Ռուսաստանը կպայթեցնեն…

Կասկած լինել չի կարող այն բանում, որ Ռուսաստանում՝ Սանկտ-Պետերբուրգի մետրոյում, օրերս տեղի ունեցած դաժան ահաբեկչությունն իրականում չափազանց խորքային գործընթացների արդյունք կարող է լինել: Ահաբեկչությունը, որի հետևանքով զոհերի թիվը գերազանցել է 10-ն, իսկ վիրավորներն էլ հաշվվում են 51 հոգի, շատ իմաստներով անակնկալի է բերել ոչ միայն ռուսաստանյան հանրությանն, այլև՝ իշխանություններին: Վերջին 7 տարիների ընթացքում սա առաջին նմանատիպ դեպքն էր ՌԴ-ում:

Այն, որ ահաբեկչությունը ժամանակակից աշխարհում վերածվել է յուրատեսակ ունիվերսալ գործիքակազմի, որի միջոցով փորձում են հարցեր լուծել ոչ միայն ասենք ծայրահեղ իսլամիստներն, այլև համաշխարհային էլիտաները, առանձնապես նորություն չէ. այսօր հենց ահաբեկչությունն է դիտարկվում որպես թիվ մեկ համաշխարհային սպառնալիք՝ ուղղված ցանկացած մեկի դեմ՝ կլինի դա անձ, թե պետություն:

Երբ Ռուսաստանը որոշում կայացրեց ակտիվ դերակատարություն ունենալ սիրիական ճգնաժամի կարգավորման խնդրում ու գնաց ռազմական գործողությունների ճանապարհով, մի շարք հեղինակավոր վերլուծաբաններ սկսեցին կարծիք հայտնել, որ այդպիսով՝ Ռուսաստանն ինքն իրեն կարող է դարձնել ԻԼԻՊ-ի թիրախ՝ վերածվելով այն հիմնական նշանակետի, որին հետագայում Մերձավոր Արևելքում պարտություն կրած Իսլամական պետության գրոհայինները կամ համակիրները հասցնելու են ուժգին հարված:

Այն, որ աշխարհում ներկայում ստեղծված ծայրահեղ լարված աշխարհաքաղաքական մթնոլորտում, հետզհետե սրվող մրցակցության մթնոլորտում Ռուսաստանի հանդեպ վատ տրամադրված երկրների թիվը գնալով ավելանում է, անկասկած է: Եվ խոսքը միայն ՌԴ աշխարհաքաղաքական հավերժ մրցակից Արևմուտքի ու դրա առաջնորդը համարվող անգլոսաքսոնական աշխարհի մասին չէ, այլև՝ բոլոր նրանց, ովքեր այսպես թե այնպես գտնվում են բարիկադների հակառակ կողմում. անկասկած է, ու դրա մասին խոսում է նույնիսկ արևմտյան մամուլը, որ ԻԼԻՊ-ը յուրատեսակ արևմտյան պրոյեկտ է, որի նպատակը ոչ միայն Մերձավոր Արևելքի վերաձևումն է լինելու, այլև թիրախավորվելու է նաև Ռուսաստանը՝ որպես Արևմուտքի թիվ մեկ հակառակորդ ուժ:

Իսկ այս ամենը նշանակում է մեկ բան՝ ՌԴ հակառակորդները Ռուսաստանի դեմ հակաքայլեր մշակելիս չեն կարող անտարբեր մնալ իսլամական գործոնի նկատմամբ՝ շատ լավ հասկանալով՝ ոչինչ Ռուսաստանին այնքան խոցելի չի դարձնում, որքան իսլամական ֆակտորը. Հյուսիսային Կովկասի պայթեցումը, որին կհաջորդի նաև Ռուսաստանին մոտ գտնվող այլ տարածաշրջանների թեժացման պրոցեսը կարող է առաջին քայլը լինել Ռուսաստանի փլուզման նախապատրաստման ճանապարհին:

Պետք է մեկ բան հստակ լինի բոլորին՝ Արևմուտքը չի հանդուրժելու ԽՍՀՄ տիպի աշխարհաքաղաքական նոր միավորի ստեղծումն ու դրա համար անելու է ամեն բան՝ կասեցնելու ՌԴ աշխարհաքաղաքական առաջընթացը: Ու չնայած, մամուլում վերջին օրերին հայտնվում են նաև դավադրության տեսության ոգուն համահունչ վերլուծություններ, թե իրականում այս ամենը չէր կարող տեղի ունենալ առանց Կրեմլի իմացության, սակայն ամենավերջին ապուշը պետք է լինել՝ չտեսնելու, որ իրականում տեղի է ունենում Հյուսիսային Կովկասի պայթեցման հստակ փորձ՝ թելադրված դրսից, ինչը նաև մեծ հարված կարող է դառնալ ՌԴ-ի ներսում Պուտինի ունեցած վարկանիշի դեմ: Պատերազմը ՌԴ-ի դեմ արդեն հայտարարված է, իսկ դրա ընթացքում կիրառվող գործիքակազմերն ընդամենը դետալներ են:

Հարց է առաջանում՝ ի՞նչ կարող է այս ամենը նշանակել մեզ՝ հայերիս համար:

Նախ՝ նշենք, որ այստեղ՝ Երևանում, բավական հետաքրքիր ու գրեթե աննախադեպ կերպով են արձագանքել սանկտպետերբուրգյան դեպքերին. ուժեղացվել է երևանյան մետրոյի վերահսկողությունը: Իրավիճակն իրոք որ բավական նուրբ է, քանի որ ակնհայտ է՝ նման քայլի կարելի է ու պետք է գնալ միայն այն պարագոյւմ, երբ վտանգն իրոք զգալի է. վտանգ, փաստորեն, կա: Եվ սա ամենևին էլ պատահական չէ: Չմոռանանք, որ Հայաստանը Ռուսաստանի թիվ մեկ տարածաշրջանային գործընկեր դաշնակիցն է, ինչն ի սկզբանե չի բացառում նաև մեր՝ թիրախում հայտնվելու հավանականությունը: Ընդհանրապես՝ նկատենք, որ Հարավային Կովկասը ՌԴ համար ոչ պակաս պայթյունավտանգ գոտի է, մանավանդ, եթե հաշվի ես առնում Ադրբեջանում հզորացող իսլամիստական որոշ տարրերի ազդեցությունը. ապրիլյան դեպքերը՝ ասվածի վառ ապացույց (երկրորդ ապրիլ թույլ չտալու Ռուսաստանի ջանքերը կարելի է բացատրել նաև իսլամիզմի գործոնով):

Թե ինչ կլինի հետո կամ որքանով համապատասխան ուժերին կհաջողվի «Մեծ խաղ» կոչվածում բարեհաջող կերպով օգտագործել իսլամի ֆակտորը, ցույց կտա, թերևս ժամանակը, բայց որ Մերձավոր Արևելքում ԻԼԻՊ-ի ոչնչացումն ամենևին էլ չի նշանակելու դրա անհետացում աշխարհի երեսից, փաստ է. շատ հավանական է՝ ԻԼԻՊ-ը ակտիվ գործողություններ սկսի հենց Ռուսաստանի ներսում, որի առաջին դրսևորումն, անկասկած, սանկտպետերբուրգյան տեռորն էր:

Դավիթ ԲԱԲԱՆՈՎ