Ներթիմային հակասությունները սրվում են. ով ում դեմ է աշխատում ՔՊ-ում

Վերլուծական 12 Սեպտեմբեր, 2020 20:06

Ներթիմային հակասությունները սրվում են. ով ում դեմ է աշխատում ՔՊ-ում

Իշխող ՔՊ կուսակցության ներսում հակասությունները և փոխադարձ անհանդուրժողականությունն ավելի են խորանում: Առկա հակասությունների մասին խոսակցությունները չեն հերքում նաև իմքայլականները, մասնավորապես՝ խմբակցության ղեկավար Լիլիթ Մակունցը բազմիցս է նշել, որ «թիմի ներսում կան քննարկվող հարցեր»: Բանը հասել է նրան, որ իշխանական պատգամավորները մեկը մյուսի դեմ «գործ են տալիս» և ուշադրություն հրավիրում գործընկերների բացակայությունների, այլոց փոխարեն քվեարկելու դեպքերի վրա, կամ էլ բացահայտ դեմարշի են գնում, ինչպես օրինակ` Սասուն Միքայելյանը:

Իմքայլականների միջև դրսևորվող բաց կոնֆլիկտները այնքան շատ են, որ Փաշինյանի հայտարարությունը, թե իշխող քաղաքական ուժի ներսում թևեր չկան՝ զավեշտի է նմանվում: Հանրության հիշողության մեջ դեռ թարմ է Ալեն Սիմոնյան-Հայկ Սարգսյան բուքմեյքերական մենամարտը, որն ավարտվեց Սիմոնյանի մինի հաղթանակով, չնայած պետք է նշել, որ Հայկ Սարգսյանը զենքերը դեռ վայր չի դրել:

Հայկ Մարությանի՝ Երեւանի քաղաքապետ ընտրվելուց հետո հաճախ են հրապարակումներ եղել այն մասին, որ քաղաքային իշխանությունում խառնաշփոթ է, շատերը չեն կարողանում աշխատել քաղաքապետի եւ նրա թիմի հետ: Ու հենց դա է պատճառը, որ քաղաքապետարանում եւ վարչական շրջանների աշխատակազմերում հաճախ են տեղափոխություններ լինում, եւ աշխատակիցներն ազատվում են իրենց դիմումների համաձայն: Մարությանի հետ հաշտ չեն, սակայն, նաև հենց իր թիմակիցները: Խոսքը մասնավորապես Գրիգոր Երիցյանի, Մեսրոպ Պապիկյանի և փոխքաղաքապետ Հայկ Սարգսյանի մասին է, ում էլ, ի դեպ, համարում են Մարությանի հավանական փոխարինող:

Ներթիմային ռազբորկաները նոր շունչ ստացան Լանզարոտյան կոնվենցիայի քվեարկությունից հետո: «Իմ քայլը» խմբակցության քարտուղար Հակոբ Սիմիդյանը և Երևանի քաղաքապետ Հայկ Մարությանի մտերիմ պատգամավորները համատեղ ջանքերով պահը ցանկանում էին օգտագործել իշխանական մեկ այլ պատգամավորի՝ Վարդան Աթաբեկյանին մանդատից զրկելու համար։ Այս պատմությունը խորը արմատներ ունի. բանն այն է, որ էրեբունցի պատգամավոր Աթաբեկյանը որոշել է ամիսներ առաջ պաշտպանել իր շիրակցի գործընկերոջ՝ Սոֆյա Հովսեփյանի թասիբը և քաղաքապետի խոսնակին կոշտ դիտողություն է արել ու դարձել նախ՝ Հայկ Մարությանի, ապա ողջ թիմի աչքի փուշը։

ԱԺ առողջապահության հանձնաժողովի նախագահ Նարեկ Զեյնալյանի և առողջապահության նախարար Արսեն Թորոսյանի հակամարտությունը հին է. դեռ ժամանակին փոխվարչապետ Արարատ Միրզոյանն էր ուզում, որ Արա Մինասյանի փոխարեն «Գր. Լուսավորիչ» ԲԿ տնօրեն նշանակվի իր սանիկը` Նարեկ Զեյնալյանը, սակայն Թորոսյանը նշանակեց իր մարդուն: Վերջերս էլ Միրզոյան-Զեյնալյան դուետը հնարավորություն ունեցավ «կոնտրուդառ» հասցնել թիմակից նախարարին` Մաշկաբանության և սեռավարակաբանության կենտրոնի օրինագծով: Օրենսդիրը, ի դեմս Զեյնալյանի, թույլ չտվեց, որ կենտրոնը մասնավորեցվի և ԱԺ մեծամասնությունը հավանություն տա դրան:

Վառ են հիշողությունները Աբովյանում տեղի ունեցած քաղաքապետի ընտրություններից, երբ ՔՊ-ն փաստացի զիջեց գործող քաղաքապետին, ինչն էլ առաջացրեց խոր հակասություններ Սասուն Միքայելյանի և այն ժամանակ դեռ Կոտայքի մարզպետ Ռոմանոս Պետրոսյանի միջև: Միքայելյանը Պետրոսյանին մեղադրեց վատ աշխատելու և հեղափոխության ուղղուց շեղվելու մեջ: Շատերի կարծիքով խնդիրը այստեղ ավելի խորքային էր, և Միքայելյանի հաթաթայի հետևում նաև այն հանգամանքն էր, որ Պետրոսյանի թեթև ձեռքով նրան չէր հաջողվում տոտալ վերահսկողություն սահմանել մարզում` սահմանափակվելով Հրազդան քաղաքով, որտեղ քաղաքապետը Միքայելյանի որդին է:

