ՀՀ ղեկավարներն և գործազրկությունը. ո՞ւմ կառավարման տարիներին ենք ավելի հաճախ աշխատանք փնտրել
Վերլուծական
Հայաստանում բնակչության գործազրկության հարցը շարունակում է մնալ ամենաբարդ և, թերևս, անլուծելի խնդիրներից մեկը։ Որքան էլ որ հեղափոխությունից հետո հայտարարվում է, թե հազարավոր նոր աշխատատեղեր են բացվել` գործազուրկների թվի կտրուկ անկում երկրում չի նկատվում։ Իսկ ի՞նչ վիճակ էր ՀՀ նախկին ղեկավարների կառավարման տարիներին, արդյո՞ք գործազուրկների թիվը երկրում ավելի քիչ էր, քան այսօր է։
1990թ. Խորհրդային Միությունում գործազրկության պաշտոնական մակարդակը կազմում էր 1-2%։ Խորհրդային Հայաստանը գործազրկության մակարդակով ամենացածրն էր, մինչդեռ այսօր ԱՊՀ երկրների շարքում Հայաստանի գործազրկության մակարդակն ամենաբարձրն է: Իրավիճակը կտրուկ փոխվեց 1991թ., երբ Հայաստանն անկախացավ՝ փոխելով նաեւ տնտեսության կառուցվածքը։ Գործազրկության մակարդակը հասավ 20%-ի: 1992-ին գործազրկության մակարդակը կազմել է 18,5%։ 1999-ին` 18%։
Ըստ Համաշխարհային բանկի եւ Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալների՝ անկախության 26 տարիների (1991-2016թթ.) ընթացքում Հայաստանում գործազրկության միջին մակարդակը կազմել է 21,7%: Գործազրկության ամենաբարձրը ցուցանիշ եղել է 2001թ.՝ 35,9% երբ ՀՀ ղեկավարն էր Ռոբերտ Քոչարյանը, 2003-ին գործազրկությունը օրինակ կազմել է 17%։ 2006-ին 16,5%։
Ամենացածր թիվը գրանցվել է 2013թ.՝ 16,2%, երբ երկիրը ղեկավարում էր Սերժ Սարգսյանը։ 2014-ին այս թիվը հասել է 17,5%-ի։ 2015 թվականին գործազրկությունը Հայաստանում կազմել է 18,5%։ 2016-ին այս թիվը կրկին հասել է 18%-ի։ 2017 թվականին գործազրկության մակարդակը կազմել է 17,8%:
2018-ին գործազրկությունը ՀՀ-ում կազմել է 20 տոկոս: 2019-ին այն կազմել է 18 տոկոս: 2020-ին այն կազմել է 19.7%: 2021-ին գործազրկությունը ՀՀ-ում կազմել է 17 տոկոս:
Ինչպես տեսնում ենք՝ հեղափոխությունից հետո նոր իշխանությունների խոստումը, այն է` կրճատել գործազրկությունը մինչև 10 տոկոս, իրականություն չի դարձել:
Լուսանկարը՝ armday.am-ից:
Ամենադիտված 
Մնաս բարյավ. Րաֆֆի Հովհաննիսյան
