Բախու՞մ. Al Mustaqbal

Ոչ մեկ չի զարմանա, եթե Սիրիայի հարցով Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև «բախումը» կրկնվի: Գնալով իրավիճակը մոտենում է այն կետին, երբ ուղղակի բախումն անխուսափելի կլինի, և դա կլինի առաջին նման առճակատումը երկու երկրների միջև՝ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակներից ի վեր: Այս մասին Al Mustaqbal-ում գրում է Ալի Նունը:

Մեծ պատերազմի ակնկալիքով գոյատևելը շատ դժվար է: Գուցե Պուտինը խելագարվե՞լ է և որոշել, որ Բաշար Ասադն արժանի է այս ամենին: Կամ գուցե նա ցանկանում է ռուսական ազգային արժանապատվության խորհրդանիշ դառնալ՝ վերադառձնելով Ռուսաստանին իր նախկին կայսերական իշխանությունը:

Եթե փորձենք հասկանալ այն տրամաբանությունը, որով ղեկավարվում է Պուտինը, ապա Ռուսաստանի գործողություններում կարելի է պրագմատիզմի ակնհայտ դրսևորումներ տեսնել: Դա է պատճառը, որ Մոսկվայի քաղաքականությունն ընկալվում է որպես «ապստամբություն»՝ ընդդեմ Ուկրաինայում և Ղրիմում «միջազգային հանրության»: Սակայն, միևնույն ժամանակ, այն «իր վրա է վերցրել» ահաբեկչության դեմ պայքարը, եթե, իհարկե, դա զուտ ձևականություն չէ: Սակայն, հենց այդ «վաստակն» է նրան թույլ տալիս ռազմավարապես կարևոր ուղղությամբ շարժվել՝ «Իսրայելի հետ հատուկ հարաբերություններ» կառուցելով:

Թուրքիան այսօր բոլորից շատ շահագրգռված է ռուսական ռազմական գործողության ձախողման մեջ: Սակայն, նրա համար դժվար է որոշել և համարժեք պատասխան տալ Ռուսաստանին: Բայց ակնհայտ է, որ Անկարան այլ ելք արդեն չունի՝ բացի ուժերը հավաքելուց և Հալեպում ու նրա արվարձաններում ստատուս-քվոն խախտելուց:

Ակնհայտ է, որ Թուրքիան պատրաստ է բախման, ավելին՝ նա գիտի, որ միայնակ չի լինի ռուսների հետ որևէ դիմակայության մեջ: Սակայն, ինչպիսի՞ն կլինի հակառակ կողմի պատասխանը: Դա հայտնի կդառնա մոտ ժամանակներս: