«Շատ հայտնի զորավարներ, որոնք այսօր էլ համարվում են պատմական մեծություններ, իրականում առաջնորդվում էին միայն փառամոլ ամբիցիաներով»․ Իրինա Դանիելյան

Ֆեյսբուքյան օգտատեր Իրինա Դանիելյանը իր էջում գրել է․

«Մեծամիտ, ինքնահավան մարդուն բնորոշ չէ հումորի զգացումը, քանի որ այն պահանջում է որոշակի ինքնահեգնանք:
Ուրիշի կարծիքի նկատմամբ արհամարհանք ունի և չի հանդուրժում քննադատությունը: Անգամ մենակ ժամանակ ինքն իրեն չի կարողանում խոստովանել սխալը:
Անհաջողության ժամանակ մեղադրում է ողջ աշխարհին, բացի իրենից...
Հաջողության ժամանակ սկսում է մտածել, որ դա միայն իր անձնական շնորհի ու ունակության արդյունքն է: Երկու դեպքում էլ կորցնում է խոհեմությունը, բանականությունը և շնորհակալության զգացումը...
Բացառված չէ, որ կարող է հասնել բարձունքների, բայց որպես կանոն արագ էլ գահավիժում է այդ բարձությունից, որովհետև իրականության ընկալման հետ խնդիր ունի: Հաճախ այդպիսի մարդիկ պատմության մեջ իրենց դերն են ունենում և ավելի հաճախ չարագուշակ, կործանիչ դեր: Շատ հայտնի զորավարներ, որոնք այսօր էլ համարվում են պատմական մեծություններ, իրականում ամենաիսկական մարդասպաններ էին, անխիղճ ու դաժան բռնակալներ, ովքեր առաջնորվում էին միայն փառամոլ ամբիցիաներով: Չինգիզ խանը իր երկիրն ստեղծելիս սպանեց 30-40մլն մարդու, Նապոլեոնը զոհ դարձրեց վեց միլոն մարդու, Ստալինի խղճին է 30 միլիոնի մահը: Լենկթեմուրը գլխատեց Սպահանի յոթանասուն հազարանոց բնակչությանը և գանգերից աշտարակներ սարքեց գենոցիդների մասին էլ չասեմ.... Մնացածը ինքներդ հիշեք եգիպտական փարավոններից սկսած մինչև Սադամ Հուսեին, Մաո Ցզեդունը ու... այո, նույն բանաձևն է,, Նպատակն արդարացնում է միջոցները կամ «Մի քանի հոգու մահը ողբերգություն է, միլիոններինը՝ վիճակագրություն»: 
Ցինիկ, սատանայական վարքագիծ է, որը չգիտես ինչու ժողովուրդների կողմից փառաբանվում ու հերոսացվում են: Աշխարհի արձանների մեծ մասը բռնակալների արձաններ են և կարծեմ դրանով պարզ է դառնում, թե մոլորակն ինչ ուղերծով է զարգանում: кошмар է, որում ապրում են մարդիկ, кошмар որն ստեղծել են մարդիկ... իրական մղձավանջ ու խելագարություն..»