Նախկին «էկոակտիվիստների» քար լռությունը՝ Երևանում ծառերի սպանդի վերաբերյալ. մե՞նք չենք տերը մեր քաղաքի
ՎերլուծականԱյս օրերին մայրաքաղաքում ընթանում է ծառերի իսկական սպանդ: Բնականաբար, իշխանամերձ «բնապահպանների» միանգամայն խրախուսական հայացքների ներքո: Այն նույն «բնապահպանների», որոնք ժամանակին ոհմակով հարձակվել էին նախկին քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի վրա, երբ պետք էր մարդկանց համար կրպակ կառուցելու նպատակով երկու-երեք ծառ կտրել: Քաղաքապետարանից, բնականաբար, արձագանքում են, որ իրենց քայլերն ուղղված են կենսունակությունը կորցրած ծառերը նորերով փոխարինելուն և հավելում են, որ, ընդհանուր առմամբ, գարնանը Թումանյան փողոցում փոխարինվելու նպատակով հատվելու է շուրջ 160 ծառ, դրանք փոխարինվելու են 200 ծառով:
Ինչպես նշեցինք, բնության հանդեպ այս վանդալիզմն ուղեկցվում է նախկին բնապահպան ակտիվիստների, իսկ այժմ՝ մարդա մեկ պաշտոն ստացած ՔՊ-ականների համակ լռությամբ: Օրինակ, Լենա Նազարյանը, զբաղեցնելով իշխանական պատգամավորի աթոռը, մոռացել է այն մասին, որ ժամանակին ինքն էլ էր պայքարում բնապահպանական խնդիրների լուծման, օրինակ՝ Ամուլսարը հանք չդարձնելու համար, մասնակցում մի շարք ակցիաների, օրինակ՝ «Թեղուտ. Հանք, թե կյանք» ակցիաների, Մաշտոցի պողոտայի հայտնի ակցիաներին:
Երևանի ավագանու նախկին անդամ, Երևանի քաղաքապետի նախկին տեղակալ Գայանե Մելքոմ Մելքոմյանը ժամանակին դուրս չէր գալիս Մաշտոցի պողոտայից՝ պայքարելով ծառերի հատման դեմ:
Գործող ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանին ժամանակին նույնպես հետաքրքրում էին բնապահպանական խնդիրները և այն, թե ինչպես է պակասելու երևանցիների թթվածինը՝ ծառերի սպանդից հետո: Ահա նա նկարում՝ ձախից:
Նախկին պատգամավոր Արթուր Մանուկյանը, ում այնուհետև գործուղեցին ՀՌՀ, Մաշտոցի պուրակի ակտիվիստներից էր և նույնպես պայքարում էր ծառերի սպանդի դեմ:
Հարց է առաջանում՝ ո՞ւր մնաց այս մարդկանց սկզբունքայնությունը, ինչո՞ւ նրանք այսօր նույն ջանասիրությամբ չեն հավաքվում և չեն գոռում՝ «Տիգրան, սիրուն չի», ինչպես ժամանակին վանկարկում էին Մաշտոցի պողոտայում։ Ստացվում է, որ այն ժամանակ նրանց պայքարը ոչ թե բնապահպանական խնդիրների լուծման, երևանցիների շահերը պաշտպանելու, այլ որոշակի քաղաքական խմբերի շահերը սպասարկելու նպատակ էր հետապնդում: