Հանցագործության մասին «ջրված» հաղորդումները. Սփյուռքի համբերության բաժակը լցվե՞լ է

Վերլուծական 17 Փետրվար, 2022 21:32

Հանցագործության մասին «ջրված» հաղորդումները. Սփյուռքի համբերության բաժակը լցվե՞լ է

Ադրբեջանի սանձազերծած 44-օրյա պատերազմի ժամանակ եւ պատերազմից հետո աշխարհասփյուռ հայության համակ ուշադրության կենտրոնում են եղել Հայոց բանակն ու հայ զինվորը: Մեր հայրենակիցների տենդագին աշխատանքի ու նվիրումի շնորհիվ, բացի դրամական աջակցությունից, մեծաքանակ դեղորայք, բժշկական սարքավորումներ ու մարդասիրական բեռներ են առաքվել Հայաստան, որոնց մի մասը, ի զարմանս օգնության կազմակերպիչների եւ նրանց սատարած օտարերկրյա հասարակական կազմակերպությունների, այդպես էլ չեն հասել հասցեատերերին: Ի մասնավորի` ՀՕՄ-ի հունական միավորների Հունաստանի Հայ Կապույտ խաչի եւ Թրակիայի Հայ գթության խաչի 40 տ ընդհանուր քաշով երեք առաքումներից հասցեատիրոջն է հասել միայն մեկը` Հայաստանի եւ Արցախի ՀՕՄ կառույցներին փոխանցված օգնությունը, որը սեղմ ժամկետներում բաժանվել է կարիքավորներին: Ընդ որում, դա էլ հնարավոր է եղել ՀՀ պատկան մարմիններին, որպես մաքսատուրք, հավելյալ գումարներ վճարելուց հետո միայն, ինչը պետք է բացառվեր մարդասիրական օգնության պարագայում: Ըստ էության, կառույցների բողոքը ուղղված էր ի թիվ այլ կառույցների` նաև ԱԻՆ նախարարությանը և նախարար Անդրանիկ Փիլոյանին:

Սա առաջին դեպքը չէ, երբ նման հայտարարություններ են հնչում կապված ՔՊ-ական պաշտոնյաների կողմից թերացումների մասով: Դիցուք՝ պատերազմից հետո Լոռու արդեն նախկին մարզպետ Անդրեյ Ղուկասյանի հասցեին մեղադրանքներ տարածվեցին, թե պատերազմի օրերին Գերմանիայից ուղարկված հումանիտար օգնությունը յուրացնելու փորձեր է արել։ Մարզպետը, իհարկե, հերքում էր, ըստ նրա` նա «ոչ թե փորձել է յուրացնել Լոռու մարզպետարան հասած հումանիտար բեռը, այլ կանխել է մաքսանենգության դեպք»։

«Ֆիդայիներ» ՀԿ նախագահ Սեյրան Չիլինգարյանը ֆեյսբուքյան իր էջում դժգոհել էր, որ ազատամարտիկների համար Ֆրանսիայից դեղեր են ուղարկել, սակայն մաքսակետում խնդիրներ են ստեղծում։ Այս մեղադրանքն էլ իր հերթին ուղղված էր ՊԵԿ ղեկավարությանը:

Ըստ էության, Սփյուռքից եկող օգնությունը անցնում էր նաև Սփյուռքի հարցերով գլխավոր հանձնակատարի գրասենյակով, առնվազն կազմակերպչական հարցերը այստեղ ևս պատշաճ լուծում չեն ստացել, և Սփյուռքի դժգոհությունը Զարեհ Սինանյանից նույնպես փոքր չէ:

Պատերազմից հետո Համահայկական հիմնադրամի շուրջ քննարկումները, բացահայտումները և վերջինիս աղմկահարույց գործունեությունը մեծ մտահոգությունների տեղիք են տալիս և մեծամասամբ կապվում են վերջինիս գործադիր տնօրենի` Հայկակ Արշամյանի անվան հետ: Այդպես էլ հասկանալի չդարձավ, թե ինչպես Սփյուռքի մեր հայրենակիցների և Հայաստանի քաղաքացիների հավաքած գումարները գնացին պետական բյուջե և վերածվեցին պարգևավճարների: Նվիրաբերողները Համահայկական հիմնադրամի հայտարարած դրամահավաքին գումար են փոխանցել՝ ներկայացված ծրագրերի, այսինքն` կոնկրետ նպատակի համար, մինչդեռ գումարները փոխանցվել են կառավարությանը, ինչը յուրացում է։

Մամուլը նաև գրել էր, որ Էդուարդ Աղաջանյանը Անդրանիկ Քոչարյանի և Հակոբ Արշակյանի հետ Կառավարության հաշվից կանխիկացրել էին Համահայկական Հիմնադրամի 11 միլիոն դոլար գումարը, իբր պատերազմի կարիքների համար, սակայն ոչ ապրանքներն են տեղ հասել, ոչ գումարը կա մինչ օրս։

Այս բոլոր հրապարակային հնչեցված հայտարարությունները ոչ այլ ինչ են, քան հանցագործության մասին հաղորդումներ, որոնց հետևից, սակայն, պատկան մարմինները գնալ չեն շտապում...