Ընդդիմադիր համայնքապետերից ո՞վ առաջինը կկանգնի ժողովրդի կողքին

Արցախում իրավիճակը օր-օրի վատթարանում է, վտանգը սպառնում է արդեն ոչ միայն Հայկական երկրորդ պետությանը, այլ ընդհուպ մոտեցել է Հայաստանի սահմաններին: Այսօր Նախիջևանում հանդիպում է անցկացվել Թուրքիայի և Ադրբեջանի ղեկավարների միջև, որի ընթացքում, ըստ մամուլում առկա տեղեկությունների, առաջնային քննարկվող հարցը եղել է այսպես կոչված՝ «Զանգեզուրի միջանցքի» բացումը: Հիշեցնենք նաև, որ Ադրբեջանը չի էլ թաքցնում, իսկ պաշտոնական Երևանը չի հերքում, որ խաղաղության պայմանագրի մաս կարող է կազմել այսպես կոչված՝ անկլավների հանձնման կետը: Տավուշի «անկլավները» Ադրբեջանին հանձնելով՝ ունենալու ենք ռազմավարական մի շարք խնդիրներ։ Հայաստանը Վրաստանին ու Ռուսաստանին կապող ճանապարհի մի քանի հատվածներ Ադրբեջանի վերահսկողության տակ կհայտնվեն։ Ոսկեպարով են անցնում Իջեւան-Նոյեմբերյան-Վրաստան միջպետական մայրուղու 2-3 հատվածներ, որոնք, այդ տարածքը հանձնելու դեպքում, անցնելու են Ադրբեջանին: Այսինքն՝ եթե Գորիս-Կապան հատվածում Իրանի Իսլամական Հանրապետության հետ կապող մեր միջպետական ճանապարհի հատվածներ տվեցինք Ադրբեջանի վերահսկողությանը, այստեղ էլ տալու ենք ՀՀ-Վրաստան-ՌԴ ճանապարհը: Բարխուդարլու եւ Սոֆուլու գյուղերի տարածքները հանձնելու դեպքում մոտակա Այգեհովիտ ու Դիտավան գյուղերը սահմանագծից հեռու կլինեն մոտ 300-500 մետր, իսկ Ազատամուտ գյուղը Սյունիքի մարզի Շուռնուխ համայնքի նման կիսվելու է: Ադրբեջանին հանձնվող տարածքների մեջ շրջանառվում է նաեւ Արարատի մարզի Տիգրանաշեն (նախկին Քյարքի) գյուղի անունը: Տիգրանաշենի հանձնման դեպքում Երեւանը Վայոց ձորին, Սյունիքին, այնտեղից էլ Իրանի Իսլամական Հանրապետությանը կապող միջպետական մայրուղու մի հատվածի վերահսկողությունը կանցնի Ադրբեջանին՝ դրանից բխող բոլոր բացասական հետեւանքներով:

Այս իրավիճակում, երբ սահմանամերձ գրեթե բոլոր մարզերը հայտնվել են թշնամու բացահայտ թիրախում, մեղմ ասած, տարակուսելի է ընդդիմադիր համայնքապետերի լռությունը և կրավորական պահվածքը: Անգամ եթե այդ համայնքները սահմամերձ չեն, արդյո՞ք այսօր այն իրավիճակն է, երբ լռելը ավելորդ ճոխություն է, որը մենք մեզ թուլ տալ չենք կարող: Դիցուք՝ Վարդենիսի համայնքապետարանը հանդես  է եկել հայտարարությամբ, որում հպարտորեն հերքում է տեղեկությունը, թե համայնքապետ Ահարոն Խաչատրյանը միացել է ժողովրդի պահանջին և ընդդիմության կողմից հայտարարված գործադուլի կոչին: 

Գյումրիի համայնքապետը նույնպես ընդդիմադիր ֆրակցիայի ներկայացուցիչ է, նա ներկայացնում է Սամվել Բալասանյանի քաղաքական ուժը: Սակայն, քաղաքի կառավարումը դե ֆակտ հանձնելով ՔՊ-ական փոխքաղաքապետերին, Վարդգես Սամսոնյանը մի կողմ է քաշվել և բացարձակապես որևէ քաղաքական գնահատական չի տալիս իշխանությունների վարած քաղաքականությանը:

