«Համ էլ» Փակ շուկան մշակութային հուշարձան է

Փակ շուկա... համ էլ մշակութային հուշարձան. իրոք որ այսօր Երևան քաղաքում գնալով թափ է առնում արդեն հասարակության ու քաղաքացու համար սկզբունքային խնդիր դարձած հարցը՝ ի վերջո ի՞նչ ճակատագիր է սպավում Փակ շուկային: Այս խնդրին բազմիցս անդրադարձել են բոլորը` սկսած մոտակա շենքի բնակիչներից, մինչև քաղաքապետ ու նախագահ, սակայն, ըստ էության, այն ճակատագիրը, որը բախտորոշվել էր շուկայի համար, գնալով դառնում է իրականություն:

Բայց արի ու տես, ելնելով այն հանգամանքից, որ համել Փակ շուկան մշակութային հուշարձան է, Մշակույթի նախարարությունը վերջապես համարձակություն է ցուցաբերել` պահանջելով Երևանի քաղաքապետարանից դադարեցնել Փակ շուկայի շինարարությունը:

Այսպիսով` նախարարությունը խնդիրը տեղափոխել է մի նոր հարթակ, որտեղ արդեն բանակցային գործընթացներն ընթանալու են ոչ թե Մշակույթի նախարարություն-Քաղաքապետարան ձևաչափով, այլ Քաղաքապետարան-սեփականատեր ձևաչափով: Իսկ ըստ շրջանառվող տեղեկությունների`Փակ շուկայի սեփականատերը օլիգարխիկ համակարգի կարկառուն ներկայացուցիչ Սամվել Ալեքսանյանն է. չնայած որ ԱԺ պատգամավորի մոտ թղթերով ամեն ինչ նորմալ է, բոլոր սլաքներն ուղղվում են հենց նրա կողմը:

Այսինքն` Փակ շուկայի հարցը այլևս դառնում է Երևանի նորընտիր քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի և սուպերմարկետների տիրակալ Սամվել Ալեքսանյանի փոխհարաբերություններից լուծում ենթադրող հարց: Իսկ ինչպիսին են այդ հարաբերությունները, իրականության մասին ավելի պարզ պատկերացում ունենալու համար միայն արժի նշել այն, որ Տարոն Մարգարյանի քեֆը, որին մասնակցում էր ՀՀԿ ողջ վերնախավը` Սերժ Սարգսյանի գլխավորությամբ, անցակցվում էր ոչ ավել ոչ պակաս «Փարվանայում»` հենց Սամվել Ալեքսանյանին պատկանող ռեստորանային համալիրում, չնայած այս պարագայում ևս պնդել, որ ռեստորանը պատկանում է Սամվել Ալեքսանյանին, չի կարելի. հիշենք Սերժ Սարգսյանի խոսքերը:

Եվ այս դեպքում հետաքրքրականն այն է, որ այդ միջոցառմանը չի մասնակցել Մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը` այսպիսով արտահայտելով, ամենայն հավանականությամբ, իր դիրքորոշումը:

Սակայն ասում են չէ՞, որ եթե Մուհամմեդը չի գնում սարի մոտ, սարն է գալիս Մուհամմեդի մոտ, հենց այդ սկզբունքով էլ Սամվել Ալեքսանյանը հայտնվել է Մշակույթի նախարարությունում և ոչ թե դատարկ ձեռքերով, այլ մեծ ծաղկեփնջով, որը, ըստ էության, նախատեսված է եղել Հասմիկ Պողոսյանի համար:

Այսինքն` ստացվում է, որ Տարոն Մարգարյանի և Սամվել Ալեքսանյանի միջև հարցի շուրջ քննարկման ելքը` որպես այդպիսին, թողել է միայն Հասմիկ Պողոսյանին համոզելու տարբերակը, որին էլ ուղղված էր Սամվել Ալեքսանյանի հայտնվելը Մշակույթի նախարարությունում: Հետաքրքիր է չէ՞ ստացվում, ո՞ւմ մտքով կանցներ, որ օրերից մի օր Սամվել Ալեքսանյանը կհայտնվի Մշակույթի նախարարությունում, եթե, իհարկե, բացառենք այն տարբերակը, որ նախագահի հրամանագրով` մի օր Սամվել Ալեքսանյանը նշանակվի Մշակույթի նախարար:

Այս մեթոդով Տարոն Մարգարյանը, իհարկե, լվաց իր ձեռքերը, չէ՞ որ նա նմանատիպ իրավիճակներում բազմիցս հայտնվել է և լավ հիշողություններ չունի.  հիշենք, թե քանի անգամ են պրոսպեկտային շինարարատեխնոծին գործընթացներում մեղադրել՝ Տարոն ջան սիրուն չի-ի մեջ, այլ կերպ ասած` տգեղության մեջ: Ու սպասել, որ այս անգամ Տարոն Մարգարյանը նորից կմտնի նույն գետը, կլիներ անտրամաբանական, հետևաբար, Տարոն Մարգարյանի և Քաղաքապետարանի գործոնն այլևս բացառվում է այս պարագայում:

Ստացվում է, որ առանց այն էլ գրեթե ոչնչացված Փակ շուկայի վերջնական ճակատագիրը վերջապես կարող է գտնել իր ավարտը` կախված Սամվել Ալեքսանյան-Հասմիկ Պողոսյան կայացած հանդիպումից:

Եթե Փակ շուկայի շինարարությունը շարունակվի ցանկացած պարագայում, ապա Հասմիկ Պողոսյանը վերջնականապես կտապալի Մշակույթի նախարարության առաքելությունը, այսինքն` համաձայնությունը Սամվել Ալեքսանյանի և Հասմիկ Պողոսյանի միջև այլևս կդառնա իրականություն:

Իսկ եթե շինարարությունը կասեցվի և սկսվեն ռեստավրացման աշխատանքները, ապա որպես այդպիսին` առաջընթաց գրանցելն անխուսափելի կլինի բուրժուադեմոկրատական հեղափոխության ֆոնին: Իհարկե, ըստ երևույթին, այս տարբերակի հավանականությունը համեմատական է անհնարինությանը, եթե, իհարկե, բացառենք «Տարոն ջան սիրուն չի»-ի բոլոր հնարավոր տարբերականերն ու տարատեսակները:

Այսպիսով` ամեն դեպքում այն, որ այսօր քրեաօլիգարխիկ հասարակարգը, որոնցից բոլորի մոտ ամեն ինչ կարգին է թղթերով, հերթական անգամ տանում է իր հաղթանակը հասարակության, հասարակ քաղաքացու նկատմամբ, փաստ է, և այս պրոցեսի հիմնական խթանիչ ուժը գործող ռեժիմն է: Իսկ Փակ շուկան միայն հերթական պատնեշն է, որը ծառայում է նույն քրեաօլիգարխիկ համակարգի ուժեղացմանն ու կայացմանը, ինչպես նաև դժվարությունների հաղթահարմանը:

Գևորգ Ավետիսյան 

Լուսանկարը` Hetq.am