Մյուռոնի ծիսական կիրառությունը Հայոց եկեղեցում

Հայոց Եկեղեցու կանոնի համաձայն սուրբ յուղով կամ Մյուռոնով օծվում են եկեղեցին, մատուռը, Սուրբ Սեղանը, Մկրտության ավազանը, խաչքարերը, ինչպես նաև աստվածապաշտության մեջ կիրառվող այլ առարկաներ՝ խաչեր, պատկերներ։ Հայոց Եկեղեցում Մյուռոնը կիրառվում է հետևյալ խորհուրդների և ծեսերի ժամանակ։

Դրոշմի խորհուրդ

Մկրտությունից հետո կատարվում է Դրոշմի խորհուրդը, որի ժամանակ մկրտվողի մարմնի ինը մասերը դրոշմում են Մյուռոնով։

Ձեռնադրության խորհուրդ. Քահանայական, եպիսկոպոսական և կաթողիկոսական օծում

Հայոց Եկեղեցում քահանայությունից ցածր աստիճանները շնորհվում են տվչությամբ կամ ձեռնադրությամբ։ Մյուռոնով օծում են քահանայական, եպիսկոպոսական և կաթողիկոսական ձեռնադրության ժամանակ։ 

Օծում են քահանայի ձեռքերը և ճակատը, եպիսկոպոսի աջ բթամատը և ճակատը։ Իսկ կաթողիկոս օծելու ժամանակ Մյուռոնը հեղում են նորընտիր հայրապետի գլխին. «Եւ առեալ երիցագոյն Արհիեպիսկոպոսին ի սրբոյ սեղանոյն զոսկեզօծ աղաւնի Սրբալոյս Միւռոնի ի ձեռս իւր՝ եւ բարձրացուցեալ՝ հեղու զՄիւռոնն ի գագաթն Նուիրելոյն»։

Եկեղեցու օծման ծես

Մյուռոնով են օծվում նորակառույց եկեղեցու հիմքի 16 քարերը (12 առաքյալների, Պողոս առաքյալի, երկու ավետարանիչների և Ս. Գրիգոր Լուսավորչի անուններով), Խորանը, Մկրտության Ս. Ավազանը, դուռը, զանգը, գմբեթի խաչը։ Եվ միայն օծվելուց հետո է եկեղեցում մատուցվում Սբ. Պատարագ, քանզի այն այլևս սրբագործված է և մաքուր։

Ջրօրհնեքի ծես

Հունվարի 6–ին՝ Ս. Ծննդյան և Աստվածահայտնության Սուրբ Պատարագից հետո, կատարվում է Ջրօրհնեքի արարողություն, որի ժամանակ Մյուռոնը հեղվում է ջրով լի կաթսայի մեջ։