Ինչու Անրի Վեռնոյի որդին որոշեց չկրել աշխարհահռչակ հոր ազգանունը․ հարցազրույց՝ Պատրիկ Մալաքյանի հետ

ԼՈՒՐԵՐ․com-ը զրուցել է ֆրանսահայ նշանավոր կինոռեժիսոր, հանրաճանաչ «Մայրիկ» գեղարվեստական ֆիլմի և շատ այլ հայտնի կինոժապավենների հեղինակ Անրի Վեռնոյի (իրական անունը՝ Աշոտ Հակոբի Մալաքյան) որդու՝ Պատրիկ Մալաքյանի հետ։

Ձեր հայրը՝ Աշոտ Մալաքյանը ներկայացավ և համաշխարհային փառքի արժանացավ իբրև Անրի Վեռնոյ, մինչդեռ դուք ընտրեցիք Մալաքյան ազգանունը․ ո՞րն էր այդ որոշման պատճառը։

Պ․Մ - 18 տարի Պատրիկ Վեռնոյ լինելուց հետո, ես կարիք ունեի՝ հասկանալու, թե ով եմ իրապես։ Մի պահ, դու չգիտես, թե ովքեր են քո ընկերները, ընկերուհիները, քո ադմինիստրատիվ կապերը զուտ այն բանի շնորհիվ են, որ դու Անրի Վեռնոյի որդին ես։ Ես պետք է դառնայի Պատրիկ Մալաքյան։ Ես իմ պրոֆեսիոնալ կարիերայի սկզբնակետում էի և մտադիր էի գնալ կինոֆիլմերի արդյունաբերության ճանապարհով։ Դրա համար նպատակահարմար ու ողջամիտ չէր ինձ համար ընկալվել որպես իմ հոր տղա։ Ես ցանկանում էի իմ անունը կերտել մարդկանց համար՝ լսելի և ընդունելի դառնալով իմ գիտելիքների շնորհիվ, որ թե իմ անուն-ազգանվան։

Անրի Վեռնոյը Հայաստանում եղել է ընդամենը մեկ անգամ՝ 1980-ին․ ի՞նչ է հայտնի ձեզ այդ այցից և ինչո՞վ էր հատկապես տպավորել Մայր Հայրենիքը մեծանուն ռեժիսորին։

Պ․Մ - Այդ հարցը պիտի ուղղել մի մարդու՝ Ռոբերտ Մաթոսյան։ Նա է եղել հորս հետ՝ այցելության ժամանակ և նույնիսկ գիրք է հրատարակել այդ մասին։

Եթե չեմ սխալվում, օրերս Հայաստան էիք այցելել, դա ձեր առաջի՞ն այցն էր։ Առհասարակ ինչ եք հասցրել արձանագրել Հայաստանում, ըստ ձեզ, ի՞նչն է տիպական երկրին, հայերին, Երևանին։

Պ․Մ- Ոչ, դա իմ առաջին այցը չէր։ Առաջին անգամ Հայաստան եմ եկել 1992 թվականին, երբ պիտի մասնակցեի Մայրիկ ֆիլմի հայկական մասին։ Դրանից հետո Հայաստան եմ եկել ավելի քան 20 անգամ։ Աշխատել եմ Նորքի հրաշալի դպրոցի հետ, հայորդաց տան։ Ես հնարավորություն ունեի աշխատելու և պրոդյուսերություն անելու Արման Ջուլհակյանի համար (բալետի խորեոգրաֆ)։ Հայաստան այցելությունից ստացած ամենատպավորիչ զգացումներից մեկը երիտասարդների էներգիան է, դա պարզապես ցնցող ու վարակիչ է։ Անրի Վեռնոյի հիշատակին մի քանի փողոցներ և հրապարակներ են վերանվանվել Հայաստանում և Ֆրանսիայում։

Երևանի Կենտրոն վարչական շրջանում, օրինակ, կա Անրի Վեռնոյի փողոց։ Արդյո՞ք կարողացել եք լինել բոլոր այդ քաղաքներում ու վայրերում։

Պ․Մ- Այո, 2015 թ․ ոգեկոչելով 100-ամյակը, ես իմ մոտոցիկլետով Մարսելի Անրի Վեռնոյի անվան հրապարակից ուղեևորվեցի Երևանի՝ Անրի Վեռնոյի հրապարակ։ Բայց գրեթե բոլոր տեղերում եղել եմ, որտեղ կան Վեռնոյին նվիրված փողոցներ և այլն։

Ադրբեջան-Թուրքիա տանդեմի՝ Հայաստանի նկատմամբ շարունակական ագրեսայի շուրջ ինչ դիտարկումներ ունեք․ արդյո՞ք որևէ նախաձեռնությամբ հանդես կգաք։

Պ․Մ- Անարդարություն: Հիասթափություն։ Անզորություն։ Սովորույթի ուժ։ Ես շուտով Հայաստան եմ գալիս՝ սփյուռքի գլոբալ գագաթաժողովի մասնակցելու և դրա շրջանակում նոր տեսլական առաջարկելու, համախմբելու համար։

Արա Ալոյան