ՔՊ-ում լուրջ հակասություններ ի հայտ եկան նաև ՍԴ բարեփոխումների քննարկման փուլում, պատճառը սակայն բնավ էլ գաղափարական հարթության մեջ չէր, այլ պարզ աթոռակռվի: «Իմ քայլի» սորոսական հատվածը` Վահե Գրիգորյանի ղեկավարությամբ, փորձում է ՍԴ-ն կոմպլեկտավորել յուրայիններով, ինչին ընդդիմանում է արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանը` պնդելով, որ այդ քայլը կարող է լուրջ խնդիրներ առաջացնել միջազգային կառույցների հետ Հայաստանի հարաբերություններում: Բադասյան-Գրիգորյան կոնֆլիկտը արդեն իսկ մի քանի անգամ վառ արտահայտվել է, երբ Գրիգորյանի արբանյակ Արման Բաբաջանյանը ԱԺ-ում բարձրացնում էր նախարարին անվստահություն հայտնելու անհրաժեշտության մասին:

ՀՀ քաղաքացիական ավիացիայի կոմիտեի նախագահ Տաթևիկ Ռևազյանն էլ իր հերթին չի թաքցրել, որ ունի որոշակի հակասություններ ՀՀ վարչապետի նախկին խորհրդական Հակոբ Ճաղարյանի հետ և, ըստ նրա, հենց այդ չլուծվող հակասություններն են, որ առկախում են ոլորտի արագ զարգացումը:

Արդեն իսկ մանդատը վայր է դրել իշխանական խմբակցության պատգամավոր Արսեն Ջուլֆալակյանը, պատճառն էլ խորքային անհամաձայնություններն էին ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանի կողմից ոլորտում տարվող քաղաքականության հանդեպ: Սակայն, բացի Հարությունյանից, Արսեն Ջուլֆալակյանի տարաձայնությունը ԿԳՄՍ փոխնախարար Գրիշա Թամրազյանի հետ էին, որը համակարգում է սպորտը։

Արագածոտնի մարզպետ Դավիթ Գևորգյանի և փոխմարզպետ Անահիտ Սարգսյանի ջրերը նույնպես մի առվով չեն հոսում, նրանց միջև հակասություններ կան, որոնք չեն կարողանում հարթել։ Անահիտ Սարգսյանը ժամանակին համակարգել է մարզի կրթական ոլորտը, և, ըստ տեղեկությունների, կառավարությանը հասցեագրված մի նամակին օրինական ընթացք տալու պատճառով հակասություն է առաջացել մարզպետի և փոխմարզպետի միջև.

Ժամանակին չափազանց լարվել էին այն ժամանակ դեռ Շիրակի մարզպետ Կարեն Սարուխանյանի և փոխմարզպետ Սոֆյա Հովսեփյանի հարաբերությունները, դրանք կարելի է ասել՝ թշնամական էին: Հարցն այն էր, թե հօգուտ ում պետք է աշխատի վարչական ռեսուրսը, ում օգտին պետք է աշխատեն դպրոցի տնօրենները, համայնքապետերը, բուժհաստատությունների աշխատակազմը: Հովսեփյանը գտնում էր, որ դրանք պետք է զերծ մնան ցանկացած տիպի քաղաքական վերահսկողությունից, ինչի հետ Սարուխանյանը չէր համաձայնվում: Երկուսն էլ հետագայում դարձան ԱԺ պատգամավոր, և կոնֆլիկտը արտահայտվեց նաև այդտեղ՝ Սարուխանյանի հայտնի «ամուսնացի, կանցնի» գրառման տեսքով:

Այս ներթիմային ռազբորկաները և գզվրտոցը ՔՊ-ի համար նորություն չեն: Դեռ 2017 թվականին Էդուարդ Աղաջանյանը, ով այժմ ՀՀ վարչապետի աշխատակազմի ղեկավարն է, խոսում էր ՔՊ-ի հրաժարական տված վարչակազմից և մատնանշում ճիշտ այն խնդիրները, որոնք այժմ ակնհայտ են դարձել ոչ միայն նեղ թիմին, այլև ողջ ժողովրդին: Մասնավորապես, Աղաջանյանը նշում է, որ Լենա Նազարյանը ձախողել է ՔՊ 6000 վստահված անձեր ունենալու ծրագիրը, Ռոմանոս Պետրոսյանը՝ «Ապագա Հայաստան» ծրագրի մշակումը, Նարեկ Բաբայանը՝ տարածքային կառույցների հետ տարվող աշխատանքները, իսկ Արայիկ Հարությունյանը, ով եղել է ՔՊ-ում միակ աշխատավարձ ստացող մարդը, ձախողել է ողջ վարչության աշխատանքի կազմակերպումն ու ղեկավարումը: Այսօր նույն Աղաջանյանը լռում է` որևէ կերպ չհիշատակելով վերը նշված անձանց՝ արդեն նոր Հայաստանում ունեցած ձախողումների մասին:

Այս ամենը վկայում է, որ «Իմ քայլ»-ում տեղի են ունենում լուրջ տրանսֆորմացիոն գործընթացներ. թևերը, որոնք, չնայած Փաշինյանի հավաստիացումների, առկա են, էլ ավելի են լարվում միմյանց դեմ, վատթարանում են նաև միջանձնային հարաբերությունները, ինչն, անշուշտ, չի կարող իր ազդեցությունը չթողնել թիմային աշխատանքի որակի վրա...