Մաքուր Հայաստան vs իրականություն...

Կառավարության նիստում վարչապետը մի շարք խիստ հանձնարարականներ է տվել՝ ուղղված ամբողջ երկրում աղբահանության կազմակերպմանը՝ արձանագրելով, որ իրավիճակը ողբերգական է: Վարչապետը, իհարկե, իրավացի է, Հայաստանում աղբահանությունը որևէ կերպ չի կարող բավարար համարվել, ճանապարհները պարզապես կեղտոտ են, ինչպես կեղտոտ են ժամանցի, հանգստի և զբոսաշրջային գոտիները:

Այս ամենը իրականություն է, սակայն մյուս կողմից մաքուր քաղաք, մաքուր երկիր ունենալու համար, որքան էլ տարօրինակ կարող է հնչել, նախ և առաջ հարկավոր է փոխել հասարակական հոգեբանությունը: Այս տեսանկյունից կոշտ միջոցառումները, տույժ ու տուգանքները չեն կարող որակական արդյունքի բերել, եթե չփոխվի մարդկանց պատկերացումներն ու երբեմն էլ սովորույթները:
Միայն կենցաղային աղբը հեռացնելով մեր երկիրը չի մաքրվի, զբոսաշրջիկի սիրտն էլ չենք գրավի:

Եթե Ախթալայի «հրաշք եկեղեցու» անմիջապես հարեւանությամբ Ախթալայի կոմբինատի պոչամբարն է, ապա տուրիզմի զարգացման մասին խոսելն անիմաստ է կամ՝ Կապանի նման չքնաղ վայրին շատ մոտ Գեղանուշի պոչամբարն է գտնվում, որը նույնպես մեծ վտանգ է ներկայացնում շրջակա միջավայրի համար: Ագարակի պղնձամոլիբդենային կոմբինատի երեք պոչամբարները: Այնպես որ ներդրումներ անելու եւ տուրիզմը զարգացնելու համար դրանք լուրջ խոչընդոտներ են: Անգամ ռեկուլտիվացիան՝ վերականգնումը չի կատարվում եւ անկախ այն բանից, որ դրանք այլեւս չեն լցվում եւ համարվում են փակ, այդուհանդերձ, բաց են ու վտանգավոր:

Մեր երկրի գետերի, լճերի 20-25 տոկոսն աղտոտված է արտադրական եւ կենցաղային կոշտ թափոններով, որոնք նույնպես բնապահպանական լուրջ խնդիր են: Եթե պետությունը ուզում է լուծել սանիտարական մաքրման հարցը, նախ պետք է համապատասխան քաղաքացի դաստիարակի՝ դեռ մանկապարտեզից։ Դրա համար սոցիալական հոլովակներ և ուսուցողական ֆիլմեր է պետք ցուցադրել:

Մենք այսօր խոսում ենք աղբահանության մասին՝ այն էլ կառավարության մակարդակով, մինչդեռ գործադիրի մակարդակով պետք է խոսեին աղբի տեսակավորման անհրաժեշտության մասին։ Փողոցներում պետք է 4 տեսակի աղբաման դրվի, որպեսզի մարդիկ հասկանան՝ ինչ է տեսակավորված աղբը: Ինչպես պետական կառավարումն է փնթի, այնպես էլ քաղաքացիներն են։ Բայց ժողովրդին չի կարելի մեղադրել։ Նա նման է երեխայի, որ նայում է մորը, նրանից օրինակ վերցնում… Հանրային գիտակցությունը փոխելը, արժանավայել և սեփական քաղաքի մասին մտահոգվող քաղաքացի դաստիարակելը դարձել է օրվա հրամայական...

Ստելլա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