Տրանսպորտի թանկացումն, ըստ էության, երևանցիներին պարտադրված նոր հարկատեսակ է․ Կարեն Վրթանեսյան

Բայց նիկոլական քաղաքապետարանին ու Թելսելին հաջողվել է այնպիսի օրակարգ հաստատել, թե. «Ծանր ա, դժվար ա, համակարգը նորմալ չի աշխատում, բայց պիտի դիմանաք»։ Հանրային բանավեճը հենց «ինչպես հարմարվենք» սահմաններում է, ոչ ոք challenge չի անում այն դրույթը, թե իսկ ինչո՞ւ պետք է հարմարվենք։

 

Ինչո՞ւ չպիտի կարողանանք վճարել կանխիկով։ Ինչո՞ւ տրանսպորտից օգտվելու համար պիտի խառը խուճուճ քվեստեր անցնենք։

 

Ինչո՞ւ պիտի 3 անգամ թանկ վճարենք տրանսպորտից մեկումեջ օգտվելու համար։ Ինչո՞ւ պիտի բանկային քարտ և/կամ սմարթֆոն պարտադիր ունենամ տրանսպորտից օգտվելու համար։ Եւ այլն, և այլն...

 

Չկա գիտակցում, որ տրանսպորտային այդ համակարգը քաղաքապետարանն «իրա հոր» գարաժից չի բերել և տրանսպորտն աշխատացնելով մեզ լավություն չի անում։

 

Քաղաքապետն այդ պաշտոնը զբաղեցնում է ոչ թե Թելսելին հարստացնելու, այլ Երևանի ենթակառուցվածքներն անխափան աշխատելու և քաղաքացիների շահերը սպասարկելու համար։

 

Տրանսպորտային այս չարեփոխումներում երևանցու շահը ո՞րն է։

 

Տրանսպորտի թանկացումն, ըստ էության, երևանցիներին պարտադրված նոր հարկատեսակ է։ Ավելի ճիշտ՝ թալանատեսակ, որովհետև տակը չկա որևէ հիմնավորում, թե երևանցու այդ որ շահից են բխում տասնյակ լրացուցիչ անհարմարություններն ու անգամներով ավելացած ծախսերը։