Երազանքս իրականցավ. խոսքն ուժ ունի, եւ այն, ինչ հավատով ուղարկում ես տիեզերք, իրականանում է. Անահիտ Հակոբյան

Նա երգում է ավելի քան 20 տարի, 6 տարեկանից սկսել է հանդես գալ բեմերում, տարբեր հեռուստանախագծերում, մրցույթներում, բայց առավել ճանաչելի դարձավ «Նոր ալիք» մրցույթից։ Այն նոր ալիք բերեց իր կյանք։ Հաղթանակի արձագանքները դեռ շարունակվում են։ BRAVO.am-ը հանդիպել է երգչուհուն եւ զրուցել երազանքի ու այլ թեմաների շուրջ։

- Վայելո՞ւմ եք հաղթանակի բերկրանքը:

- Իրականում այնքան գերհոգնած եմ, որ չեմ հասցրել վայելել։

- Բեմարվեստի մարդիկ ասում են՝ մեծ պրեմիերաներից առաջ ընթացող փորձերն ավելի բուռն են ու հուզական, իսկ հետո մեջդ անհասկանալի դատարկություն է տիրում։

- Այո, այդպես է: Քրտնաջան աշխատել ենք 20 օրից ավելի: Օրական 6 ժամից ավելի փորձեր ունեինք, հետո էլ պետք է նստեինք ու մյուս մասնակիցներին հետեւեինք։ Գլխավոր ռեժիսոր Ալեքսանդր Ռեւզինն ասում էր՝ ցանկացած դիտողություն վերաբերում է նաեւ մեզ:

- «Նոր ալիք»-ի ազգային փուլում ընտրվել էիք Դուք եւ Մովսես Մովսիսյանը։ Մոսկվայում որոշվեց՝ Դուք պետք է ներկայացնեք Հայաստանը։

- Այո, բազմաթիվ հայտերից ընտրվեց 30-ը, հետո՝ երկու մասնակից։ Բազմիցս նշել եմ, որ այն իմ պարտադիր մասնակցելու մրցույթների շարքից էր։ Միշտ ինձ պատկերացրել եմ այդ բեմում ու հաղթանակած: Դեռ 2021-ին էի հայտ ուղարկել, բայց մրցույթը մի քանի տարի չանցկացվեց: Հիշում եմ՝ մի օր մտերիմ ընկերոջս՝ Արտյոմ Հակոբյանի հետ զրուցում էինք, ասացի՝ այնպես եմ ցանկանում աշխատել Ռեւզինի, Կրուտոյի հետ: Երազանքս իրականցավ. խոսքն ուժ ունի, եւ այն, ինչ հավատով ուղարկում ես տիեզերք, իրականանում է։ Նաեւ պետք չէ ուղղակի նստել ու երազել, այլ՝ քրտնաջան աշխատել, եւ երազանքները կիրականանան։

- Համբավ ունեցող մրցույթների ժամանակ համացանցը եռում է. քննարկում են, քննադատում արտիստի ձայնը, խոսքը, զգեստը, կատարումը, անցնում անգամ անձնական տիրույթ։ Ձեր դեպքում բացասական էներգիան կարծես չկար, ամեն դեպքում ես ընդամենը մեկ-երկու վատ մեկնաբանություն գտա։ Այս նշաձողը դժվար կլինի պահպանել:

- Ինչ խոսք, գիտակցում եմ, որ դժվար կլինի: Չգիտեմ՝ ինչպես ստացվեց խուսափել բացասականից: Գուցե երկար տարիների քրտնաջան աշխատանքս տվեց իր պտուղները։

- Սովորում եք ԵՊՀ-ում, կովկասագետ, ադրբեջանագետ եք։ Ձեզ համար կարեւո՞ր էր այլ կրթություն ստանալը, թե՞ ծնողների ցանկությունն էր։  

- Համալսարանական կրթությունս ծնողներիս ու տատիկներիս ցանկությունն էր, բայց դպրոցում գերազանց եմ սովորել, հատկապես լեզուներն ու պատմությունը։ Ծնողներս ասում էին՝ երգում եմ, մրցույթների մասնակցում, շատ լավ է, բայց մեկ այլ մասնագիտություն է պետք սովորել: Շեշտում էին՝ այդ կրթությունն ինձ հաստատ պետք կգա։ Արտիստը բեմում պետք է փայլի ոչ միայն իր տաղանդով, այլեւ կրթական մակարդակով:

