Շպրտված գումարներ և հորթային տռճինկ. Մաքսային միության որոճման ժամը

Անհասկանալիորեն անձրևից հետո սունկի նման աճած իշխանական ֆեյսբուքիչների մի լպրծուն բանակ սկսել է, ասես ձեռքի հետ, անլուրջ տոնով խոսել այն մարդկանց մասին, ովքեր, անակնկալի եկած երեկվա որոշումից, որոշակի արձագանքներ են հրապարակել՝ քննադատելով Սերժ Սարգսյանի միանձնյա որոշումը: Իհարհե, հասկանում եմ, որ դրանք ոչ թե կարծիքներ են, այլ իշխանությունների կողմից նետվելիք փշրանքների սպասումով արտահայտված ստամոքսի գռմռոց, սակայն մի բան խիստ տարօրինակ է: Որևէ մեկդ ի վիճակի՞ եք հոդաբաշխ հայերենով բացատրել, թե ձեր պապաներն ինչ իրավունքով են այդպիսի միանձնյա որոշում կայացրել: Բացի թույն արտահայտելուց՝ ի վիճակի՞ եք մարդավարի բանավիճել, թե ինչու եք հորթի հրճվանքով տռճինկ տալիս այն դեպքում, երբ ձեզ օրը ցերեկով անասունի տեղ են դնում: Ավելին, իրար բզում են, աչքով անում՝ տեսա՞ր պապան ինչ որոշում կայացրեց: Որովհետև ոմանց համար որոճման ժամը սկսում է: Հիմա ֆեյսբուքյան արոտավայրերում լիքը կանաչ խոտ շաղ կտան, որ քաղաքական մոզիները մի քանի օր արածելու պատմական պահը վայելեն:

Մեծ հաշվով, միգուցե ինքս կողմ եմ Մաքսային միության անդամակցության գաղափարին: Բայց ահավոր դեմ եմ, որ իմ կացութաձևը որոշեն հովվի հոգեբանությամբ՝ հոտը հանդերն անեն արածելու, իրենք գնան պախանի հետ հարցերը լուծելու:

Մեկ էլ մի բան՝ մի՛ մոռացեք, որ Եվրոպան կամաց-կամաց սկսում է ձեզ մոտենալ հետևից: Անակնկալ հայտարարությունից հետո եվրապաշտոնյաների արձագանքները, համենայն դեպս, այդպիսի տպավորություն են թողնում: Եթե չկարողանաք դիմադրել, թուլացե՛ք և հաճույք ստացե՛ք:

Վարուժան Բաբաջանյան