Միտինգներում ուժաքամ եղավ ժողովուրդը, միտքն ու կիրքը թողեց Ազատության հրապարակում. Սոս Սարգսյան
Գիտություն և Մշակույթ
Ստորև ձեզ ենք ներկայացնում Սոս Սարգսյանի «Վարագույրից այն կողմ» (տե՛ս նաև` «Կոմիտասի ոգին ոչ միայն չի թևածում, այլև իսկի ներկա էլ չէ. Սոս Սարգսյան», «Ազգային զգացմունքի սպեկուլյացիա կամ գավառական լալկանություն. Սոս Սարգսյան», «Խուլիգանը ազգություն չունի. Սոս Սարգսյան») գրքից մի փոքրիկ հատված: Սրանք 1990-ականներին արված մտորումներ են:
Քաղաքացիական մեծ շունչ ու հոգու ազնիվ պոռթկում կա այս գրքում:
«… Թևաթափ ենք եղել … Չէ, աշխատել չի լինում … Գործ չենք կարողանում անել …»:
Երկնքից մանանա ենք սպասում …
Անհոգնում վանկարկեցինք` պայքար, պայքար մինչև վերջ. միահամուռ բռունցքներս վեր շպրտեցինք` միացում … Գեղեցիկ էր: Երկու տարի շարունակ միտինգներում ուժաքամ եղավ ժողովուրդը, միտքն ու կիրքը թողեց Ազատության հրապարակում: Միացում … Ինչո՞վ էինք միանալու` սոսնձո՞վ, խոսքո՞վ, թե՞ գործով, թե՞ Արցախ լցվելով: Չէ. Գորբաչովը թող լուծի մեր հարցը: Հետն էլ մեծաբերան ճառ ենք ասում` մեր հույսը դնենք միայն մեզ վրա: Դնենք. երիտասարդություն, արցախցի, գնացեք, լցվեք ու ապրեք Արցախում…
Թող միացնեն, թող տան` գնանք …
Գնա, որ տան, ախր …
Կամ միտինգ, կամ տրտունջներ, թուլամորթություն, շատ-շատերի համար գործից խուսափելու, անշնորհքությունը պարտակելու պատեհ առիթ …
Սիմուլյանտություն …
Դրությունը կարող է ավելի վատանալ: Հավանաբար այդպես էլ կլինի: Հսկա կայսրությունը քանդվում է, հանաք բան չէ:
Երկու քարի արանքն են: Ազգին հաղթանակներ են պետք` գիտությունից (տեսնենք հայոց Ակադեմիան ի՞նչ է տալու ժողովրդին) մինչև առևտուր` մեծ ու փոքր, չընդհատվող:
Ի գործ կանչենք հանճարը հայոց. աշխատող մարդը աղքատ չի լինում, աշխատող ժողովուրդը անհնար է, որ չբարգավաճի:
Նյութը` Ք. Ա-ի
ՈՒՂԻՂ ԵԹԵՐ
Ամենադիտված 
Ինչպիսի տեսք ունի բլոգեր Նինա Տիտանյանը՝ 30 կգ նիհարելուց հետո (լուսանկարներ)
