Մեծ աղմուկ՝ ոչնչից. ովքեր են փիառվում և «ջրում» սեփական խոստումները
ՎերլուծականՀետհեղափոխական Հայաստանում պաշտոնյաները մեկը մյուսի հետևից հպարտ քաղաքացիներին խոստումներ էին տալիս, իրենց խոսքերով աննախադեպ խոստումներ, աննախադեպ ծրագրերի իրականացման մասին խոսելով, որոնք սակայն մնացին թղթի վրա։
Դիցուք, 2019 թվականից սկսած Նիկոլ Փաշինյանը պարբերաբար հայտարարում էր Մեղրիի ՀԷԿ-ի կառուցման աշխատանքները շուտափույթ ավարտելու ՀՀ կառավարության պատրաստակամության մասին։ 2020-ին արդեն իրանական կողմը բացահայտ հայտարարեց, որ ՀԷԿ-ի կառուցման աշխատանքների դանդաղումը իրենց մեղքով չէ, թե ում մեղքով է, թերևս պարզ է։ Մեղրիի ՀԷԿ-ի կառուցումը այդպես էլ մնացել է թղթի վրա։
2018-ից ի վեր Երևանի քաղաքային իշխանությունները խոստանում էին կառուցել Աջափնյակի մետրոյի նոր կայարանը։ Ակզբում այդ խոստման հետևում կանգնած էր Հայկ Մարությանը, այնուհետև էստաֆետը վերցրեց Հրաչյա Սարգսյանը։
Այն բանից հետո, երբ ռուս-ուկրաինական հակամարտության ու Ռուսաստանի նկատմամբ կիրառված պատժամիջոցներով պայմանավորված, Վերին Լարսի անցակետով տրանսպորտային հոսքերը կտրուկ ավելացան՝ հանգեցնելով կիլոմետրանոց հերթերի գոյացման, կառավարությունը, մասնավորապես էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանը որոշեց կազմակերպել լաստանավային փոխադրումներ՝ հայաստանյան բեռնափոխադրողների հոգսերը ինչ-որ կերպ թեթևացնելու համար։ Դա այս տարվա մարտի 24-ին էր։ Անցել է 6 ամսից ավելի, բայց լաստանավը չկա ու չկա։ Տարին մոտենում է ավարտին, սակայն նույնիսկ հայտնի չեն լաստանավի գործարկման մոտավոր ժամկետները։ Չնայած այս ընթացքում էկոնոմիկայի նախարարը բազմիցս ժամկետներ է նշել ծովային փոխադրումները մեկնարկելու վերաբերյալ։
Արարատի մարզպետ Գարիկ Սարգսյանը 2018-ի սեպտեմբերի 14-ին հայտարարեց, որ Դաշտավան համայնքում «Արմոն» ՍՊԸ-ն վարձակալության է վերցրել 15 հա տարածք եւ առաջիկա տարիներին պատրաստվում է հիմնել կոկորդիլոսաբուծարան։ Բնականաբար, այդ ծրագիրը այդպես էլ իրականություն չդարձավ, թերևս միայն անեկդոտների առիթ։
Իշխանատեղափոխությունից հետո Շիրակի մարզում այս իշխանությունների անմիջական հովանավորությամբ պետք է բացվեր ինքնաթիռաշինական գործարան,հրեաների հետ ինչ-որ ազատ առևտրային գոտի, իսկ Գյումրիում էլ՝ օդային տրամվայներ։ Դժվար է նույնիսկ հաշվել, թե այս ընթացքում քանի մարզպետ փոխվեց Շիրակում, սակայն ոչ Կարեն Սարուխանյանի, ոչ Հովհաննես Հարությունյանի ոչ էլ Նազելի Բաղդասարյանի ձեռքերը այդ կայսերական նախագծերի իրականացմանը այդպես էլ չհասան։
Ինչպես տեսնում ենք՝ ՀՀ իշխանությունները, մասնավորապես՝ մի շարք պաշտոնյաներ այնքան էլ հետևողական չեն իրենց առաջ քաշած աննախադեպ ծրագրերն ու պռոյեկտները իրականացնելու հարցում և բավարարվում են միայն ու միայն այդ ծրագրերով փիառվելով ...