Մուրադյանի մոնոպոլիան…

Ցավոք՝ ՀՀ ԱԺ-ը բազմիցս է ապացուցել, որ ոչինչ այնքան լավ չի անում, որքան այս կամ այն ոլորտի գործունեությունը բարդացնող, եղած դրականը ոչնչացնող, կյանքը խճճող օրենքներ ընդունելը: Քիչ չեն դեպքերը, երբ հայրենի պատգամավորները, ներշնչված չգիտես ինչով, փոփոխության են ենթարկում այնպիսի օրենքներ, որոնք իրենց ուժի մեջ մտնելուց ի վեր գործնականում են ապացուցել, որ միանգամայն ունակ են կարգավորել այս կամ այն ոլորտն ու հավելյալ թարմացման կամ փոփոխության կարիք առհասարակ չեն զգում: Այսպես՝ պարզվում է՝ այսօր Աժ-ը երրորդ ընթերցմամբ ընդունել է «Դեղերի մասին» օրենքի նախագիծը, որը, հատկապես վերջին շրջանում, բավական մեծ վեճերի առիթ էր դարձել պարլամենտում, ու մի շարք ընդդիմադիր պատգամավորներ բավական հիմնավոր կերպով փաստում էին, որ նոր օրենքի ընդունման կարիք ամենևին էլ չկա, և եղածը բավական հաջող կերպով կանոնակարգում է այս՝ սոցիալական կրևոր նշանակուոյուն ունեցող բնագավառը:

Բայց երևում է՝ կառավարությունում որոշել էին՝ ամեն գնով անցկացնել այս օրինագիծը, ինչն էլ, ըստ էության արեցին: Այն, որ երկրի առողջապահության համակարգն ամենկոռումպացված ու կաղող ոլորտներից է Հայաստանում, որևէ մեկի համար առանձնակի գաղտնիք չէ. պրակտիկան ցույց է տվել, որ թեկուզ տարին մեկ նախարար էլ փոխեն, միևնույն է՝ կուտակված խնդիրներն այնքան շատ են, որ ոչ մի կերպ չես կարող գլուխ հանել. Արմեն Մուրադյանը ևս, փաստացի, չկարողացավ գնտել այն ունիվերսալ բանաձևը, որը թույլ կտար այս կարևորագույն ոլորտը համակարգել այնպես, որ խոսակցությունների առիթ չլինի: Բայց բոլորս ենք հասկանում՝ եթե բոլորն աշխատեին այնպես, ինչպես հարկն է, ապա մեր երկրում չինովնիկական ջիպերի ու թանկարժեք սեդանների թիվը չէր մոտենա զարգացած մեգապոլիսներում եղած ցուցանիշներին, ու միջին տրամաչափի չինովնիկներն էլ միլիոնատերեր չէին դառնա. ինչպես պարզվում է, բոլորովին էլ ոչ անհիմն մտահոգություններ են հնչում այն մասին, որ, մասնավորապես, նոր օրենքի 16-րդ հոդվածը բավական ռիսկային իրավիճակ է ստեղծում ոլորտում ու թողնում պատուհան՝ կոռուպցիոն ռիսկերի համար:

Կետն այդ դեղերի գրանցմանն է վերաբերում, որով սահմանվում է, որ եթե դեղը գրանցված է անգամ Եվրամիության երկրներում, ապա միևնույն է՝ առանց Հայստանում փորձաքննության անցնելու չի թույլատրվելու դրա՝ Հայաստանում գրանցելը (այնպիսի տպավորություն է, կարծես տեղի տեխնոլոգիաներն ավելի զարգացած են, քան՝ ասենք նույն Ֆրանսիայում ներդրված տեխնոլոգիաները…), ինչն էլ բերելու է դեղերի գների բարձրացմանն ու հավելյալ կոռուպցիոն ռիսկերի մեծացմանը: Նոր օրենքը մարտահրավերների առաջ է կանգնեցնելու նաև փոքր ու միջին բիզնեսով զբաղվող ընկերությունները, որոնց առաջարկություններն այդպես էլ, պարզվում է, ուշադրության չեն արժանացել իշխող կուսակցության կողմից:

Փաստացի ստացվում է, որ «ունքը սարքելու փոխարեն, մարդիկ աչքն են հանում», բայց ոչ թե չինովնիկների աչքը, այլ՝ ժողովրդի, իսկ Մուրադյանի համար էլ «լևի» փող աշխատելու համար շատ լավ հնարավորթույուն է ստեղծվում. ոլորտի մոնոպոլիզացման բուն նպատակը հենց պետք է տեսնել սրանում, այլ ոչ թե դրական փոփոխություններ անելու…

 Դավիթ Բաբանով