Սահմանամերձ Տավուշի մարզում Բերդ համայնքի ղեկավար ընտրվեց սեպտեմբերի 25–ին ՏԻՄ ընտրություններում հաղթած «Զորավոր համայնք» դաշինքի համայնքապետի թեկնածու Աստղիկ Հակոբյանը, նա էլ է այսօր լռում, չնայած պարզ է, որ եթե թշնամին հարձակվի՝ Բերդն առաջիններից մեկն է իր վրա ընդունելու այդ հարվածը:

Սյունիքի մարզի Կապան խոշորացված համայնքում  ավագանու ընտրություններում ջախջախիչ հաղթանակ է տարել գործող քաղաքապետ Գևորգ Փարսյանի ղեկավարած քաղաքական ուժը։ Քանի օր է անցել Փաշինյանի կողմից Արցախը վերջնականապես հանձնելու ծրագրի մեկնարկից, սակայն, Փարսյանը, ով թերևս ամենաընդդիմադիր համայնքապետերից մեկն է եղել, այսօր լռում է:

Լռում է Գորիսի համայնքապետ Առուշ Առուշանյանը, այն Գորիսի, որն այսօր սահմանամերձ է դարձել և ընդունում է հազարավոր արցախցի բռնի տեղահանվածների, այն Գորիսի, որը վաղը կարող  է դառնալ նոր թիրախ Ադրբեջանի համար: Այն Առուշանյանը, ով ժամանակին թունդ ընդդիմադիր էր և Փաշինյանի հրաժարականի պահանջ էր հնչեցնում, մինչ այդ զենքը ձեռքին դիրքերում պաշտպանելով Գորիսը և Սյունիքը: Այսօր նա արդեն պնդում է, որ Փաշինյանին ժողովուրդն է ընտրել և ինքն էլ պետք է աշխատի վարչապետի հետ՝ ի շահ իր համայնքի:

Լռում է Քաջարանի համայնքապետ Մանվել Փարամազյանը, ով ամիսներ առաջ Նիկոլ Փաշինյանի տիկնոջն էր ծաղկեփնջով դիմավորում համայնքում: Նման լռության գինը կարող է լինել այն, որ վաղը Փարամազյանը ստիպված է լինելու դիմավորել արդեն ադրբեջանական զինուժը:

Մեղրիում, որը թերևս գլխավոր կռվախնձորն է այս ողջ պատմության մեջ, համայնքապետ էր ընտրվել Բագրատ Զաքարյանը, որը ներկայացնում է գոնե դե ֆակտո իրեն ընդդիմադիր հռչակած Հանրապետություն կուսակցությունը:

Ալավերդիում կոալիցիոն կառավարում է՝ «Ապրելու Երկիր»–ն ու ՀԱԿ-ը համատեղ են աշխատում: Սակայն ոչ առաջինը, ոչ երկրորդը չեն արտահայտվել ստեղծված  իրավիճակի մասին:  Լռում է նաև համայնքապետ Արկադի Թամազյանը:

Ո՞ւմ են սպասում այս համայնքների ընդդիմադիր ղեկավարները և ո՞ւմ կամ ինչի՞ն են վերջիններս ընդդիմադիր, եթե ստեղծված իրավիճակում, երբ վտանգի տակ է Հայաստանի Հանրապետության անվտանգությունը, վերջիններս նախընտրում են լռել և ջրի տակ անցնել: Սակայն, այդ լռությունը երկար տևել չի կարող, պարզից էլ պարզ է, որ Արցախը հանձնողները վաղը հանձնելու են այն համայնքների մեծ մասը, որոնք ունեն ընդդիմադիր առաջնորդներ: Եվ այստեղ արդեն հարցն այլ է՝ այդ համայնքապետերից ո՞վ առաջինը կկանգնի հայ ժողովրդի կողքին և հայրենիքը պաշտոնից վեր կդասի:

Այս թեմայով Որպեսզի ընդդիմադիր պայքարը բերի հաջողության. Վահե Հովհաննիսյան Պարոն Բագրատյան, Ձեզ ո՞վ բան ասեց․ ինձ մի պատասխանեք․ Սիմոնյան (տեսանյութ) «Իրավունք». Ընդդիմադիր ֆրակցիային չխնայել, հին ու նոր հիշեցնելով՝ «փչացնել» Երեւանի ավագանու ընդդիմադիր անդամներին սպառնացել ու գործարք են առաջարկել (տեսանյութ) Քաղաքական հաշվեհարդար՝ ընդդիմադիր հայացքներ ունեցող դասախոսների նկատմամբ. «Փաստ»