Փաշինյանի «կայֆարիկությունը»՝ պետության «պանիխիդայի» համատեքստում․ քաղաքագետ Սուրեն Սուրենյանց

Ի վերջո, մենք աշխարհի ոչ առաջին և ոչ էլ վստահաբար վերջին պետությունն ենք, որը պարտություն է կրում, բայց հետո կարողանում է զարգացման ընթացք ապահովել:

 

Մենք երկու ավելի վտանգավոր սպառնալիքներ ունենք՝ մեր հավաքական մտածողությունը և, թերևս, դրա հետևանք՝ այսօրվա իշխանությունը:

 

Այսպես կոչված, ուռահայրենասիրական և պսևդոարևմտամետ սեգմենտները գիշատչի համառությամբ քերում են մեր ժողովրդի մտածողության ռացիոնալ շերտը՝ իրենց իրարամերժ, սակայն փոխլրացնող «ուսմունքներով» Հայաստանն ու հայ ժողովրդին դնելով արկածախնդիր «պատրանքերի ճանապարհին»:

 

Նիկոլ Փաշինյանի ուլտրալիբերալ այլանդակությունը դրան նախորդած ուռահայրենասիրական «ասեղի» հետևանքն է:

1998-ին Հանրապետությունը պարտվել է. դրանից հետո մենք ականատեսն ենք դրա «ուռահայրենասիրական» և «լիբերալ-պացիֆիստական» պանիխիդային:

 

Փաշինյանն այս ամենի գռեհիկ մարմնավորումն է, դրա համար հանդուրժվում է նրա եվրոպական «կայֆարիկությունը» աղետի գոտու վերածված Հայաստանի համատեքստում»: