Այն բացառիկ, եզակի դեպքն է, երբ բացարձակապես ճիշտ է ասում․ Հայկ Մարտիրոսյանը՝ Փաշինյանի գրառման մասին
ԲլոգոսֆերաՔաղաքագետ Հայկ Մարտիրոսյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է․
«Այն բացառիկ, եզակի դեպքն է, երբ բացարձակապես ճիշտ է ասում: Առաջին երկու պարբերությունները բացարձակ ճշմարտություն են: Դա հայտնի էր ընդամենը մի քանի հոգու, որովհետև Հայաստանում և սփյուռքում միայն մի քանի հոգի քաղաքականապես մտածել գիտեին: Ինքս դա հասկացել եմ միայն 2016-2017թթ. երբ սկսել եմ Հայաստանյանհամատեքստում քաղաքականապես հասունանալ: Մնացածը մինչև այսօր պատրաստ են վիճարկել այս փաստը: Հասուններ ինչպես չկային, այդպես էլ չկան: Հաճախ այդ մի քանի հասնունն էլ այս ընթացքում անհավատալիորեն ապահասունացան:
Հիմա այս անձի ներքոշարադրյալ խոսքերը պատրաստ են կատաղիորեն վիճարկել հատկապես` նախկին ռեժիմների անդամները կամ նրանց երրորդ շարասյան նվիրյալները:
Վերջին պարբերությունում ստում է, թեև ոգին էլի ճիշտ է արտահայտել: Կեղծ հայրենասիրությունը պահանջում էր բանակցել, բայց ստել թե երբեք չեն հանձնելու: Ժողովրդից էլ այն պահանջում էր արտաքուստ հայուենասեր ձևանալ միմյանց, ներքուստ շարունակելովերազել` հայրենիքը հանձնել, որ իբր անդարդ ու իբր կուշտ փորով ապրեն: Իբր:
Ինչը և ինքը արեց մինչև կարողացավ իր երազանքն իրականացնել` հանձնել:
Բայց այատեղ կա մի բացահայտ ինքնախոստովանանք:
Ինքը խոստովանում է, որ ուղին գնում էր դեպի հանձնել և հանձնեց: Որ իր մտայնությամբ դա անխուսափելի էր: Բա զոհերը՞: Եվ ստացվում է, որ պատերազմն ու զոհերը անհրաժեշտ էին, որ հանձնումը տեղի ունենա: Հակառակ պարագայում կեղծ հայրենասերների կեղծ սոցիումը կարողէ դա չներեր: Բայց պարզվեց, որ զոհերն անգամ այդ համատեքստում իզուր էին, որովհետև պարզվեց, որ ազգն ամեն ինչ էր ներելու, որովհետև իրականում ներեց ու ոչ միայն ներեց, այլև պարգևատրեց կրկնակի իշխանությամբ` հանձնման, պետականակործանման և նույն զոհերի կյանքի զոհման համար: Ու էլի ու ավելի է իշխանությամբ պարգրևատրելու: Եթե, իհարկե հասնի մինչ առաջիկա ընտրությունների օր:
Եվ հետաքրքիր է մի բան. ողջ բազմամիլիոնանոց ազգի մեջ այս տողերը կարդալուց հետո ոչ ոքի մտքով չի անցնի մտածել, որ այո,այդպես էր, բանակցում էին, և սա հանձնեց, բայց դավաճան էին բոլորը, որովհետև փաստը որ հենց սկզբից դա են բանակցել, ամենևին չի նշանակում, որ չէր կարելի և չպետք է այդ ամենը, բոլոր բանակցողներով հանդերձ աղբանոց նետել և սկսել կերտել ազգային չհանձնվողական, ոչ տխմար ու ժողովրդավարական պետություն:
Ոչ մեկի:
Հայի մտածողությամբ` եթե մի բան իրենց սատրապներն արել են սկզբից ու մի բան, պարտադրվել է «վերևից»` Մոսկվայից, ուրեմն դա անբեկանելի է, փոխելու մասին մտածելն անգամ արգելված է: Ու չեն մտածել: Ու չեն մտածում:
Դե ազգն էլ երբեք չի սխալվել: Ու երբեք չի սխալվում: Ու ոչնչում ոչ մի մեղք չունի:
Ու այդպես հսկա Հայաստանից մի ողորմելի թռչնածերտ է մնացել: Առայժմ: Շատ շուտով այդ ծերտն էլ կփլվի ծերտակերտների գլխին:
Եվ այնուամենայնիվ Նիկոլ Փաշինյանը ճիշտ է:
Այսպիսիններին` այսպիսի լիդեր ու առաջնորդ է հասնում:
Այսպիսիններին հայրենիք չի հասնում:
Եվ պատմական արդարությունը շուտով կտիրի հայկական լեռնաշխարհում: Ու սրանց հավաքական, հանձնվողական գոյությունը շուտով կավարտվի:
Կսկսվի նոր դարաշրջան: Նվաճողների դարաշրջանը»: