Հաստավիզները նեղացրել են Հովիկ Աբրահամյանին

Հովիկ Աբրահամյանի մասին շատ բան գիտենք: Այնքան շատ, որ մարդիկ ձանձրացել են նրա մասին խոսելուց, գրելուց, քննադատելուց: ԱԺ նախագահը երբեք լրագրողներին պարապ չի թողնում և իր մտքի թռիչքով ու գործունեությամբ ուղղակի նախանձելի քանակությամբ լրագրողական արտադրանքի առիթ է հանդիսանում: Բայց այն, որ խորհրդարանի ղեկավարը ոչ ավել, ոչ պակաս, իրեն հաստավիզների զոհ է համարում, դա արդեն նորություն էր: Իսկ այդ հաստավիզները ոչ թե իր մերձավոր շրջապատում քանակական առումով մեծ թիվ կազմող (որակի մասին չեմ խոսում) օլիգարխներն են իրենց մուսկուլաշատ թիկնապահներով, այլ... լրագրողները:

Ինձ համար որքան էլ զվարճալի լինի Աբրահամյանի այդ բնորոշումը, իր մեջ բավական հետաքրքիր երանգ է պարունակում: Պարզվում է, որ եթե հասարակության մեջ հաստավիզ լինելը իշխանության մենաշնորհն է, ապա վերջիններիս համար առավել ահարկու և հաստավիզ, ասել է թե սարսափելի կերպարներ, քան լրագրողներն են, չկան:

Որպեսզի պատկերացում կազմեք, թե ինչի մասին է խոսքը, մեջբերեմ ԱԺ նախագահի ողբանվագ խոսքերը.

«Մարդիկ կան, նստած այստեղ-այնտեղ, աշխատասենյակում, տանը, որ լսում են՝ փողոցում հասարակությունը հավաքվել, դժգոհում է, վազում են այնտեղ ու սկսկում են իրենք Քրիստոսի դերակատարություն ստանձնել, թե եկել ենք ժողովրդին օգնենք: Ամոթ է, ամոթ: Բոլորը հասկանում են, տեսնում են իրենց քաղաքական վարկը, պահվածքը… Կոնկրետ գործով, խորհուրդ եմ տվել, ոչ թե զբաղվել Աբրահամյանի նկատմամբ հոդվածներ պատվիրելով, գումարներ վատնելով, այլ՝ այդ գումարներ տանել մանկատներին, ծերանոցներին, սոցիալապես անապահով մարդկանց, հիվանդ երեխաներին, ոչ թե հարստացնել հաստավիզ մամուլի ներկայացուցիչներին, լրագրողներին: Ամոթ է»:

Հովիկ Աբրահամյանը, դիմելով Զարուհի Փոստանջյանին, նաև հայտարարել է. «Կա պատվիրատու այս դահլիճում, որ հոդվածները ինքն է պատվիրում, ու իմ ցանկում ևս մեկ պատվիրատու ավելացավ, որոնք իմ հետ կապված սուտ հերյուրանքներ են տարածում մամուլում»:

Պարզվում է, որ նա ունի նաև պատվիրատուների ցանկ: Այդ դեպքում ինչու չի հրապարակում գոնե մեկ անուն, ինչպես պահանջում է գլխավոր դատախազը ՄԻՊ-ից: Չէ որ նման դեպքերում իշխանությունները պահանջում են եթե ոչ ցուցակը, գոնե մեկ անուն:

Լավ է չի հայտարարել, որ Մարտի 1-ի բռնությունները հաստավիզ լրագրողներն են իրականացրել, կամ էլ այն, որ խմբագիրները շրջում են հաստավիզ լրագրողների ուղեկցությամբ և ահ ու սարսափ են տարածում Հայաստանում:

Կարելի էր միջազգային իրավապաշտպան կառույցներին կոչ անել` զսպել հաստավիզ լրագրողների բռնությունները Հայաստանում...

Խեղճ իշխանություններ...

Վարուժան Բաբաջանյան