Մեծ պարտության փոքր հաղթանակները. ինչպես է փոշիացվում ընդդիմադիր ռեսուրսը
ՎերլուծականԵրբ ընդդիմության հայտնի ուժերն իրենց գերնպատակ են հռչակում Սերժ Սարգսյանի վարչապետության կանխումը, մեղմ ասած` իրենց մարտավարության հիմքում չեն դնում հանրային կարծիքի գործոնը: Հասարակությունն օբյեկտիվորեն չի կարող դիրքորոշում ունենալ Սերժ Սարգսյանի վարչապետության հարցում: Դրա հիմնական պատճառն այն է, որ անցած մեկ տարում հրապարակ չի եկել քաղաքական որևէ հանգամանք, որը կարող էր չեղարկել իշխանության և հասարակության՝ ապրիլի 2-ի կոնսենսուսը: Անցած մեկ տարվա ընթացքում չի ձևավորվել այլընտրանքային օրակարգ: Տեղի է ունեցել հակառակ գործընթացը` շարունակվել է ընդդիմության քաղաքական և ինստիտուցիոնալ փոշիացումը:
Բանն այն է, որ պրոդուկտիվ ընդդիմադիր գործունեությունը, եթե դրա հիմքում կա նաև միասնականության խնդիրը, պետք է կառուցվի ոչ թե եղած-չեղածը մի կողմ դնելու, այլ հենց տարաձայնությունները և տարբերությունները հաշվի առնելու վրա և դրանցով հանդերձ միավորող ուժեղ գաղափարներ գտնելու: Ըստ էության, դա նույնիսկ յուրօրինակ ընդդիմադիր թեստ է. տարաձայնությունները կան, պահպանվում են, խորն են, լուրջ են, սակայն դրանցով հանդերձ՝ գտնվում են այնպիսի ուժեղ գաղափարներ, որոնք ստիպում են ձևակերպել ընդհանուր հեռանկարներ ու գործել այդ ուղղությամբ: Իսկ որպես էֆեկտ էլ՝ լինում է հանրային վստահությունը, երբ ժամանակի ընթացքում ավելանում է այդ գործունեության համակիրների թիվը: Մեկ թիրախը, այն էլ անձնավորված թիրախը, ուղղակի չի կարող լինել ընդհանուր հեռանկարային շահ ձևավորող և ձևակերպող գործոն: Եվ այսպես, այս պահի դրությամբ կա ընդդիմադիր երկու ուժ, որոնք մոտակա օրերին փորձելու են հասարակությանը ոտքի հանել և դուրս բերել փողոց։ Առաջինը «Հանուն Հայաստան պետության» ճակատ անվանումը կրող շարժումն է, երկրորդը՝ «Ելք» խորհրդարանական դաշինքի մաս կազմող և իր արմատական ձգտումներում միայնակ մնացած «Քաղաքացիական պայմանագիր»-ը՝ Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ։ Այս երկու քաղաքական ուժերն ընտրել են հանրահավաքային և փողոցային ակտիվ պայքարի գործելաոճը, ընդ որում՝ նույն Ազատության հրապարակում, բայց տարբեր օրերի։ Ըստ էության, երկու ուժերն էլ հանդես են գալիս նույն կարգախոսով՝ «Ո՛չ Սերժ Սարգսյանի վարչապետությանը», սակայն հույսի որևէ նշույլ չկա, որ այս ուժերը կարող են իրականում համախմբվել ու աղերսվել հանուն ընդհանուր նպատակի։
Հայաստանյան ընդդիմությունը չի կարողացել առաջարկել օրակարգ, որը գոնե տեսականորեն կարող է չեղարկել անցած տարվա ապրիլի 2-ի իշխանության և հասարակության կոնսենսուսը, որի իմաստը հասարակության օտարումն է իշխանության ձևավորման գործընթացից: Ակնհայտ է` քանի դեռ ընդդիմությունը հասարակությանը չի առաջարկել ծրագիր, որն ավելին արժի 10.000 դրամից` ժողովուրդն Ազատության հրապարակ չի վերադառնալու: Հայաստանում նոր ընդդիմությունն այլընտրանք չունի, բայց նաև չունի ձևավորման հեռանկար կամ շանս, քանի դեռ հանրությունը չի սահմանել խստագույն չափանիշներ և դրանցով պարզապես չի զրկել դաշտում գործելու իրավունքից նրանց, ովքեր առաջացնում են առայժմ միայն գլխապտույտ, թեև ևս այդպիսի մի քանի պտույտներ՝ ու հեռու չէ նաև հանրության մոտ սրտխառնոցը: Մյուս կողմից՝ հանրային տրամադրությունների արհեստական արմատականացումը բերելու է միայն «ծռության» նոր արյունոտ դրսևորումների:
Ստելլա Խաչատրյան
ՈՒՂԻՂ ԵԹԵՐ
Ամենադիտված 
Ադրբեջանից ներմուծված բենզինը պետք է մնա բենզալցակայաններում, չպետք է օգտվեն դրանից (տեսանյութ)
