Պուտին-Թրամփ առաջին հեռակա բանակցությունները՝ Ուկրաինայի ապագայի շուրջ
ՎերլուծականՓորձագիտական շրջանակները շարունակում են քննարկել ամերիկացի լրագրող Թաքեր Կառլսոնի և ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի՝ օրեր առաջ կայացած ռեզոնանսային հարցազրույցը: Սակայն, հաշվի առնելով աշխարհում ընթացող գեոպոլիտիկ պրոցեսները, թերևս սխալ կլինի այս հանդիպումը պարզ զրույց դիտարկել: Բանն այն է, որ Կառլսոնը աջակցում էր և շարունակում է աջակցել ԱՄՆ նախկին նախագա, իսկ այժմ նախագահի թեկնածու Դոնալդ Թրամփին և նրա ներքին և արտաքին քաղաքականության առանցքային ասպեկտներին: Ավելին՝ Կառլսոնին տեսնում են ԱՄՆ փոխնախագահի պաշտոնում, եթե, իհարկե, գալիք նախագահական ընտրություններում հաղթանակ տանի Դոնալդ Թրամփը: Վերջինիս որդին՝ Դոնալդ Թրամփ կրտսերը, ով ակտիվորեն ներգրավված է հոր նախընտրական արշավում, օրեր առաջ հայտարարել էր, որ Կառլսոնի թեկնածությունն ապագա փոխնախագահի պաշտոնում «արդեն սեղանին է»։
Եթե հաշվի ենք առնում այն հանգամանքը, որ ի դեմս Կառլսոնի՝ գործ ունենք ոչ թե մարգինալ լրագրողի, այլ ԱՄՆ ապագա հնարավոր բարձրաստիճան պաշտոնյայի հետ, որին, ի դեպ, Politico ամսագիրն անվանել էր ստվերային դիվանագետ, ապա ակնհայտ է, որ այս հարցազրույցը Թրամփ-Պուտին առաջին ոչ պաշտոնական բանակցություններն էին, որոնց անկյունաքարային թեման, անշուշտ, ուկրաինական քեյսն է: Կրեմլի համար Դոնալդ Թրամփի մերձավոր դաշնակցին հարցազրույց տալու համաձայնությունը հնարավորություն է սեփական մեսիջները հասցնելու և Թրամփի քաղաքական թիմի մոտեցումները զոնդաժ անելու համար: Ըստ էության, Կառլսոնը Պուտինին տվել է այն հարցերը, որոնք ամենաշատն են հուզում իր հովանավոր Թրամփին՝ փաստացի սկիզբ դնելով Ուկրաինայի ապագայի վերաբերյալ ռուս-ամերիկյան բանակցություններին:
Ինչպես գիտենք, Թրամփը երբեք չի թաքցրել իր մոտեցումը ուկրաինական քեյսի վերաբերյալ՝ հայտարարելով, որ այս պատերազմը ԱՄՆ-ին պետք չէ և ընտրվելու դեպքում 24 ժամվա ընթացքում այն կանգնեցնելու է: Սա նշանակում է, որ ԱՄՆ-ն և ՌԴ-ն, համաձայնության գալով, պարզապես կիսելու են Ուկրաինան, իսկ ավելի գլոբալ առումով՝ աշխարհաքաղաքական ազդեցության գոտիները: ՌԴ-ն, անշուշտ, կհպահպանի այն տարածքները որոնք այսօրվա դրությամբ հաջողել է վերցնել իր վերահսկողության տակ: Ընդ որում, չի բացառվում, որ Ուկրաինայի մի մասն էլ բաժին հասնի Հունգարիային, որը, լինելով ԵՄ անդամ երկիր, ողջ ընթացքում պահպանել է լոյալությունը ՌԴ–ի նկատմամբ և վերապահումներով է մոտեցել Կիևին ցուցաբերած ԵՄ օգնությանը: Ուկրաինական տարածքների հանդեպ որոշակի նկրտումներ կարող են ունենալ նաև Լեհաստանն ու Ռումինիան: Դրանից հետո բզկտված Ուկրաինային գուցե և վերցնեն ԵՄ, սակայն մեծ հարց է, թե ինչ սահմաններում ի վերջո Ուկրաինան կդառնա եվրոպական ընտանիքի մաս:
Պուտինի՝ հարցազրույցի ընթացքում հնչեցրած գլխավոր մեսիջները համընկնում են ուկրաինական հարցի լուծման մասին Թրամփի պատկերացումների հետ: Ըստ ՌԴ նախագահի՝ Կիևը վաղ թե ուշ նստելու է բանակցությունների սեղանի շուրջ: Նույն կարծիքին է նաև Կառլսոնը, համենայնդեպս, վերջինս հարցազրույցից հետո կիսվելով տպավորություններով՝ բավական լուրջ քննադատության է արժանացրել ԱՄՆ գործող վարչակազմին՝ հայտարարելով, որ Կիևի վարչակազմին զինելն ու պատերազմն ամեն գնով շարունակելը՝ աբսուրդ է: Կառլսոնը հավելել է նաև, որ, իր կարծիքով, Պուտինն իսկապես ցանկանում է խաղաղություն հաստատել և այդ ճանապարհին այս պահի դրությամբ միակ խոչընդոտը հենց արևմուտքի համառությունն է:
Եթե Թրամփը վերադառնա Սպիտակ տուն, ինչն այս պահի դրությամբ ավելի քան հավանական է, Ռուսաստանի նկատմամբ առավել լոյալ վերաբերմունքը, հավանաբար, կրկին կդառնա ԱՄՆ արտաքին քաղաքականության անկյունաքարը։ Ըստ ամերիկյան փորձագետների՝ հանրապետական ընտրողների մեծամասնությունը և որոշ հանրապետական կոնգրեսմեններ պատրաստ են աջակցել նման քաղաքական կուրսին: Բրիտանական Daily Express-ն ամիսներ առաջ գրել էր, որ Կիևին մինչև վերջ օգնելու խոստում տված ԱՄՆ-ում արդեն իսկ սկսել են խոսել Ուկրաինայի մասնատման անխուսափելիության մասին՝ ՌԴ հետ հակամարտությունում խաղաղության հասնելու համար։ Ավելի վաղ Ուկրաինայում ԱՄՆ նախկին դեսպան Ուիլյամ Թեյլորը հայտարարել էր, որ եթե ՆԱՏՕ-ն չօգնի այդ երկրին, ապա Կիևը Մոսկվայի հետ հակամարտությունը կկարգավորի կորեական սցենարով՝ հրաժարվելով տարածքներից։ Ակնհայտ է նաև, որ պատերազմը շարունակելու անհեռանկարայնությունը հասկանում է նաև ԱՄՆ հասարակության մեծամասնությունը: Pew Research-ի անցկացված հարցումը ցույց է տվել, որ ամերիկացիների մեծամասնությունը ցանկանում է, որպեսզի կառավարությունը կենտրոնանա ներքին խնդիրների լուծման վրա: Հասարակական նման տրամադրություններն էլ ավելի հավանական են դարձնում Թրամփի ընտրվելը և, ըստ էության, ՌԴ նախագահի հիմնական մեսիջներն ուղղված էին հենց Թրամփի քաղաքական թիմին և վերջինիս ընտրազանգվածին և նպատակ ունեին ճշտել սլաքներն ԱՄՆ-ում սպասվող նախագահական ընտրություններին ընդառաջ: