Ասենք՝ Շուշին մերը չի էլ, հետո ի՞նչ. Վիլեն Գաբրիելյան

«Մի հատ էս ֆեյսբուքյան գժանոցը թարգեք, էս ինչ ա՞ ստեղ կատարվում, մի պահ կտրվեք կողքից նայեք ինչ է կատարվում, սա ահավոր երևույթ է, այ սա է իրական կատաստրոֆա, այլ ոչ թե Շուշին տալ կամ չտալը, և այս ասած նաև պաշտոնյաններին է վերաբերվում:

Որովհետև հիմա ես հստակ չգիտեմ լիակատար ում վերահսկողության տակ է Շուշին, բայց եթե ասենք մերը չի էլ, հետո ի՞նչ, հետո ի՞նչ, որ մերը չի, հետո ի՞նչ, ի՞նչ եք առաջարկում էս խայտառակ երևույթով, որը հիմա այս տիրույթում տեղի է ունենում, և որը իրականում այստեղ տիրել է գրեթե 50 օր շարունակ՝ լավ լուրից տալի սպանում ենք, վատ լուրից ցայտնոտ եք անում չեմադաննիյ նաստրայենիյով: Հանգստացեք, հանգիստ: Անգամ, եթե Շուշին էլ մեր վերահսկողության տակ չէ, դա չի նշանակում, որ թշնամին կանգնելու է՞ կամ պատերազմը ավարտվելու է՞:

Եվ այո, այդ մի բանը ճիշտ է ասված, ինչքան վախտ է ասում եմ, անկախ ամենինչից պետք է գոտեպնդվել, միայն ամուր թիկունքով է լինում պինդ ճակատ: Եվ այո, անկախ ամենինչից բեկում լինելու է՜:

Մեռանք ասելով, տրամադրությունների տատանումը ազդում է բոլորի վրա, անգամ, եթե մահապատժի պես լուր եք լսում, մեկ է՝ եղեք սառնասի՜րտ, եղեք սառնասի՜րտ, եղեք սառնասի՜րտ, սթա՜փ, զու՜սպ, զգո՜ն, խելացի՜, ձի՜գ, պի՜նդ, ամու՜ր, ուժե՜ղ, ինքնավստա՜հ, գլուխներդ՝ բարձր, դուխներդ՝ տեղը, և իհարկե պարտադիր կասկով, միասնական #Հաղթելունեք»: