ԶԼՄ-ից փախչող «թափանցիկ և բաց» պաշտոնյաների 10-յակը
Վերլուծական
Հեղափոխության օրերին Նիկոլ Փաշինյանն ու թիմակիցները հաճախ էին փորձում իրենց դիրքավորել իբրև ԶԼՄ-ի առջև բաց և թափանցիկ աշխատել պատրաստվող գործիչներ: Նրանք պնդում էին, որ լրագրողները իրենց հարցերը հղելու որևէ խոչընդոտ երբեք չեն ունենա, քանի որ հեղափոխականների մեջ էլ բազմաթիվ լրագրողներ կան և, բնականաբար, սոլիդարությունը կպահպանվի: Անցել է հինգ տարի և արդեն իսկ կարող ենք փաստել, որ հեղափոխականների ողջ սոլիդարությունը, բաց ու թափանցիկ աշխատելաոճը դրսևորվում է ԶԼՄ ներկայացուցիչներից օպերատիվ փախչելու մեջ:
Լրագրողներից փախչելու վեհ գործում աչքի է ընկել ԱԺ պատգամավոր Լենա Նազարյանը:
Արսեն Թորոսյանը նույնպես աչքի է ընկել նման գործելաոճով:
Լրագրողներից փախչում է նաև ՊՆ նախարար Սուրեն Պապիկյանը:
Հակակոռուպցիոն կոմիտեի նախագահ Սասուն Խաչատրյանը`
Պաշտպանության փոխնախարար Արման Սահակյանը`
ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանը`
Արարատ Միրզոյանը`
Արարատի նախկին մարզպետ Ռազմիկ Թևոնյանը նույնպես հոժարակամ չէր լրագրողների հետ շփվելու հարցում:
ՄԻՊ Անահիտ Մանասյանը, ով, կարծես թե, պետք է ի պաշտոնե շահագրգռված լիներ լրագրողների հարցերին պատասխանելու մեջ, այդպիսի շահագրգռվածությամբ բնավ էլ աչքի չի ընկնում:
Բաց ու թափանցիկ աշխատելու խոստման մասին մոռացել են նաև Ռուբեն Ռուբինյանն ու Վահագն Հովակիմյանը:
Ամենադիտված 
Մնաս բարյավ. Րաֆֆի Հովհաննիսյան
