Ոչ թե միմյանց դեմ, այլ՝ միասին․ «Հրապարակ»
Հասարակություն«Հրապարակ»–ը գրում է․ «Ամենայն հայոց կաթողիկոսի ամանորյա ուղերձի արգելափակումն ու դրանից հետո կատարվածն իրավմամբ կարելի է ներհայաստանյան իրականության մանրակերտը համարել: Այդպիսի բան կարող էր պատահել միայն ռազմավարական նպատակներ ու տեսլական չունեցող երկրում: Իսկ կարող է միայն այդպիսի երկրում պատահել, որովհետեւ միայն այստեղ կարող է, օրինակի համար, երկրի ղեկավարն այնպիսի մեկը լինել, ով չի հասկանում, որ Մայր Աթոռն ամեն ինչից առաջ համայն հայության Մայր Աթոռն է, եւ ոչ ոք իրավունք չունի արգելափակել Մայր Աթոռի ղեկավարի ամանորյա ուղերձը։ Կամ թե կարող է գլուխ չհանել նրանից, որ Հայ առաքելական եկեղեցու հազարամյա պատերից ներս, 1700 տարվա փորձ ու գիտելիք, միտք ու ավանդույթ է կուտակված, եւ այդ հարստության հետ հարաբերվելու միակ ընդունելի ձեւը դրա պահպանման գործին անվերապահորեն զինվորագրվելն է, այլ ոչ թե դրա դեմ պայքարելը:
Մյուս կողմից, միայն ռազմավարական նպատակներ ու տեսլական չունեցող երկրի եկեղեցու առանձին բարձրաստիճան հոգեւորականներ կարող էին չհասկանալ, որ ինչպես մայր եկեղեցին, այնպես էլ այս պետությունը հայ ժողովուրդն ստեղծել է առաջին հերթին իր հարատեւության գործն ու հայրենիքին տեր լինելու իր իրավունքների իրացումն առաջ տանելու համար: Եվ այս գործից դուրս ինչպես եկեղեցու, այնպես էլ պետության գոյությունը հայ ժողովրդի համար հավասարազոր է նրանց չգոյությանը:
Եվ վերջապես, քանի դեռ այս երկրի քաղաքական այրերն ու եկեղեցու հոգեւոր հայրերը չեն գիտակցել, որ հայ ժողովուրդը համազգային այդ կառույցները ստեղծել է ոչ թե նրա համար, որ նրանք այսպիսի օրհասական պահերին հայապահպանությունից կամ «պետությունն է հայրենիքը» ոչինչ չասող կարգախոսից խոսելով գործեն ոչ թե հանուն, այլ ընդդեմ համազգային միասնության, այս երկիրը կլինի ու կմնա որպես ռազմավարական նպատակներ ու տեսլական չունեցող երկիր:
Այս պետության ընտրանին ու եկեղեցական դասն այս առումով շատ բան ունեն սովորելու այս ժողովրդից: Այս ժողովրդից, որն այս օրհասական պահին անգամ չի կորցնում սառն ու հավասարակշիռ դատելու իր կարողությունը: Չի կորցնում, որովհետեւ չի գնում նրանց հետեւից, ովքեր ոտնձգություն են անում իր եկեղեցու դեմ, չի կորցնում, որովհետեւ չի հասկանում նաեւ նրանց, ովքեր այս դժվար պահին ոչ թե արտաքին մարտահրավերները, այլ եկեղեցու դեմ գործած անիրավություններն են օրակարգ դարձնում:
Նայեք Ամենայն հայոց կաթողիկոսի արգելափակված ուղերձի դիտումների քանակն ու ծննդյան տոներին եկեղեցի այցելողների հոծ բազմությունն ու կհամոզվեք դրանում:
Նա՝ այս իմաստուն ժողովուրդը, իր այսպիսի կեցվածքով պետությանն ու նրա օրվա վարչախմբին այն մասին է զգուշացնում, որ, անկախ նրանից, թե ով է պետության ղեկավարը, միեւնույն է, պետությունը պետք է ավելի հանդուրժող լինի հայրենի եկեղեցու նկատմամբ, որ նա՝ այդ պետությունը, պարտավոր է առավելագույնս օգտվել եկեղեցու 1700 տարվա փորձից ու իմաստնությունից: Իսկ եկեղեցուն էլ հորդորում է, որ նա այս դժվար պահին պետության առջեւ ավելի լայն բացի եկեղեցու դռները, նրա հետ լինի հնարավորինս համերաշխ ու համախոհ եւ, ինչն ամենակարեւորն է, գործի ոչ թե պետության դեմ լինելու, այլ նրան հայրական հորդորներով համագործակցության դաշտ բերելու տրամաբանությամբ:
Գալուստ ՍԱՐԳՍՅԱՆ»։