Ալեքսանդր Սպենդիարովի գործերը հաճախ կարող էիր լսել եվրոպական մեծ քաղաքների հայտնի կաֆեներում, օրկեստրներում
Գիտություն և Մշակույթ
Մեծ կոմպոզիտոր Ա. Սպենդիարովի անունը շատ վաղուց էի լսել` «Երեք արմավենի» չքնաղ սիմֆոնիայի հետ միասին: Այդ սիմֆոնիան շատ հուզել էր ինձ: Դրանով էլ վերջացել էր իմ ծանոթությունը նրա երաժշտության հետ: Սակայն շատ տարիներ հետո, արտասահմանում, իմ պանդխտության շրջանում, ես չափազանց մի հուզիչ հանդիպում ունեցա նրա երաժշտության հետ:
Վենետիկյան ոսկեվառ աշնան մի երազական երեկո նստել էի Սան Մարկոյի մարմարակերտ պիացիայի մի սրճարանում, հայացքս հառած ոսկեզօծվող ծովին և Դոժերի հեքիաթային պալատին` լսում էի բանդա Մունիչիպալեին (քաղաքային օրկեստրին), որ նվագում էր կլասիկ և մոդեռն երաժշտության գլուխգործոցները` Վերդի, Բրամս, Վագներ, Բիզե, Գունո, Լեոնկավալո և այլն, և այլն:
Հանկարծ լսում եմ հարազատ, սրտագին ձայներ` հայրենիքից եկած: Սիրտս զարկում է ուժգին. ի՞նչ է սա, պատրանք է, երա՞զ է, որտեղի՞ց է …
Իսկույն կանչում եմ սպասավորին, խնդրում եմ գնա իմանա, թե ի՞նչ պիես են նվագում: Գալիս, հայտնում է` Սպենդիարով – էսքիզներ …
Հետո իմացա, որ նրա գործերը շատ հաճախ կատարում են եվրոպական մեծ քաղաքների հայտնի կաֆեներում, օրկեստրներում:
Այնուհետև շատ հաճախ լսում էի նրան, մանավանդ` Միլանում, ուր ամեն օր նվագում էին նրա գործերից:
Մեծ երաժշտագետի հետ անձամբ ծանոթացա միայն 1926 թվի վերջերին, երբ նոր էի վերադարձել արտասահմանից: Այդ մեծատաղանդ մարդուց առաջին հանդիպումից այն տպավորությունն ստացա, որ նա այս աշխարհի մարդ չէ: Նրա ոտները հազիվ էին դիպչում այս երկրին. նրա հոգին` իր մտորումներով և երազանքներով բարձր ոլորտների, բարձր սֆերաների բնակիչ էր: Իր մեջ ամփոփված այդ փխրուն մարդը լսում էր ձայներ, որոնք մեզ մատչելի չէին:
Դժբախտաբար, երկար չտևեց մեր ծանոթության և բարեկամության շրջանը` միայն մի տարի: Այդ պատճառով մեր հանդիպումները թվով շատ չեղան:
Ավ. Իսահակյան «Երկերի ժողովածու» հատոր V
Նյութը` Ք. Ա-ի


















































Ամենադիտված
Ինչպիսի տեսք ունի բլոգեր Նինա Տիտանյանը՝ 30 կգ նիհարելուց հետո (լուսանկարներ)