Տիգրան Ավինյանը չի թաքցնում իր մեծամիտ և անհարգալից վերաբերմունքը երևանցիների հանդեպ (տեսանյութեր)
ՎերլուծականԵրևանի ավագանու ընտրությունների քարոզարշավը նոր թափ է հավաքում, թեկնածուներն էլ շարունակում են իրենց հանդիպումները տարբեր վարչական շրջանների բնակիչների հետ։ Եվ որքան էլ որոշ թեկնածուներ այս ընթացքում ջանք ու եռանդ չեն խնայում ցույց տալու համար, որ իրենք ժողովրդի ծոցից ելած են ու մեկն են այդ շարքային քաղաքացիներից` մատրիցան, ինչպես ասում են, մեկ-մեկ խափանվում է։ Դիցուք` ՔՊ քաղաքապետի թեկնածու Տիգրան Ավինյանը, ինչպես երևում է, այնքան էր նյարդայնացել իրեն ու իր թիմին ուղղված քննադատությունից, որ անգամ տարրական էթիկայի կանոնների վրա է աչք փակում և տարեց քաղաքացու հետ շփվում բացարձակապես անընդունելի բառամթերքով:
Ավինյանը, ի դեպ, պատեհ և անպատեհ առիթները օգտագործում է հայտարարելու համար, որ ինքը «երևանցի» կամ «թաղի» տղա է, «դալաններում ծեծ է կերել»: Հետաքրքիր է` իսկ նրա թաղում կամ դալաններում նրան չեն բացատրե՞լ, որ տարիքով անձանց հետ խոսելուց պետք է հավուր պատշաճի բառամթերք օգտագործել և հարգանք դրսևորել։ Կամ ինչո՞ւ է Տիգրան Ավինյանն այդքան վրդովվում, մի դեպքում, երբ հենց իրենց թիմն է մշտապես հայտարարում, որ այսօր Հայաստանում յուրաքանչյուր քաղաքացի իրավունք ունի իր քննադատական խոսքը հնչեցնել։ Քաղաքացին, կարծես, հենց դրանով էլ զբաղված էր: Իսկ կայացած քաղաքական գործիչներին էլ բնորոշ է ոչ թե քաղաքացիների վրա մուննաթ գալն ու ձեռով-ոտքով խոսելը, այլ քննադատությունը լսելը և սեփական դիրքորոշումը հիմնավորելը։ Մնացածը սովորական տղայություն է և նման վարքագծով քաղաքացիների հարգանքն, անշուշտ, չես շահի:
Կամ ինչպես կարելի է բացատրել Ավինյանի մուննաթը և գողական բառապաշարը ահա այս տեսանյութում։
Ամիսներ առաջ էլ Ավինյանը «արա»-յով էր խոսում իրեն ազդանշան տված վարորդի և վերջինիս հետ ռազբորկայի նետված կենտրոնի թաղապետ Սամվել Ղուկասյանի հետ:
Ավինյանի և քաղաքացիների միջև նմանատիպ մի դրվագ էլ գրանցվել էր ամիսներ առաջ:
Եթե Ավինյանը թեկնածուի կարգավիճակով է այդպես շփվում քաղաքացիների և ենթակաների հետ, ապա ինչի՞ սպասել, եթե վերջինս ընտրվի քաղաքապետ։ Հեղափոխության օրերին ՔՊ-ականները և նույն Տիգրան Ավինյանը ամբիոնից հայտարարում էին, որ ժողովրդի ծոցից են դուրս եկել և եկել են այդ ժողովրդին ծառայելու։ Ժողովրդին ծառայելու գաղափարն ընդհանրապես անկյունաքարային է այս նախընտրական շրջափուլում՝ ասեք՝ կանենք: Հինգ տարի անց նայելով Ավինյանի և նրա մի շարք թիմակիցների վարքագծին՝ հասկանում ես, որ վերջիններս բացահայտ են սկսել իրենց վեր դասել «հպարտ քաղաքացիներից», ժողովրդի լեզվով ասած՝ արխային են ընկել, ինչի արդյունքում էլ տերն ու ծառան տեղերով փոխվել են։ Քաղաքացիների հետ անհարգալից վերաբերմունքը, գոռոզությունը, ինքնահավանությունը և մեծամտությունը, կարծես թե, սովորական երևույթ են դարձել այն պաշտոնյաների համար, ովքեր մոռացել են, որ այդքան բաղձալի պաշտոնների են հասել միայն ու միայն ժողովրդի շնորհիվ:
Ինչի՞ արդյունք է սա՝ կայացվածության հետ որոշակի խնդիրներ ունենալու, ինքնահաստատման անհագուրդ փորձերի, թե իշխանության համը զգալու՝ դժվար է ասել: Ի դեպ, չնայած Ավինյանը իշխող կուսակցության քաղաքապետի թեկնածուն է, բայց նույն կուսակցությունում Փաշինյանի մտերիմներից շատերն առանձնապես համակրանք չեն տածում նրա հանդեպ, համարում են մեծամիտ ու «փակ» անձնավորություն, ում գոռոզությունը չափ ու սահման չի ճանաչում։ Թերևս վերը նշվածը վկայում է այն մասին, որ Ավինյանի թիմակիցները ճշմարտությունից այնքան էլ հեռու չեն...