Անձի երկվությո՞ւն, թե քաղաքական «շուստռիության» մաստեր-կլասս Արամ Սարգսյանի կողմից
ՎերլուծականԺամանակին ոչ այնքան արդյունավետ վարչապետությամբ աչքի ընկած Արամ Սարգսյանն այսօր փորձում է համոզել, որ իրական անկախությունը դա ոչ թե հավասարը հավասարի հետ տնտեսական միության մեջ լինելն է եւ այդ միության օգուտներից օգտվելը, այլ Եվրոպայի դուռն անվերջ թակելը: Արամ Սարգսյանն այնքան է տարվել «Արևմուտքը մեզ կօգնի, Արևմուտքը մեզ հետ է» թեզը քարոզելով, որ անգամ ԵԱՏՄ-ից դուրս գալու անհրաժեշտությունը հիմնավորում է նրանով, որպեսզի կտրվի արտագնա աշխատանքի ճանապարհը դեպի Ռուսաստան, քանի որ, իր կարծիքով, դա կբերի հայ ընտանիքների ամրապնդմանը: Թե ինչ են ուտելու այդ ընտանիքները եւ ինչով են ապրելու` նախկին վարչապետը չի մանրամասնում։ Ավելին` Սարգսյանը բացահայտ հայտարարում է, որ ՌԴ-ն Հայաստանի թշնամի երկիր է, Արցախը հանձնել են ռուսները, իսկ ՌԴ նախագահն ընդհանրապես երես չունի ՀՀ այցելելու համար։
Ուշագրավը, սակայն, այն է, որ ժամանակին` ոչ այնքան վաղ անցյալում, Արամ Սարգսյանը պաթոսախառն հայտարարություններ էր անում հայ-ռուսական ռազմավարական համագործակցության մասին։
Ժամանակին նա կոմպլիմենտար արտաքին քաղաքականության մասին ընդհանրապես լսել չէր ցանկանում և հայտարարում էր, որ հայ-թուրքական 50 կիլոմետրանոց սահմանը ռուսական բանակն է պահում և եթե հանկարծ ռուսները որոշեն դուրս գալ ՀՀ-ից, ապա լուրջ և անլուծելի անվտանգային խնդիրների ենք բախվելու։ Հարց է առաջանում` արդյո՞ք հայ-թուրքական սահմանի երկարությունը փոխվել է, թե մի գուցե մենք այնքան հզոր ենք որ այլևս ի վիճակի ենք պահել և՛ այդ սահմանը, և՛ հայ-ադրբեջանական սահմանը, որը 2020 թվականի պատերազմից հետո հարյուրավոր կիլոմետրերով ավելացել է։
Հարց է առաջանում` եթե Արամ Սարգսյանի այսօրվա հռետորաբանության և նրա՝ իշխանության ղեկին գտնվող գաղափարական շրջանակների հռետորաբանության արդյունքում ռուսական կողմը թողնի և դուրս գա Հայաստանից, Սարգսյանի ասած` ի՞նչ ենք անելու։ Տպավորություն է, որ նախկին վարչապետի մոտ կամ ակնհայտ անձի երկվություն է կամ քաղաքական «շուստռիության» դասական դրսևորում...