- Կովկասագետի, ադրբեջանագետի մասնագիտությունում ի՞նչը գրավեց, տարածաշրջանային զարգացումնե՞րը, թե՞ մեզ առնչությունը:

- Ի սկզբանե ուզում էի ընդունվել միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետ եւ դառնալ դիվանագետ։ Բայց կովկասագիտության բաժինը նոր էր բացվել ու շատ հետաքրքիր էր ինձ համար։ Նաեւ թշնամու լեզուն իմանալու կարեւորությունը հաշվի առնելով՝ որոշեցի, որ հենց այդ մասնագիտությունը պետք է ընտրեմ։ Արդեն մագիստրոս եմ ու մնացել է մեկ կիսամյակ, որ ավարտեմ։ Տատիկս ասում է՝ գնամ ու դիպլոմս վերցնեմ, քանի որ չգիտես՝ վաղն ինչ կարող է լինել։ Իհարկե, չեմ կարծում՝ մի օր կաշխատեմ իմ մասնագիտությամբ, քանի որ ինձ ամբողջովին պատկերացնում եմ բեմում։

- Այս մասնագիտության մեջ էլ կա դիվանագիտություն, Ձեզ օգնո՞ւմ է բեմում։

- Միանշանակ: Ինչպես Ռեւզին է նշում՝ երգել կարող են շատերը, բայց երգարվեստը շախմատային խաղ կարծես լինի. քո ցանկացած քայլ պետք է շատ մտածված անես։ Մի սխալ քայլ, ու ամեն ինչ մեկ րոպեում կարող է ավարտվել։

- Թալինում եք ծնվել՝ սասունցիների ընտանիքում։ Երգչուհի դառնալու Ձեր որոշումն ինչպե՞ս ընդունեցին:  

- Թալինում շատ քիչ եմ ապրել, բայց շատ հպարտ եմ իմ արմատներով։ Բոլոր մրցույթներին պատմում եմ, որ թալինցի եմ։ Ամեն մարդ պետք է իր արմատները հիշի ու երբեք չմոռանա։ Քո հիմքը հենց արմատներդ են ու պետք է կպած լինես հողին։ Դեռ փոքրուց երգել եմ մեր ընտանեկան հավաքույթներին. բոլորը հպարտանում էին, սիրում էին իմ ձայնը, բայց թերահավատորեն էին մոտենում երգչուհու մասնագիտությանը։ Ասում էին՝ չեմ կարող գումար վաստակել, առաջ գնալ, հատկապես այն դեպքում, երբ չունես հարուստ ծնողներ, ազգականներ, հովանավորներ։ Բայց մայրս միշտ հավատացել է իմ ցանկացած հաջողության ու ամեն տեղ տարել է՝ շատ բաներից իրեն զրկելով։ Բակային խաղերից էլ ինձ էր զրկում ու տանում պարի, սոլֆեջոյի, լողի։ Նեղվում էի, բայց հիմա գիտակցում եմ, որ ոչինչ հենց այնպես չէր։ Այդ շրջանում շատ կարեւոր է ծնողի դերը:

Մանրամասները` սկզբնաղբյուր կայքում

Այս թեմայով Աննա Հակոբյանը հիմա էլ տղամարդ գործարարներին է իր հետ ընթրիքի հրավիրում. այս անգամ ևս մասնակցությունը 1 մլն դրամ կարժենա․ Փաստինֆո Աննա Հակոբյանը ընթրիքի է հրավիրում այս անգամ տղամարդկանց` 1մլն դրամի դիմաց. Հրապարակ Տղերք, կլինի էլ ոչ մի «բարեփոխում» չանեք… ձեր «բարեփոխումներից» փիս հոտ է գալիս. Կարեն Քոչարյան Մտածում եմ օգնել բաժանված և միայնակ մայրերին. Անահիտ Սիմոնյան Ճակատենցիները ինձ ասել են՝ ուզում են իրենց հետ տեղի ունենա նույնը, ինչ եղել է Կիրանցի ժողովրդի հետ. Նազարյան (տեսանյութ)