Համազգային համախմբան կոչերով իշխանության եկածները փոշիացրին Սփյուռքի ներուժն ու վստահությունը
ՎերլուծականԹավշյա հեղափոխության օրերին Նիկոլ Փաշինյանը Հանրապետության հրապարակից կոչ էր անում սփյուռքում բնակվող մեր հայրենակիցներին վերադառնալ Հայաստան և պայքարել հանուն նոր Հայաստանի: Բազմաթիվ, եթե չասենք՝ հարյուրավոր սփյուռքահայեր հետևեցին նրա կոչին և մասնակցեցին հեղափոխության հաղթանակը կերտելու գործին: Հեղափոխությունից հետո Նիկոլ Փաշինյանն ու թիմակիցները հայտարարում էին Հայաստան-Սփյուռք հարաբերությունները ռեստարտ տալու անհրաժեշտության մասին, սակայն արդեն իսկ իշխանության եկածները որոշեցին, որ այդ ռեստարտը լինելու է Սփյուռքի հետ բոլոր կապերը խզելու միջոցով:
Ինչ արժեն միայն Սփյուռքի գործերերով հանձնակատար Զարեհ Սինանյանի հայտարարություններն այն մասին, որ ոչ ավել, ոչ պակաս պատերազմի պարտության մեջ մեղավոր են աշխարհի բոլոր հայերը: Նրա կարծիքով՝ եթե Սփյուռքը լուռ է եղել, տեսել է, որ կոռուպցիա է եղել և դրա դեմ պայքարելու փոխարեն երկրից հեռացել են, ուրեմն մեղավոր են։ Թերևս պարզ է, որ նման հայտարարություններից հետո սփյուռքում Սինանյանի հանդեպ որոշակի դժգոհության ալիք բարձրաձավ: Գրեթե նմանատիպ մի միտք էլ պատերազմից հետո արտահայտել էր վարչապետ Փաշինյանը՝ նշելով որ հողերը հանձնել են հենց սփյուռքում բնակվող հայերը, քանի որ հաղթանակած հողը թողել են և եկել են երջանիկ կյանքում Եվրոպայում ապրելու:
Սակայն, Սինանյանն էլ ավելի հեռուն է գնացել, և անգամ հայտարարել է, որ Սփյուռքը բարոյական իրավունք չունի պահանջել ՀՀ իշխանությունների հրաժարականը և ընդհանրապես մասնակցել քաղաքական պրոցեսներին ՀՀ–ի ներսում: Այսինքն` երբ հեղափոխության օրերին անհրաժեշտ էր հնարավորինս շատ մարդ կոնսոլիդացնել օրվա իշխանությունների դեմ ակցիաներին էլ ավելի մեծ մասշտաբներ հաղորդելու համար, սփյուռքի մեր հայրենակիցներին կոչ էին անում ժամանել Հայաստան և կանգնել հեղափոխականների կողքին: Այդ ժամանակ, փաստորեն, Սփյուռքն ուներ իրավունք մասնակցել ներքաղաքական պրոցեսներին և պայքարեր օրվա իշխանությունների դեմ:
Փաշինյանն ու նրա թիմակիցները ամեն բան արել են, որպեսզի արժանանան Սփյուռքի անվստահությանը: 44–օրյա պատերազմի օրերին Հայաստան համահայկական հիմնադրամը համայն հայության ջանքերով հավաքագրվեց ավելի քան 107 մլն ԱՄՆ դոլար։ Այնուհետև պարզվեց, որ հիմնադրամը հանգանակած գումարները փոխանցել է կառավարությանը, վերջինս էլ դրանց մի մասը ծախսել է «հույժ կարևոր» նպատակներով, իսկ մյուս մասի ճակատագիրն այդպես էլ անհայտ է մնում:
Ավելին՝ որպես Սփյուռքի հետ հարաբերությունների «լավագույն ռեստարտ»՝ ՀՀ իշխանությունները որոշեցին բարդացնել սփյուռքահայերի համար քաղաքացիություն ստանալու կարգը։ Դա արվեց այն բանից հետո, երբ խայտառակ կապիտուլյացիայի ստորագրումից հետո սփյուռքի ավելի քան 50 կազմակերպություններ պահանջեցին Փաշինյանի հրաժարականը։
Մինչ օրս հայկական համայնքներ այցելելիս Փաշինյանն անչափ սառը վերաբերմունքի է արժանանում, նրան ուղղում են հարցեր, որոնց պատասխանը վարչապետն ակնհայտորեն չունի: Դիցուք, կարող ենք հիշել Մյունխենի հայ համայնքի ներկայացուցիչների կողմից բարձրաձայնված հարցերը և հասցեական քննադատությունը, որն ակնհայտորեն հունից հանեց Նիկոլ Փաշինյանին: Բանախոսներից մեկը Փաշինյանին բացահայտ կերպով մեղադրեց ձախողվելու մեջ և պահանջեց վերջինիս հրաժարականը։