կողմի երկար տարիների երազանքներից մեկն էր: Այսօր փաստացի սառեցված են հարաբերություններն ու համագործակցությունը Հայաստանի և սփյուռքի հայկական համայնքների միջև, և սրանում  մեծ դեր է խաղացել իշխանությունների կողմից սփյուռքի դեմ որդեգրած քաղաքականությունը:

Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ պետք է Թուրքիան ձգտի ռազմական ճանապարհով գրավել Հայաստանը, եթե Փաշինյանն ու թիմակիցները այն հանձնում են խաղաղ պայմաններում՝ փաստացի թրքացնելով սեփական երկիրը: Այս քաղաքականությունը տեղավորվում է իշխող քաղաքական թիմի կողմից արտաքին քաղաքական վեկտորը դեպի Արևմուտք շրջելու անթաքույց ցանկության տրամաբանության մեջ: Արդյունքում, սակայն, շահելու և հզորանալու է միայն Թուրքիան, որին տարիներ շարունակ Արևմուտքը աջակցել է՝ դիտարկելով որպես տարածաշրջանում ՌԴ-ին զսպող գործոն: Թուրքիայի հզորացման նպատակով Արևմուտքը չի խորշի զոհաբերել նաև Հայաստանը, որը վերջինիս գլոբալ ծրագրերում որևէ դեր խաղալ չի կարող: Հայաստանի իշխանություններն Արևմուտքի թելադրանքով թրքացնում են սեփական երկիրը՝ քաջ գիտակցելով, որ ՌԴ–ի այլընտրանքը դա Թուրքիան է, ՆԱՏՕ-ի ներկայությունը տարածաշրջանում, ինչին, կարծես թե, դեմ չեն ՀՀ իշխանությունները, դա նույնպես Թուրքիան է՝ հայ ժողովրդի համար դրանից բխող քաղաքական, տնտեսական, անտվանգային  կատաստրոֆիկ հետևանքներով:

Այս թեմայով Նիկոլ Փաշինյանն ու Աննա Հակոբյանը թիկնապահների ուղեկցությամբ մտան Մայր Տաճար. (տեսանյութ) Թղթի կտորի վրա Ալիևի ստորագրության համար Փաշինյանը պատրաստ է միջանցք տալ. Արթուր Խաչատրյան «Ուղեղլվա»․ Կոչ եմ անում բոլորին, որ անպայման այցելեն Արցախ․ Փաշինյանը՝ 2018-ին Ատելի ղեկավարները վաղ թե ուշ շատ անփառունակ են հեռանում․ Անժելա Էլիբեգովա Մեր Նահատակները մեզ համար պետություն ունենալու նոր հնարավորություն են բացել. Փաշինյանը տիկնոջ հետ Եռաբլուր է այցելել