Նիկոլ Փաշինյանը մտափոխվել է. գլխավոր մեսիջները` քաղաքական դաշտի խաղացողներին

Երեկ ընդդիմությանը զուգահեռ հանրահավաք էր հրավիրել նաև Նիկոլ Փաշինյանը, ինչը իշխանական կուլիսներում անվանեցին «ուժի ցուցադրության հավաք»: Չնայած կիրառված աննախադեպ վարչական ռեսուրսին, Հանրապետության հրապարակում հավաքվածները սակավաթիվ էին, մեծ մասն էլ կամ ոստիկաններ էին, կամ հրապարակ բերված պետական ծառայողներ: Փաստացի, իշխանություններին չհաջողվեց նույնիսկ մոտենալ իրենց ակնկալած քանակին:

Որո՞նք էին Նիկոլ Փաշինյանի կարևորագույն մեսիջները, որոնք հնչեցին հրապարակից: Նախ և առաջ, փաստենք, որ Նիկոլ Փաշինյանը ընդդիմությանը յուրատեսակ «գործարք» առաջարկեց, այսպես ասած՝ «թասիբի» գցեց՝ եթե վստահ եք, որ ժողովուրդն իմ հրաժարականն է պահանջում, եկեք գնանք արտահերթ ընտրությունների: Միևնույն ժամանակ ուշագրավ էր կիսանախագահական համակարգի անցնելու թեզը: Փաստացի, Փաշինյանը ակնարկեց, որ Սահմանադրության մեջ փոփոխություններ կանի, կանցնի կիսանախագահական համակարգի ու այդ դեպքում կանցկացվեն նախագահական ընտրություններ:

Ուշագրավն այն է, որ ընդամենը մեկ տարի առաջ Նիկոլ Փաշինյանը տրամագծորեն հակառակ կարծիքն ուներ կիսանախագահական համակարգի մասին: Դեռեւս 2020 թվականի հունվարին Նիկոլ Փաշինյանը կիսանախագահական կառավարման համակարգը ձախողվածներից մեկն էր համարել: Մասնավորապես, Կապանում տեղի ունեցած ասուլիսի ժամանակ, խոսելով կիսանախագահական համակարգին վերադառնալու հնարավորության մասին, նա նշել էր. «Իմ մոտեցումը հետեւյալն է, որ Հայաստանի Հանրապետության երրորդ հանրապետության ողջ ընթացքում մեր երկիրը ձախողված կառավարման համակարգ է ունեցել, եւ գործնականում մենք բոլորս իրար հետ տեսել ենք, եւ այն ապացուցվել է։ Ընդհանրապես, եթե այս տարբերակը պետք է բացառել Հայաստանի համար, եթե գնում ենք տեսականորեն, ապա պետք է կիսատ որեւէ բան չունենանք. կա՛մ պետք է ունենանք ամբողջական խորհրդարանական համակարգ, կա՛մ ամբողջական նախագահական կառավարման համակարգ, երբ որ նախագահը նաեւ կառավարության ղեկավարն է։ Իմ կարծիքը այն է, որ մենք կառավարման համակարգ չպետք է փոխենք», – ասել էր նա:

Այժմ Փաշինյանը փոխել է մեկ տարի առաջ հնչեցրած իր կարծիքը, ինչո՞ւ: Ակնհայտ է, որ Հայաստանում ծավալվող իրադարձությունների ֆոնին նախագահի ինստիտուտը դառնում է այն եզակի ատյանը Հայաստանում, որին ստիպված է դիմել նույնիսկ Նիկոլ Փաշինյանը։ Գուցե հենց դա է ստիպել Փաշինյանին խոսել Սահմանադրությունը փոխելու եւ կիսանախագահական կառավարմանը վերադառնալու մասին։ Այլ կերպ ասած՝ Փաշինյանը ցանկանում է սահմանադրական փոփոխություններով ուզուրպացնել իշխանությունը՝ բազմելով ՀՀ նախագահի աթոռին: Այստեղ կա ևս մեկ նրբություն: Փաշինյանը զրկված է իր փոխարեն որևէ մեկին պատժելու հնարավորությունից, ինչպես դա ժամանակին անում էր նախագահ Սերժ Սարգսյանը՝ փոխելով կառավարության ղեկավարներին։ Սահմանադրական նոր բարեփոխումները և վերադարձը կիսանախագահական համակարգին՝ Փաշինյանին այդ հնարավորությունը կտա։ Նա փոփոխություններից հետո դեռևս հնարավորություն ունի դառնալ ՀՀ նախագահ և նշանակել վարչապետ, որին էլ կուղղվեն հասարակության սոցիալական դժգոհությունները։ 

