Նիկոլ Փաշինյան-Աննա Հակոբյան զույգի տրագիկոմեդիկ ներկայացումը Եռաբլուրում. սուգ խաղալը հարգանքի տուրք չէ. 168.am

168.am

Վերջին օրերին Նյու Յորքում ՄԱԿ-ի ամբիոնից զիջողական և թուրք-ադրբեջանական տանդեմին հաճո հայտարարություններից, Հայաստանի վարկանշային նշաձողը ևս մի քանի աստիճանով իջեցնելուց և Թուրքիայի նախագահ Էրդողանի հետ հրճվալի ժամերից հետո Նիկոլ Փաշինյանը կնոջ հետ որոշել է գնալ «Եռաբլուր» և հարգանքի տուրք մատուցել 44-օրյա պատերազմում զոհված հերոսների հիշատակին:

Նշենք, որ Վահագն Խաչատուրյանը, Ալեն Սիմոնյանը, Սուրեն Պապիկյանը երեկ էին այցելել Եռաբլուր, իսկ Նիկոլ Փաշինյանի անունից անգամ ծաղկեպսակ չէր եղել: Հիմա արդեն պարզ է՝ ինչո՞ւ: Իսկ թե իրականում որքանով է Նիկոլ Փաշինյան-Աննա Հակոբյան զույգի այս տրագիկոմեդիկ «պաստանովկան» կամ սուգ խաղալը հարգանքի տուրք, թող դատեն ընթերցողները՝ վերհիշելով այն արհավիրքը, աղետը, որ նրանց կառավարման այս 6 տարիներին ապրեց Արցախը և Հայաստանը:

Երբ ընդդիմադիր զոհվածի մայրերը հրապարակավ են իրենց ցավն ու բարկությունն արտահայտում, այդ թվում՝ «Եռաբլուրում» ակցիաներ անելով, որպեսզի թույլ չտան Փաշինյանին մոտենալ իրենց զավակների շիրիմներին, իշխանության ներկայացուցիչներն իրենց իրավունք են վերապահում բարոյական խրատներ տալ որդի կորցրած մայրերին, նրանց ընտանիքների անդամներին, թե սուգը պետք է լուռ արտահայտել: Իսկ «Եռաբլուրում» բարոյակա՞ն է պաստանովկա անելը՝ իրավապահ մարմինների և տասնյակ թիկնապահների ուղեկցությամբ՝ ֆոտոսեսիա, տեսահոլովակ, հատուկ սգացող դեմքի արտահայտություն, ծնկաչոք «պոզա»… և, իհարկե, իրենց մուտքը չփակող զոհվածների ծնողներ:

Ավելին, արդյոք բարոյակա՞ն է զոհվածներին անուղղակի մասնակից դարձնել իրենց սեփական քաղաքական օրակարգի քարոզչությանը: Դատեք ինքներդ:

Փաշինյանը թաքնվում է 44-օրյա պատերազմի զոհվածների հետևում

Մարդ ու կին այցելելով Եռաբլուր, ապա ֆեյսբուքյան էջում տեսանյութի հետ Փաշինյանը հետևյալ գրառումն է կատարել.

«Միայն 44-օրյա պատերազմին հաջորդած տարիներին մենք խորությամբ և ամբողջությամբ բացահայտեցինք, թե ինչ է տեղի ունեցել մեր շուրջ՝ անկախության առաջին օրերից ի վեր։ Բացահայտվածն, ընդ որում, դեռ պետք է մարսենք, դեռ պետք է հասկանանք, դեռ պետք է կարողանանք ճիշտ հետևություններ անել, որը հեշտ չէ. ցավը շատ մեծ է, էմոցիաները շատ բուռն, և այսպիսով՝ սառը դատողության և վերլուծության համար տարածքը շատ փոքր։ Ինձ համար հետևությունը մեկն է. մեր Նահատակները մեզ համար պետություն ունենալու նոր հնարավորություն են բացել։ Այդ հնարավորությունը (չգիտակցված) սկսեցինք կորցնել Անկախության ձեռքբերումից գրեթե անմիջապես հետո, իսկ 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ից հետո կորցրինք՝ թվում է անդառնալիորեն։

Նահատակները նոր հնարավորություն ստեղծեցին մեզ համար։ Ինչու, ինչպես՝ այսօրվա խոսակցության նյութ չէ։ Այսօրվա խոսակցության նյութը մեկն է՝ Փառք նահատակներին և կեցցե՛ Հայաստանի Հանրապետությունը։ Կեցցե՛ Հայաստանի Հանրապետությունը, Նահատակների զոհողության ամենախոսուն փառաբանությունը»,- Եռաբլուր այցի մասին պատմող հոլովակին կից գրել է Նիկոլ Փաշինյանը, ով, ըստ էության, կրկնել է Հայաստանի Հանրապետության անկախության 33-րդ տարեդարձի առիթով իր ուղերձում հնչեցրած միտքը՝ «2020 թվականին անկախության կորստի եզրին հասնելով՝ Իրական Հայաստանի ռազմավարությամբ ստացել ենք մեր պետության հարատևության տեսական թեզը գործնական ռելսերի վրա դնելու իրական հնարավորություն»:

Այս ամենը հարցեր է առաջացնում և եզրակացությունների տեղիք տալիս:

Բայց նախ հարց՝ բա մեր տղաները «հանուն ոչնչի չէին զոհվե՞լ», ինչպես իշխանափոխությունից հետո ասել էր Փաշինյանի կինը՝ Աննա Հակոբյանը, թե՞ այստեղ ավելի վտանգավոր բան կա՝ «նախկինների ժամանակ զոհվածներն են հանուն ոչնչի զոհվել», որովհետև, Նիկոլ Փաշինյանի տրամաբանությամբ, «1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ից հետո անդառնալի կորցրած անկախությունը չենք կարողացել վերականգնել», և միայն 44-օրյա պատերազմում մի քանի հազար զոհերը նման հնարավորություն տվեցին:

Իրականում 44-օրյա պատերազմի արդյունքում և դրանից հետո մենք կորցրեցինք Արցախի և Հայաստանի սուբյեկտայնությունն ու սուվեներությունը, իսկ ավելի ուշ՝ ամբողջապես Արցախը, որը ղարաբաղյան հակամարտությունը նախ հանեց ԵԱՀԿ ՄԽ ֆորմատից և տեղափոխեց Հայաստան-Ադրբեջան երկկողմ հարաբերությունների ձևաչափ՝ Թուրքիայի քավորությամբ, և ոչինչ, որ 2020 թվականի պատերազմի օրերին Հայաստանը մերժել էր Իրանի միջնորդական առաքելություն ստանձնելու առաջարկը, իհարկե, ոչ հայամետ բաներ կային այդտեղ, բայց Թուրքիայի միջնորդությամբ հայամետ որևէ բան կա՞:

Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում