Դիանա Գասպարյանի տապալված «պայքարը» կրիմինալի, ԽԾԲ-ի և բյուջեի մսխման դեմ

Շարունակելով անդրադառնալ այն պաշտոնյաներին, ովքեր ձախողել են իրենց վստահված ոլորտները, այսօր կխոսենք Էջմիածնի կին քաղաքապետ Դիանա Գասպարյանի մասին, ով 2018-ից ի վեր զբաղեցնում  է այդ պաշտոնը:

Առաջին քայլը, որ արեց առաջին կին քաղաքապետը, դա հայտարարելն էր, որ քաղաքում տիրող քրեական իրավիճակին վերջ է տրվելու: Նա պնդում էր, որ նախկին բռնապետական կարգերը քաղաքից վերանալու են: Թե որքանով Գասպարյանը հաջողեց իր այս առաքելության մեջ, դժվար չէ գնահատել: Էջմիածինը այսօր անգամներ ավելի քրեականացված է, քան մինչ հեղափոխությունն էր: Չկա այնպիսի օր, որպեսզի քաղաքի բանուկ հատվածներում չհնչեն կրակոցներ և տեղի չունենա քրեական ռազբորկաներ: Ավելին` հենց Գասպարյանի ղեկավարության ընթացքում էր, որ ՀՀ նորագույն պատմության մեջ առաջին անգամ հարձակում կազմակերպվեց Մայր Աթոռի վրա, սպառնալիքներ էին հնչում անգամ կաթողիկոսի հասցեին, սակայն Գասպարյանը այդ ամենը չնկատելու տվեց:

Էջմիածնի քաղաքապետը ընտրվելուց հետո նաև որոշում էր կայացրել, որով քաղաքում սկսվելու է «խելացի» կանգառների տեղադրման գործընթացը: Սա ինքին ողջունելի նախաձեռնություն է, սակայն հանրությունը այդպես էլ ականատես չեղավ այդ կանգառների աշխատանքին:

Դիանա Գասպարյանը ակնհայտորեն սխալ էր հասկացել հեղափոխությունից հետո հնչած՝ անիմաստ ծախսերը կրճատելու մասին Նիկոլ Փաշինյանի կոչ-հորդորը: 2020 թվականին Էջմիածնի քաղաքապետը, իր խոսքերով, աննախադեպ տոնածառ էր գնել համայնքի համար: Գինն էլ էր աննախադեպ՝ 12,000,000 դրամ: Մինչդեռ, ի տարբերություն գնի, տոնածառը բնավ էլ աննախադեպ չէր, այլ նույնությամբ կրկնում էր 2015-ին Վիլնյուս քաղաքում տեղադրված տոնածառը:

Մինչ օրս Գասպարյանը իր ձեռքբերումների շարքում ներկայացնում է Ֆրանսիայից իբրև բարի կամքի դրսևորում նվեր ստացած ավտոբուսների Էջմիածին հասնելը: Պատկերացնելն է անգամ դժվար, թե ինչ տիտանական ջանքեր են գործադրվել «դարի գործարքը» կյանքի կոչելու նպատակով: 

Ներդրումային խոստացված բումը Էջմիածնում, իհարկե, նույնպես գրվեց սառույցին: Այդ իսկ պատճառով բյուջեն լցնելու տարբերակներից քաղաքապետը ընտրեց մարդկանց գրպանները մտնելը:  Այն պահին, երբ ամբողջ երկիրը գտնվում է սոցիալ-տնտեսական, ֆինանսական լրջագույն ճգնաժամի մեջ, քաղաքապետարանում գույքահարկի պարտքեր էին բռնագանձում, այն էլ՝ միլիոնների հասնող: Այսպես, մի քաղաքացուց բռնագանձվել է 643 հազար 290 դրամ, մեկ այլ քաղաքացուց բռնագանձվել է 790 հազար 50 դրամ: Միևնույն ժամանակ քաղաքապետը որոշել է նաև լավություն անել քաղաքի բուժաշխատողներին և վերջիններիս համար 180 հազար դրամի կեքս է պատվիրել: 

Ավելին` ԽԾԲ-ի դեմ պայքար հայտարարած քաղաքապետը, ով պետք է վերացներ նման բարքերը, համայնքից որոշում է կայացնում, որով 306240 դրամով հողամաս է վաճառվել մի քաղաքացու, ով գրանցված է այն նույն հասցեում, ինչ 2012-ին Էջմիածնի ավագանու անդամ հանդիսացող անձը:

Էլ ավելի հետաքրքիր փաստեր են ի հայտ գալիս, երբ ավելի խորն ենք փորում: Դավիթ Կոնդյանի հետ նույն հասցեում է գրանցված քաղաքացի Գոհար Ինջիղուլյանը, իսկ բուժաշխատողների համար նախատեսված կեքսերը, ինչպես գիտենք, գնվել են Սուսաննա Ինջիղուլյանից: Բացի այդ՝ 240 հազար դրամ էլ հատկացվել է տորթերի և ձեռք են բերվել դրանք նույնպես Սուսաննա Ինջիղուլյանից:

Քաղաքապետի մեկ այլ որոշմամբ գազալցակայան կառուցելու թույլտվություն է տրվել Աշոտ Միրզոյան ԱՁ-ին: 

Ուշագրավն այն է, որ 2020-ին Էջմիածնի ավագանու անդամ էր Միրզոյան Արամայիս Աշոտը: Ինչպես տեսնում ենք՝ այս դեպքում էլ ակնհայտ է ավագանու անդամի ընտանիքի անդամին «լավ աչքով» նայելու փաստը: 

Ահա այսպես է Դիանա Գասպարյանը «շենացրել» հարազար համայնքը և «վերջ տվել» նախկինների բարքերին...