Ինչ է նախապատրաստել Վրաստանն այս անգամ

  Դուք տեսել եք, թե ինչ հերթ է աշխատանքային ժամերին ՀՀ ոստիկանության անձնագրային  ու վիզաների վարչության շենքի չորրորդ հարկի աշխատասենյակների մոտ:Անծայրածի՜ր: Այստեղ հավաքվածները կամ պատրաստում են փաստաթղթեր ներկայացնել քաղաքացիություն ստանալու համար, կամ էլ ՝ արդեն հայկական անձնագիր ստանալու են եկել: Պետք է տեսնել ջավախքահայերի երջանիկ դեմքերը, երբ անձնագիրները ձեռքերին դուրս են գալիս վարչությունից: Իրականացվել է նրանց երազանքը, շուրջ վեց ամիս երազել են, որ կստանան ՀՀ քաղաքացիություն ու…կգնան Ռուսաստան:Պարզաբանեմ։

Ջավախքահայության համար արդեն քանի տարի փակ է արտագնա աշխատանքի տանող ճանապարհը, մարդիկ այդպես երկար ժամանակ փող են վաստակել՝ իրենց երեխաներին կերակրելու համար: Այսօր այդկերպ գումար վաստակել կարելի է միայն մեկ ճանապարհով՝ Հայաստանի քաղաքացի դառնալով: Իսկ հայրենիքը տալիս է նրանց այդ հնարավորությունը՝ հնարավորինս արագ շնորհելով քաղաքցիություն՝ շատ լավ գիտակցելով, որ հարցաթերթիկի մեջ գրած նրանց այն բառերը, թե ՀՀ քաղաքացիություն ստանալու նպատակը Հայաստանում ապրելն է, չի համապատասխանում իրականությանը:

Սակայն ասելիքս այս չէ:

Վերջերս պատահմամբ հանդիպեցի մի կնոջ, որի քույրը <<վտարվել>> էր իր կացարանից:

-ԽՍՀՄ փլուզումից հետո Ջավախքի Արլովկա գյուղում քույրս ստացավ մի բնակատեղի, որը մինչ այդ հիմնարկ էր եղել: Արդեն քսան տարի ընտանիքով ապրում էր այնտեղ: Հարևանների օրինակին հետևելով ու վրացական իշխանությունների վրա <<հույսը>> չդնելով, քույրս ստացավ ՀՀ քաղաքացիություն: Դեռ մեկ ամիս չանցած, նրան վտարեցին իր բնակարանից, տեղավորեցին այնտեղ մի վրացի ընտանիքի ու պատճառաբանեցին, որ չեն պատրասվում հայստանցիներին <<իրենց>> պետական հիմնարկում ապրելու հնարավորություն տալ: Կարճ ասած, ուղարկեցին նրան <<իր Հայաստանը>>:

Այս պատմությունը հաստատում է նախապես ծրագրած ու համբերատար սպասող քաղաքականությունը:

Ախր ջավախքահայերի մեծ մասը, հատկապես գյուղական մասսան, անգամ անտեղյակ է, որ իրականում ինքը երկքաղաքացի չէ: Որ եթե Վրաստանի անձնագիրը նրանցից չեն վերցնում, դա չի նշանակում, որ դրա օգտագործումը օրինական է: Իրականում Վրաստանի իշխանությունները լավատեղյակ են այն բոլոր մանրամասներին, որ մարդիկ խնամքով թաքցնում են նրանցից: Պարզապես սպասում են, որ Ջավախքը վերջնականապես հայաթափվի ու բոլորը կհայտնվեն նույն վիճակում, ինչ այս պատմության ադեն անտուն հերոսուհին: