Հայկակ Արշամյանի «համահայկական» ֆիասկոն

2018 թվականի սեպտեմբերին Հայաստան համահայկական հիմնադրամի գործադիր տնօրենի պաշտոնը ստանձնեց Նիկոլ Փաշինյանի մտերիմներից Հայկակ Արշամյանը և հանրությանը վստահեցնում էին, որ այդ նշանակումով հիմնադրամի պատմության մեջ նոր էջ է բացվելու: Նոր էջ իսկապես բացվեց, սակայն, թե որքանով է այդ էջը հիմնադրամի պատմության մեջ հիշվելու որպես պատմական՝ դժվար է ասել,  թերևս՝ պատմական ձախողված և պատմական  սկանդալային:

Կար ժամանակ, երբ հիմնադրամն Արցախում, Սյունիքում հսկայածավալ աշխատանքներ էր կատարում՝ դպրոցներ, ճանապարհներ էր կառուցում, սակայն այդ ժամանակները, ինչպես հասկանում ենք, անցել են և այսօր Արշամյանի ղեկավարած հիմնադրամը զբաղված է դիցուք՝ հետևյալ խնդիրների լուծմամբ: Մասնավորապես` հիմնադրամը  հայտարարել է, թե ինչ «հուժկու» օգնություն է պատրաստվում տրամադրել Սյունիքի մարզի մի շարք գյուղական համայնքներին: Մասնավորապես, հայտնի է դարձել, որ Սյունիքի մարզում մեկնարկել է համայնքային, կրթական և սոցիալական նշանակության մի շարք խնդիրների լուծմանն ուղղված ծրագրեր: Հիմնադրամի աշխարհասփյուռ գործընկերների միջոցներով` առաջին փուլով Սյունիքի մարզի մի շարք բնակավայրերում տեղադրվում են արևային ջրատաքացուցիչներ: Այսինքն, ըստ «Հայաստան» հիմնադրամի տնօրինության, աշխարհից կտրված, թուրքի նշանառության տակ ապրող, էլեմենտար կենցաղային կարիքների բավարարման հետ լուրջ խնդիրներ ունեցող Շուռնուխում, Խոզնավարում, Դավիթ Բեկում կամ Ճակատենում գլխավոր խնդիրն արևային ջրատաքացուցիչների բացակայությունն է:

2018-ին Արշամյանը հիմնադրամը հայտարարեց, որ հիմնադրամը պետք է ներգրավվի ոչ միայն ենթակառուցվածքների զարգացման գործում, այլ նաև բովանդակային ծրագրեր իրականացնի. «Դրա արդյունքում մտքի լուրջ թռիչք կունենանք Հայաստանում: Նախատեսվում է առաջիկա երկու ամսում բարձր տեխնոլոգիաների հետ կապված ծրագրեր իրականացնել»:

Մեկ տարի առաջ էլ հայտնի դարձավ, որ պատերազմի ծանր օրերին աշխարհասփյուռ հայության կողմից հանգանակված և «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին նվիրաբերված ֆինանսական միջոցների զգալի մասը՝ 52 միլիարդ դրամ, որը կազմում է 107 միլիոն դոլար, չի ծառայել իր նպատակին։ Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ մամուլում տեղեկություններ տարածվեցին այն մասին, որ հավաքված 170 միլիոն դոլարի շուրջ 80%-ը հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի կազմի կամքից անկախ և հանրությունից գաղտնի որոշվել է փոխանցել ՀՀ պետբյուջե։ Այստեղ հարցն այն է, որ Հայաստանի Հանրապետությունը համահայկական հիմնադրամի հիմնադիր է, իսկ կանոնադրության համաձայն` հիմնադրամի սեփականությունը չի կարող օգտագործվել ի շահ իր հիմնադրի։ Սակայն, հիմնադրանի տնօրեն Հայկակ Արշամյանը այս հարցում, կարծես թե, այլ կարծիք ուներ։

Հայկակ Արշամյանին հաջողվեց նաև գրեթե անհնարինը՝ մսխել սփյուռքի վստահությունը: Այդ մասին են խոսում հիմնադրամի կազմակերպած ամենամյա թելեթոնների ընթացքում հավաքագրած գումարները և սփյուռքից հնչող անհարմար հարցերը՝ կապված 2020-ին հիմնադրամին ուղղված հանգանակությունների ճակատագրի հետ:

Արշամյանը նաև հայտարարում էր, որ իր ղեկավարած հիմնադրամի նպատակն է լինելու համահայկական բյուջեի ձևավորումը, վստահաբար կարող ենք փաստել, որ այդ նպատակին հասնելուց Արշամյանը դեռ շատ հեռու է:

Մամուլը այս ընթացքում նաև գրեց ռուսաստանաբնակ գործարարների բոյկոտի մասին, որոնք հրաժարվում էին իրենց քսակները բանալ Արշամյանի ղեկավարած հիմնադրամի առջև: Ինքը` Արշամյանը, իհարկե, հերքեց այդ լուրը, սակայն, ինչպես ասում են՝ չկա ծուխ առանց կրակի:

Չորս տարի առաջ Հայկակ Արշամյանը հայտարարում էր, որ իր նպատակն է Հայաստանը դարձնել բոլորիս երազած երկիրը, դժվար թե Արշամյանի երազած երկիրը լիներ այն Հայաստանը, որում այսօր բոլորս ապրում ենք, համահայկական ներուժը ժողովել այդպես էլ չստացվեց, փոխարենը` Հայկակ Արշամյանը չորս տարիների ընթացքում հաջողեց արձանագրել համահայակական ֆիասկո....