Փաշինյանի մյուս կարևոր մեսիջը՝ նախկին-ներկա կեղծ օրակարգի հերթական ակտիվացումն էր: Ակնհայտ է, որ իշխանությունների մանիպուլյացիոն զինանոցը սպառվում է և գործնականում մնացել է միայն այս գործիքակազմը: ԳՇ պետին ազատելու իր որոշումը Փաշինյանը բացատրեց նրանով, որ Օնիկ Գասպարյանը կատարել է ոչ թե իր՝ այլ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հրամանները: Այսինքն՝ իր նշանակած կադրը հեղափոխությունից երեք տարի անց կատարում է մերժված նախագահի հրամանները և եթե մի պահ անգամ ենթադրենք, որ Փաշինյանի խոսքերի մեջ կա ճշմարտության անգամ մեկ գրամ, ապա հարց է առաջանում՝ իսկ այդ դեպքում չի՞ ստացվում արդյոք, որ Փաշինյանը թույլ ղեկավար է, եթե մերժվածների խոսքը իր ղեկավարած երկրում իր խոսքից ավելի ազդեցիկ է: Իհարկե, որպես ապացույց հնչած մեղադրանքների` որևէ բան հանրությանը չներկայացվեց, սակայն, ինչպես ասում են, դեռ երեկո չէ: Մոնտաժների սիրահար իշխանությունները դեռևս կարող են հանրությանը հրամցնել որևէ ապացույց, կտա այն ցանկալի արդյունք, թե ոչ՝ դա է հարցը: Ամեն դեպքում, Օնիկ Գասպարյանին կապելով Սերժ Սարգսյանի հետ` Փաշինյանը փորձում է լուծել միանգամից երկու հարց՝ գտնել հիմք Գասպարյանին ազատելու, ինչու ոչ նաև կալանավորելու, և, իհարկե, հերթական ատելության դոզան սերմանել այսպես կոչված` նախկինների հանդեպ, ովքեր դեռևս փորձում են ռևանշի հասնել և ժողովրդից խլել իշխանությունը:

Ոչ պակաս կարևոր է այն, թե ինչի մասին չխոսեց Փաշինյանը: Ի սկզբանե իր գրառման մեջ վարչապետը խոստացել էր անկեղծ զրույց ունենալ Հոկտեմբերի 27-ի մասին՝ բացել կծիկը: Ինչը  կամ ով խանգարեց Փաշինյանին շոշափել այդ թեման` բարդ է ասել, սակայն Հոկտեմբերի 27-ի մասին Փաշինյանի ելույթում բառ անգամ չհնչեց: Չնհնչեց նաև երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի անունը և Մարտի 1-ին դա ավելի քան զարմանալի է: Չխոսեց Փաշինյանը նաև այն հարցից, թե ինչպես է պատրաստվում հաղթահարել պատերազմի հետևանքները, չխոսեց, քանի որ խոսելու և ասելու ոչինչ չունի, ակնհայտ է , որ այս իշխանությունները չունեն իրավիճակից դուրս գալու որևէ տեսլական:

Հանրահավաքից հետո սոցցանցերի նույնիսկ հպանցիկ ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ օգտատերերը հավաքը մեծամասամբ գնահատում էին որպես անասելիք, դատարկախոսությամբ և առավելապես կեղծ թեզերով բեմականացված շոու, որն առաջին հերթին ուղղված էր իր թիմին՝ ցույց տալու, թե ինքը ամուր կանգնած է ոտքի վրա: Սակայն թիմի ներսում էլ հասկանում են, որ այս ամենը ընդամենը ներկայացում է, իսկ հանրային լայն աջակցության իմիտիացիան՝  պարզ բուտաֆորիա…

Այս թեմայով Ցանկացած ճգնաժամ գիտելիքի պակասից է, մեր բոլոր պրոբլեմների լուծման բանալին կրթությունն է. Նիկոլ Փաշինյան Ամեն անգամ, երբ թվում է՝ ցինիզմը, այնուամենայնիվ, սահմաններ ունի, Փաշինյանը հակառակն է ապացուցում. Սուրեն Սուրենյանց Ինչու Փաշինյանը արհամարհեց Բայդենի «հրաժեշտի» ընդունելությունը․ Սուրեն Սարգսյան Փաշինյանի և Ալիևի հնարավոր հանդիպման հարցը կախված է բացառապես նրանցից․ Լավրով Ցավալի է, որ խորանի առջևից հետևում է Ամենայն Հայոց դավաճանը՝ մարդ, ում «ջանքերով» պղծվել են տասնյակ ու տասնյակ օծյալ խորաններ. Ռուբեն Մելիքյան