Ձեր բարեփոխմանը ո՞նց հավատանք, այ քինախնդիրներ

Սեպտեմբերի ութին, երբ ՀՀԿ «ծերակույտը» հավաքվել էր հավանությանն արժանացնելու Հայաստանի 14-րդ վարչապետի թեկնածությունը, ամենատարածվածը թերևս «բարեփոոխում» և «ժողովրդավարություն» բառերն էին:

Հանրապետականներն այնքան ոգևորված էին իրենց նոր «սիմվոլով», որ նրանցից ոմանք մտքով ճախրեցին Սինգապուր՝ պահի պատմականության մեջ որսալով եփական դերակատարությունը: Ճակատագրի հեգնանքով գրեթե նույն ժամերին, երբ ՀՀԿ-ում «դեմոկրատիա» ու «ռեֆորմ» էին խաղում, մայրաքաղաքի մեկ այլ հատվածում, Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանի դատարանում մերժվեց գրավի դիմաց քաղաքագետ Անդրիաս Ղուկասյանին ազատ արձակելու միջնորդությունը:

Չկա ոչ մի հիմնավորում՝ ո’չ իրավական, ո’չ քաղաքական:

Եթե Անդրիասը կարող է ազատության մեջ խոչընդոտել նախաքննությանը, ապա ինչպես են ազատ արձակվել նույն գործով անցնող Արմեն Մարտիրոսյանը, Դավիթ Սանասարյանը, Հովսեփ Խուրշուդյանը: Հիմարություն կլինի կարծել նաև, որ իշխանության գոյությանը կարող է սպառնալ Ա. Ղուկասյանը, եթե հայտնվի ազատության մեջ, և հրապարակային գործունեություն ծավալի:

Տեղին չէ նաև հեռուն գնացող դատողություններ, վերլուծություններ անելը, որովհետև ընդամենը գործ ունենք դեսպոտ համակարգի հետ՝ քինախնդրության ասիական դրսևորումով:

Դե արի ու այսքանից հետո հավատա, որ սեպտեմբերի ութը Հայաստանի «սինգապուրյան» ճանապարհի մեկնարկն է:

Սարգիս Հակոբյան