Սիրիացի գաղթականներն ապաստանել են Հայոց ցեղասպանության լուռ վկա Իզմիրում

BBC-ում հրապարակվել է Ֆերգալ Քեանի հոդվածը, որտեղ մասնավորապես նշվում է, որ հազարավոր սիրիացիներ, ովքեր փախել են իրենց երկրից այնտեղ ծայր առած ռազմական գործողությունների պատճառով, հանգրվանել են Թուրքիայում տեղակայված ճամբարներում, իսկ նրանցից ոմանք շարժվել են դեպի արևմուտք՝ դեպի ափամերձ Իզմիր, մի վայր, որն Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին այստեղ իրականացված դաժան սպանդի, ավերածությունների լուռ վկան է:

Հոդվածագիրը, անդրադառնալով սիրիացի բնակչության ծանր վիճակին, գրում է. «Այժմ, տեսնելով Սիրիայի բնակչության վիճակը և լսելով նրանց պատմությունները, անհնար է չհիշել Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին և դրան հաջորդած ժամանակաշրջանում Զմյուռնիայի հույն և հայ ազգաբնակչության կոտորածների մասին:

Հնագույն քաղաքակրթությունն այս քաղաքում անկում ապրեց: Զմյուռնիայում նրանց թողած հետքերը ջնջվեցին պատմության հիշողությունից: Պատմության գիրկը գնացին փողոցները, որտեղ միախառնված հնչում էին հայերի, հույների, թուրքերի, հրեաների և ասորիների ձայները: Կորստյան մատնվեց հարուստ մշակույթների խառնուրդն այս քաղաքում, որն Արևմուտքի և Արևելքի փիլիսոփայության և կրոնական ավանդույթների յուրօրինակ համաձուլում էր, որտեղ առևտրով էին զբաղվում, աղոթում, երաժշտություն գրում, նեղլիկ փողոցներում և շուկաներում պատմություններ պատմում:

Իրավիճակը փոխվեց 1923թ. կնքված համաձայնությամբ, երբ ազգաբնակչության զանգվածների փոփոխություններ տեղի ունեցան այս քաղաքում. մուսուլմանական զանգվածները փոխարինեցին հույներին: Այսօր ժամանակակից Իզմիրում զբոսնող ճանապարհորդին, ով անցյալի հետքերն է փնտրում, ոչինչ չի հիշեցնում երբեմնի հնագույն ազգերի քաղաքակրության մասին»: