Ղրղզստանի հետքերով…
Վերլուծական
Ինչպես, հավանաբար, շատերդ գիտեք, ներկայումս Հայաստանի քաղաքական դաշտում ամենաքննարկվող թեման կամ գոնե թեմաներից մեկն Ընտրական օրենսգրքում կատարվելիք փոփոխություններն են: Չնայած այն ողջ գաղտնիության քողին, որով շարունակում են համակված մնալ այս փոփոխությունները, իշխանամերձ շրջանակներում խոսում են այն մասին, որ ասպարեզում առկա է նախագծի նախնական տարբերակը: Ասում են նույնիսկ, թե ոմանք անգամ գիտեն՝ որքան գումար կպահանջվի, որպեսզի կյանքի կոչվի մի շարք առաջադեմ երկրներում, իսկ անցած տարվանից արդեն Ղրղզստանում կիրառված քվեարկության էլեկտրոնային տարբերակը. 20 միլիոն դոլար: Ահա այն թիվը, որի համար արդեն բանակցություններ են ընթանում միջազգային կազմակերպությունների հետ։ Թե որքանով են այս ասեկոսեները համապատասխանում իրականությանը, իհարկե, ապագան ցույց կտա, բայց եթե ականջալուր լինենք ժողովրդական իմաստնությանը, որը, ինչպես գիտեք, գրեթե երբեք չի սխալվում (խոսքը «ծուխն առանց կրակ չի լինում» ասույթի մասին է), ապա պարզ է դառնում, որ, այնուամենայնիվ, որոշակի բաներ կատարվում են:
Եկե՛ք խոստովանենք, որ Հայաստանի ընտրական ողջ համակարգն այս երկար ու ձիգ տարիների ընթացքում հասցրել է այնքան վարկաբեկվել, որ հազար հատ էլեկտրոնային մեքենա էլ ներկրեն ու փորձեն դրանցով ընտրություններ կազմակերպել, միևնույն է՝ կրկին վստահություն չեն ներշնչելու: Ինձ հետաքրքիր է, թե, օրինակ, Ղրղզստանում այդ տիպի քվեարկությունը ինչ արդյունքներ է գրանցել, կամ արդյոք դրա շնորհիվ Ղրղզստանին հաջողվե՞լ է բարձրանալ քաղաքակրթական հաջորդ աստիճանին: Ո՞վ գիտե, միգուցե և հաջողվել է…
Բայց, եթե, այնուամենայնիվ, այդ էլեկտրոնային համակարգը Հայաստանում ներդրվի, ի՞նչ եք կարծում, դա որևէ ազդեցություն կունենա՞, ասենք, թփերի տակ ընտրակաշառք բաժանելու երևույթի վրա, թե՞ էլ չեն գալու ու ձայնը 10 000 դրամով չեն փորձելու գնել ժողովրդի քվեն: Բացի սա, չենք կարծում, որ նույնիսկ ավտոմատացված էլեկտրոնային համակարգերը կարողանան գլուխ հանել մերոնցից. մեկ էլ տեսար մի խելացի այնպիսի մի վիրուսային ծրագիր հորինեց, որը ընդունակ կիլնի, ասենք, բոլոր քվեները «շուռ տալ» հանրապետականի օգտին, ու հանկարծ պարզվի, որ հին ու բարի մեթոդներն ավելի արդարացի քվեարկություն էին ապահովում, քան էլեկտրոնայինները:
Մնում է սպասենք ու տեսնենք, թե ինչ զարգացումներ կգրանցվեն Ընտրական օրենսգրքում կատարվելիք փոփոխությունների շուրջ՝ հուսալով, որ գոնե հիմա որոշում ընդունողներն անկեղծ կգտնվեն ու դիտավորյալ կերպով այնպիսի խութեր չեն թողնի ընդունվելիք օրենսգրքում, որոնց պատճառով ժողովուրդը կրկին կարող է հայտնվել փաստի առաջ ու չկարողանա ազատ կամարտահայտման բնական մեթոդով որոշել սեփական ապագան:
Դավիթ Բաբանով


















































Ամենադիտված
Կորուստ՝ Ալլա Լևոնյանի ընտանիքում