Խաղի հենց այս կանոններով ԱՄՆ առայժմ կարողացել է հարաբերական վերահսկողություն սահմանել մոլորակի մեծ մասի վրա. Արմեն Այվազյան

«Մեր օրերում մեծ տերությունները ձգտում են հաստատել իրենց տիրապետությունը ոչ թե բիրտ ուժով, այլ տնտեսական լծակների հմուտ օգտագործմամբ ու հոգևոր-մշակութային արժեքների գերիշխանության հաստատմամբ: Վերջերս արդյունավետորեն օգտագործվում են նաև այնպիսի լծակներ, ինչպիսիք են ՓՈՔՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆԵՐԻ ՎԵՐՆԱԽԱՎԵՐԻ (հատկապես նրանց աշխարհընկալման և մտքի) ՎՐԱ ՎԵՐԱՀՍԿՈՂՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆՈՒՄԸ ԿԱՄ ԱՅԴ ՎԵՐՆԱԽԱՎԵՐԻ ՈՒՂՂԱԿԻ ԿԱՇԱՌՈՒՄԸ:

Հետաքրքրական են մեծ տերությունների՝ տիրապետություն և ազդեցություն հաստատելու ընդհանուր կանոնները.

 

1) հնարավորին չափ ապահովել վերահսկողության տակ հայտնվողի կամավորությունը.

 

2) փորձել բացարձակ վերահսկողություն հաստատել ոչ թե այս կամ այն տարածաշրջանի կամ աշխարհառազմավարական նշանակություն ունեցող խնդրի մի մասի վրա, այլ հարաբերական վերահսկողություն՝ ամբողջ այդ տարածաշրջանի կամ խնդրի վրա.

 

3) հակամետ շահեր ունեցող պետությանը ջախջախել ու հպատակեցնել ոչ թե մարտի դաշտում, այլ վերածել այն համագործակցող պետության, որով մեծապես հեշտանում է նրա վերահսկողությունը և ուղղորդումը.

 

4) հմտորեն խույս տալ վերահսկողություն հաստատելու փորձերի դեմ ամենավտանգավոր ախոյանից՝ հայրենասիրական ազգայնական զգացմունքների հետ բախումից: Այս առումով՝ ռազմական միջամտությունը Կոսովոյում, Չեչնիայում, Աֆղանստանում և Իրաքում բացառություններ են, որոնք ընդամենը հաստատում են ընդհանուր կանոնը:

 

Խաղի հե՛նց այս կանոններով ԱՄՆ առայժմ կարողացել է հարաբերական վերահսկողություն սահմանել մոլորակի մեծ մասի վրա»։

 

Մեջբերումը վերցված է իմ «Հիմնատարրեր՝ Հայաստանի ազգային անվտանգության հայեցակարգի. Մաս Ա» գրքի «Նոր աշխարհակարգը և փոքր ժողովուրդները» գլխից (Ա. Այվազյան, 2-րդ լրամշակված հրատարակություն, «Լուսակն», Երևան, 2004, էջ 57–58)։