Աշխարհաքաղաքական ուժերի պայքարը «Զանգեզուրի միջանցքի» համար սրվում է
ՎերլուծականՀԱՊԿ-ը հայ-ադրբեջանական սահմանին հակամարտության սրման մեծ հավանականություն է տեսնում, ՏԱՍՍ-ի փոխանցմամբ, ճեպազրույցի ժամանակ հայտարարել է ՀԱՊԿ միացյալ շտաբի պետ, գեներալ-գնդապետ Անդրեյ Սերդյուկովը՝ շեշտելով՝ «իրավիճակի կարգավորման համար խաղաղության պայմանագիր է անհրաժեշտ»։ «Որոշ պետությունների կողմից Հարավային Կովկասում դիրքերն ամրապնդելու, Կասպից ծովի ավազանի ռեսուրսներից օգտվելու, դեպի Կենտրոնական Ասիա ուղիղ ելք ապահովելու փորձեր են արձանագրվում», - ասել է Սերդյուկովը՝ նշելով, թե այդ նպատակին հասնելու համար ակտիվորեն օգտագործվում է նաև հայ-ադրբեջանական սահմանի բարձր կոնֆլիկտի հավանականությունը։
Ավելի վաղ Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովն էր հայտարարել, թե պատերազմից հետո Հայաստանի, Ադրբեջանի ու Ռուսաստանի առաջնորդները եռակողմ հանդիպումներում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների կատարմանը, հավանաբար, Արևմուտքն է խանգարում։ Լավրովն ասել էր, թե Արևմուտքն ուզում է Ռուսաստանին դուրս մղել Հարավային Կովկասից։
Սերդյուկովի այս հայտարարությունն ավելի քան պարզ ի ցույց է դնում, թե ում է իրականում ձեռնտու այսպես կոչված՝ «Զանգեզուրի միջանցքի» բացումը և ով է այդ նպատակին հասնելու համար փորձում լարվածություն ստեղծել Հարավային Կովկասում և հատկապես՝ ՀԱՊԿ պատասխանատվության գոտում: «Զանգեզուրի միջանցքը» մի նախագծից, որը որոշակի պայմաններում կարող էր ձեռնտու լինել Ռուսաստանին, վերածվում է սպառնալիքի, այդ թվում՝ տնտեսական։ Բանն այն է, որ տրանսպորտային կապերից (ճանապարհային և երկաթուղային) զատ, երթուղին կարող է ներառել գազային և նավթային հաղորդակցություններ: Նպատակը՝ ՌԴ-ն հարավից իզոլացնելն է: Իհարկե, նավթի և գազի մատակարարումը հարավային միջանցքով ավելի դժվար կլինի՝ հաշվի առնելով լեռնային տեղանքը, և ավելի թանկ, քան Սև ծովի հատակով անցկացված խողովակաշարով։ Այնուամենայնիվ, Արևմուտքը, ցանկանալով հարվածել ՌԴ-ին, կարող է համաձայնվել դրան։ Հայաստանը, անշուշտ, ոչինչ չի ստանա, շահելու է Արևմուտքը և Ադրբեջանը, որը տարանցման դիմաց բավական մեծ գումարներ է վաստակելու: Փաստացի, Սերդյուկովը նախազգուշացրել է, որ այս նպատակին հասնելու համար Արևմուտքը չի վարանի զոհաբերել նաև Հայաստանը և հենց սրանով է պայմանավորված հայ-ադրբեջանական սահմանին նոր էսկալացիայի բարձր հավանականությունը։
Արդյունքում՝ Հայաստանը դե ֆակտո ստանալու է իր տարածքով անցնող, սակայն իր կողմից որևէ կերպ չվերահսկվող կարևոր ռազմավարական ու տնտեսական զարկերակ, որը ցանկացած պահի կարող է օգտագործվել իր դեմ։ «Միջանցքը» կկտրի Իրանի հետ Հայաստանի սահմանը և դամոկլյան սրի պես կկախվի իր տարածքային ամբողջականության և սուվերենության վրա։ Եվ հենց այս հանգամանքը պետք է հաշվի առնեն Արևմուտքի քավորությամբ խաղաղության պայմանագիր ստորագրել պատրաստվող ՀՀ իշխանությունները: